He wat ontzettend naar om te lezen. Als je in je polsslagader gesneden had, bloedde het echter wel heel hard. Daar zou ik me dus geen zorgen om maken. Je zegt dat het ‘niet erg’ bloedt, maar wat is niet erg? Stopt het als je er een pleister op doet en kan je het bloeden dus zelf stoppen? Mocht dit laatste niet het geval zijn moet je het toch echt laten reinigen en lijmen/hechten.

Over het snijden in het algemeen zou ik wel met iemand gaan praten. Denk aan je ouders, een familielid, ouders van een vriend(in), docent, vertrouwenspersoon, sportcoach etc. Mensen hebben het beste met je voor en willen je graag helpen. 

Er zijn ook alternatieven voor jezelf snijden, die zijn minder schadelijk en dus hoef je minder snel na te denken over wat je op zulke momenten moet doen. Je zou bijvoorbeeld een elastiekje op je pols kunnen laten klappen of een ijsklontje laten smelten in je hand.

Wat is de aanleiding dat je jezelf snijdt? Op welke momenten? Mijn laatste advies is om daar wat aan te doen, aan de oorzaak.

Mocht je het er nog over willen hebben, dan hoor ik het wel.

Lizet

Hey GevoeligeJongen,

Wat naar voor je dat je het niet meer ziet zitten en je daar op deze manier mee omgaat.

Weetje, zelfmoord is echt niet de oplossing voor je problemen. Ik weet hoe je je voelt. Maar weet je,  er zijn nog zoveel andere oplossingen. Zelfmoord is daar eentje van, dat kun je als optie houden. Maar probeer eerst je te richten op andere dingen. Er zijn echt andere opties die je kunnen helpen.

Het zou naar zijn als je jezelf nu iets aandoet, omdat je het nu niet ziet zitten. Maar ergens twijfel je nog wel denk ik, gezien je hier op het forum vraagt wat je moet doen. En dat is echt heel goed dat je dat doet! Ergens laat het denk ik inzien, dat je zelf weet dat er nog andere opties zijn. Het is alleen lastig om in te zien dat die opties er zijn en dat die ook echt kunnen helpen.

Belangrijk is om de oorzaak van je problemen aan te pakken. Je kunt kijken naar lijsten met alternatieven voor zelfbeschadiging en je daarop richten. Daar gaat alleen de oorzaak niet mee weg, het gevoel zul je dan houden. En het is juist belangrijk om daar aan te werken, zodat je je ook daadwerkelijk beter zult gaan voelen. 

Een goed begin is om erover te praten. Dat is een grote stap misschien. Je kunt het ook kleiner maken/ opdelen in stapjes. Dat je het hier deelt is al een stap. Je kunt er ook over praten met iemand van de Kindertelefoon of met 113. Dan ben je al een stap verder. 

113 heeft ook een online therapie en een zelfhulpcursus. Misschien is het een idee als je je gewoon gaat aanmelden, dan zie je vanzelf hoe het gaat. Je kunt het altijd eens proberen. En als je het niks vind kun je dat altijd zeggen en dan samen met die psycholoog kijken wat je wel zou helpen.

Daarnaast kan je het helpen als je een veiligheidsplan maakt. Dat je op de momenten dat je merkt dat het niet goed gaat en je jezelf wat gaat aandoen, dat je dan je plan erbij pakt en kijkt wat je kunt gaan doen. Zo help je jezelf om veilig te blijven. Een voorbeeld van een veiligheidsplan kun je hier vinden: https://www.113.nl/zelfhulp/veiligheidsplan. Maar als je even zoekt op internet kun je er nog meer vinden.

We kunnen allemaal tegen je zeggen praat erover, zoek hulp. Uiteindelijk ben jij zelf degene die die keuze moet maken en stappen moet zetten. Ik kan begrijpen dat dat heel moeilijk, zwaar en spannend is. Ik hoop heel erg dat je erover gaat nadenken en mag inzien dat het het waard is.

“Het zal je verbazen hoe ver je kunt gaan, vanaf het punt waar jij dacht dat het het einde was”

Sterkte!

Groetjes,

Simply Me