Ik kan het niet meer.
Vandaag was het fijn, fijner dan normaal. maar eenmaal thuis van de bieb, alles overspoelde me. '’Ik kan het niet meer.'’ Ik voel me zo alleen, Ik heb 1 vriendin op school die nooit buiten school iets wilt doen. Dan heb ik nog een online vriendin die ik heel soms zie, maar die leek zo veel gelukkiger zonder me. Dan heb ik nog het meisje dat naast me in de klas zit, verteld voluit over haar problemen, die ik niet meer aankan. Dan heb ik nog een atlekiek vriendin die ook niet naast dat iets wilt doen. Ik ben zo alleen, ik kan niet eens meer een beetje met mensen omgaan. Ik ben zo dicht bij van alles laten vallen, iedereen en helemaal opnieuw beginnen. ik krijg nooit een '’I love you too'’ terug. Mijn zusje treitert me de hele tijd en weet niet waar het te ver gaat en mijn broertje lijkt soms niet eens van me te houden. Mijn vader. Ik kan niet met hem praten, hij is misschien wel mijn grote voorbeeld en soms kan ik een goede band met hem hebben, maar ik kan gewoon niet met hem praten. Ik heb alleen nog maar mijn moeder. Ik weet het allemaal niet meer, mijn gedachten razen maar door mijn hoofd. Ik heb slapeloze nachten en mijn cijvers zitten ook niet meer. zo veel stress. Ik heb iemand nodig. kunnen jullie me alsjeblieft advies geven wat ik nu het beste kan doen. Ik krijg al hulp, maar dat is pas net begonnen..