Hey!
Sinds anderhalf jaar heb ik struggelingen. Zo nu en dan voelde ik mij heel slecht en somber. Dit werd steeds erger. Zo nu en dan was het zo erg dat ik gewoon nergens zin aan had.
Tot begin dit jaar. Toen ik 15 januari een keertje open ben geweest over de niet zo fijne thuissituatie (elke dag geschreeuw en ruzie) ben ik in contact gekomen met een maatschappelijk werker. Daardoor ben ik er achter gekomen dat ik door al die opkroppingen door de jaren heen mentaal steeds minder ben geworden.
Nu is het zo dat ik me dagelijks ontzettend slecht voel. Ik klauw (mede door stress) mijn vingers open, kan mijn gevoelens niet meer uiten en zet maskers op voor alles en iedereen. Nu is het zover dat ik gedachtes heb dat ik een einde wil maken aan mijn leven. En ook over het algemeen geen andere oplossing zie.
Ik wil het niet, maar weet niet wat ik er nu nog mee aan moet. Het is mij echt te veel geworden. De spreekwoordelijke emmer is zo'n beetje overgelopen. En ik weet niet hoe ik nu verder moet.
Ik durf het tegen bijna niemand te zeggen. Zeker mijn ouders niet! En ondertussen gaat het alleen maar slechter… WAT MOET IK DOEN?!
Xx
