heey lieve allemaal,
als je niet zit te wachten op een zeurverhaal, lees dan vooral niet verder. Maar ik moet dit gewoon even kwijt.
Alles zit op dit moment tegen in mijn leven. Na een jaar mezelf niet meer gesneden te hebben viel ik 3x terug. Ik voel me zo'n mislukkeling. Waarom kan in nooit iets een keer goed doen? Er zijn zo veel mensen teleurgesteld in me nu. Ik heb nu weer constant de neiging om mezelf te snijden. Dus dat is heel naar.
Verder heb ik last van paniekaanvallen. Die zijn ook een poosje weggeweest maar heb ze nu weer bijna elke dag. Ik krijg dan geen lucht en ga hyperventileren, wordt duizelig en ben een paar keer ook flauwgevallen.
Mijn vriendin maakt zich heel veel zorgen om mij, ik voel me daar zo ontzettend schuldig over. Ze hoort gewoon haar leven te leiden, mar ze maakt zich alleen maar druk of alles wel goed gaat met mij. Ze is daarom ook naar mijn mentor gegaan die me dwingt om te praten met de maatschappelijk werker. Alleen ik ben ontzettend slecht in het vertrouwen van mensen, dus dat is een grote ramp en loopt voor geen meter.
De band met mijn ouders is ook heel slecht. Ik praat bijna niet met ze, we leven echt langs elkaar heen. Ze hebben geen idee wat er gebeurd in mijn leven en interesseren zich daar ook niet echt voor. Mijn vader praat alleen met me om me uit te schelden. Hij geeft me overal de schuld van, zelfs als ik er helemaal niks aan kan doen. Hij gaat dan schreeuwen en als hij echt heel boos is slaat hij me. Gelukkig is dat nog niet zo heel vaak gebeurd. Mijn moeder begrijpt me niet. Sinds dat ze erachter kwamen dat ik mezelf sneed, ontwijkt ze me zoveel mogelijk. Ze is nogal bang aangelegd en maakt zich altijd zorgen. Waarschijnlijk ook over mij, maar dat zal ze nooit toegeven. Helemaal niet waar mijn vader bij is, die vind dat ik het mezelf aandoe en dat ik gewoon een vieze aansteller ben. Mijn broers en zussen zijn allemaal al uit huis, dus ik sta er echt alleen voor. Eerder kreeg iedereen gewoon wat kritiek, maar nu ik alleen ben krijg ik alles over me heen. als ik een 7 haal voor een vak wordt hij boos dat ik 'maar een 7' heb gehaald. Vervolgens gaat hij lopen zeiken dat ik veelte veel bezig ben met school en dat het een excuus is zodat ik niks hoef te doen in huis. Ik snap die man echt niet meer.
Ik ben er ook sinds kort achter dat ik bi ben. Mijn ouders gaan dat never nooit accepteren. Dus ik moet het verbergen. Ik moet de opmerkingen die mijn vader maakt over dat hij gaystellen vies vind langs me heen laten gaan. Maar diep van binnen doet het zoveel pijn. De opmerkingen komen steeds harder aan. Het zorgt ervoor dat ik mezelf niet een meer durf te accepteren. Omdat ik weet dat hij me doodslaat of op straat zet. Ik weet niet eens zeker welke optie ik erger vind..........
Mijn vriendin wil altijd klaar staan voor mij, maar ik weet dat het haar echt veelte veel wordt. Ze kan mij eigenlijk helemaal niet aan. Ik breng teveel gedoe en gezeik met me mee. Ik voel me daar zo schuldig over. Dus tegenover haar doe ik ook alsof alles helemaal goed gaat. Het is zo vermoeiend. Altijd maar doen alsof ik vrolijk ben, een neppe lach op mijn gezicht. Ik trek dit echt allemaal niet meer.
Ik ben helemaal leeg en tegelijkertijd voelt het zo ontzettend zwaar. Als ik zo moet blijven leven hoeft het voor mij allemaal niet meer.
Ik moest echt even mijn verhaal kwijt.
Iemand tips, een opbeurend berichtje, of wat dan ook?
liefs,
Xxjee
Bladzijde 1 / 2
Hey!
Allereerst, jouw verhaal is geen zeurverhaal. Er zijn ene heleboel dingen waar jij je niet goed om voelt en daar heb je het volste recht toe. Het is ook heel erg moedig dat je deze dingen nu allemaal hier hebt neergeschreven!
Je sneed jezelf en na een 'clean' periode heb je weer een terugval gehad.
Misschien heel belangrijk om op te merken; het is je gelukt om er maar liefst een jaar lang mee te stoppen, en dat is heel knap van je!
Je hebt nu een periode waar je je erg slecht in je vel voelt, hierdoor is het normaal dat de triggers om jezelf pijn te doen terug erger worden, maar daarom niet minder zorgelijk.
Weet je nog hoe je ermee bent gestopt een jaar geleden? Je kan proberen deze tips die je toen hebt gebruikt opnieuw toe te passen.
Mensen zijn teleurgesteld in je, en dat vind ik persoonlijk niet terecht. Het is terecht dat mensen zich zorgen maken om je aangezien je zo slecht in je vel zit dat je terug bent beginnen automutileren, maar teleurgesteld zijn lijkt me geen fijne reactie.
Paniekaanvallen zijn inderdaad alles behalve aangenaam om mee te maken, en ook dit zal waarschijnlijk terug harder aanwezig zijn omdat je je zo slecht voelt.
Ik denk dat het bij beiden problemen erg belangrijk is dat je hulp zoekt en hier met mensen over praat.
Het is heel goed dat je je vriendin in vertrouwen hebt genomen en dat zij dit ook goed opvangt.
Zoals je zelf ook al doorhebt is dit echter te zwaar voor je vriendin om alleen te helpen en is het echt nodig dat je hier ook professionele hulp voor zoekt.
Het is echter niet zo dat je je schuldig hoeft te voelen over het feit dat je jouw vriendin 'belast' met jouw problemen. Ik denk echt dat ze blij is dat jij haar zo vertrouwt en dat ze alleen maar het beste voor je wil.
Je hoeft je ook echt niet steeds vrolijk voor te doen, daar wordt niemand beter van. Probeer gewoon jezelf te zijn en vertel eventueel aan je vriendin wat er aan de hand is als je je op een moment niet goed voelt. Je kunt ook zeggen dat je er gewoon liever niet over wil spreken, maar dan fake je tenminste niet de hele dag die vrolijkheid.
De eerste stap naar een gesprek met een professional kan een erg moeilijke stap zijn, maar het is echt het beste als je even doorbijt en die stap echt zet. Je kan deze persoon een mail sturen, of haar zelfs het bericht dat je hier zojuist postte laten zien. Dat is al heel wat gemakkelijker dan praten.
je kunt ook voor dat je effectief over je zorgen gaat praten even heel duidelijk met haar overlopen hoe het geregeld wordt ivm communicatie met de ouders etc. Verder kan je het beste zoeken tot je iemand vindt waarmee je ene klik hebt, want dit is echt enorm belangrijk voor werkende hulp en makkelijker vertrouwen geven.
Je hebt de hulp die deze personen kunnen bieden hard nodig.
Ze kunnen jou helpen met je beter in je vel voelen, praktische tips geven, en eventueel medicatie voorschrijven (voor bv. paniekaanvallen). Ze kunnen je pok helpen met je thuissituatie, want die lijkt me ook echt niet oké.
Is het mogelijk om contact op te nemen met je broers of zussen ook al wonen ze niet meer bij jou? Je kan hen om tips voor je ouders vragen of gewoon eens een goede babbel hebben.
Het is niet fijn dat je ouders lgbtq+ niet accepteren.
Jij mag uiteraard jezelf hier helemaal in zijn. Het lijkt me dat je het zo ervaart dat je ouders echt niet zullen veranderen met een gesprek?
Je kan - als de tijd hier rijp voor is- misschien eens ene gesprek hebben met je ouders en nog iemand anders erbij om hierover te vertellen.
Het is geen fijne oplossing, maar desnoods vertel je er maar niets over en 'blijf je maagd' in hun ogen, terwijl je op andere plaatsen gewoon jezelf met je eigen liefdesleven bent, snap je wat ik bedoel?
Het is heel belangrijk dat je jezelf aanvaardt, met de geaardheid die je hebt. Je ouders steunen je hier misschien niet in, maar een heel groot deel van de mensen vindt holebi-relaties echt wel doodnormaal, dus probeer hier op te focussen.
Je leven is zo ontzettend veel waard! Praat hierover met iemand, hoe moeilijk het ook is, je hebt niets te verliezen! Probeer jezelf te ontplooien als wie je bent, en het komt echt, echt goed!
Mijn antwoord is ietwat lang uitgevallen, maar ik hoop dat je er echt wat aan hebt!
Groetjes
Lot
Allereerst, jouw verhaal is geen zeurverhaal. Er zijn ene heleboel dingen waar jij je niet goed om voelt en daar heb je het volste recht toe. Het is ook heel erg moedig dat je deze dingen nu allemaal hier hebt neergeschreven!
Je sneed jezelf en na een 'clean' periode heb je weer een terugval gehad.
Misschien heel belangrijk om op te merken; het is je gelukt om er maar liefst een jaar lang mee te stoppen, en dat is heel knap van je!
Je hebt nu een periode waar je je erg slecht in je vel voelt, hierdoor is het normaal dat de triggers om jezelf pijn te doen terug erger worden, maar daarom niet minder zorgelijk.
Weet je nog hoe je ermee bent gestopt een jaar geleden? Je kan proberen deze tips die je toen hebt gebruikt opnieuw toe te passen.
Mensen zijn teleurgesteld in je, en dat vind ik persoonlijk niet terecht. Het is terecht dat mensen zich zorgen maken om je aangezien je zo slecht in je vel zit dat je terug bent beginnen automutileren, maar teleurgesteld zijn lijkt me geen fijne reactie.
Paniekaanvallen zijn inderdaad alles behalve aangenaam om mee te maken, en ook dit zal waarschijnlijk terug harder aanwezig zijn omdat je je zo slecht voelt.
Ik denk dat het bij beiden problemen erg belangrijk is dat je hulp zoekt en hier met mensen over praat.
Het is heel goed dat je je vriendin in vertrouwen hebt genomen en dat zij dit ook goed opvangt.
Zoals je zelf ook al doorhebt is dit echter te zwaar voor je vriendin om alleen te helpen en is het echt nodig dat je hier ook professionele hulp voor zoekt.
Het is echter niet zo dat je je schuldig hoeft te voelen over het feit dat je jouw vriendin 'belast' met jouw problemen. Ik denk echt dat ze blij is dat jij haar zo vertrouwt en dat ze alleen maar het beste voor je wil.
Je hoeft je ook echt niet steeds vrolijk voor te doen, daar wordt niemand beter van. Probeer gewoon jezelf te zijn en vertel eventueel aan je vriendin wat er aan de hand is als je je op een moment niet goed voelt. Je kunt ook zeggen dat je er gewoon liever niet over wil spreken, maar dan fake je tenminste niet de hele dag die vrolijkheid.
De eerste stap naar een gesprek met een professional kan een erg moeilijke stap zijn, maar het is echt het beste als je even doorbijt en die stap echt zet. Je kan deze persoon een mail sturen, of haar zelfs het bericht dat je hier zojuist postte laten zien. Dat is al heel wat gemakkelijker dan praten.
je kunt ook voor dat je effectief over je zorgen gaat praten even heel duidelijk met haar overlopen hoe het geregeld wordt ivm communicatie met de ouders etc. Verder kan je het beste zoeken tot je iemand vindt waarmee je ene klik hebt, want dit is echt enorm belangrijk voor werkende hulp en makkelijker vertrouwen geven.
Je hebt de hulp die deze personen kunnen bieden hard nodig.
Ze kunnen jou helpen met je beter in je vel voelen, praktische tips geven, en eventueel medicatie voorschrijven (voor bv. paniekaanvallen). Ze kunnen je pok helpen met je thuissituatie, want die lijkt me ook echt niet oké.
Is het mogelijk om contact op te nemen met je broers of zussen ook al wonen ze niet meer bij jou? Je kan hen om tips voor je ouders vragen of gewoon eens een goede babbel hebben.
Het is niet fijn dat je ouders lgbtq+ niet accepteren.
Jij mag uiteraard jezelf hier helemaal in zijn. Het lijkt me dat je het zo ervaart dat je ouders echt niet zullen veranderen met een gesprek?
Je kan - als de tijd hier rijp voor is- misschien eens ene gesprek hebben met je ouders en nog iemand anders erbij om hierover te vertellen.
Het is geen fijne oplossing, maar desnoods vertel je er maar niets over en 'blijf je maagd' in hun ogen, terwijl je op andere plaatsen gewoon jezelf met je eigen liefdesleven bent, snap je wat ik bedoel?
Het is heel belangrijk dat je jezelf aanvaardt, met de geaardheid die je hebt. Je ouders steunen je hier misschien niet in, maar een heel groot deel van de mensen vindt holebi-relaties echt wel doodnormaal, dus probeer hier op te focussen.
Je leven is zo ontzettend veel waard! Praat hierover met iemand, hoe moeilijk het ook is, je hebt niets te verliezen! Probeer jezelf te ontplooien als wie je bent, en het komt echt, echt goed!
Mijn antwoord is ietwat lang uitgevallen, maar ik hoop dat je er echt wat aan hebt!
Groetjes
Lot
Hey,
wat goed dat je jezelf een jaar niet gesneden hebt. Wat jammer dat het dan nu opeens weer zo slecht gaat.
Wijze raad kan je niet echt van mij verwachten. Ik kan je wel gaan vertellen met wie je allemaal nog meer kan praten enz. Maar je bent hier al een tijdje actief, dus neem aan dat je dat allemaal al weet. Daarnaast zit je dan ook nog dat vertrouwensprobleem. Ik ken het en weet hoe moeilijk het is. Maar is er dan niemand die je vertrouwd om erover te praten? Je kan ook met een vertrouwenspersoon op school of de huisarts gaan praten, die zitten met beroepsgeheim dus die mogen niks zomaar doorvertellen.
Heb je wel eens ademhalingsoefeningen geprobeerd? Die zorgen dat je meer lucht krijgt ect. ik denk dat dat misschien wel kan helpen.
Een 7 is een heel mooi cijfer, het gemiddelde bij mij in de klas is meestal rond de 3.
Ik kan je wel vertellen dat wat je vader doet niet goed is (wat het zeker ook niet is), maar daardoor gaat hij er niet mee stoppen. "Een jongen die ik niet ken zei: "wat je vader doet is niet goed" dus zou je ermee willen stoppen?" Ik denk niet dat dat gaat helpen sorry. Ik weet eigenlijk niet waar ik naartoe ga in deze alinea, maarja. Ik vind het vervelden voor je dat het zo slecht gaat. Als je er een keer met iemand anders over wilt praten dan je vriendin of je mentor, ik ben er voor je.
Sterkte!
wat goed dat je jezelf een jaar niet gesneden hebt. Wat jammer dat het dan nu opeens weer zo slecht gaat.
Wijze raad kan je niet echt van mij verwachten. Ik kan je wel gaan vertellen met wie je allemaal nog meer kan praten enz. Maar je bent hier al een tijdje actief, dus neem aan dat je dat allemaal al weet. Daarnaast zit je dan ook nog dat vertrouwensprobleem. Ik ken het en weet hoe moeilijk het is. Maar is er dan niemand die je vertrouwd om erover te praten? Je kan ook met een vertrouwenspersoon op school of de huisarts gaan praten, die zitten met beroepsgeheim dus die mogen niks zomaar doorvertellen.
Ik krijg dan geen lucht en ga hyperventileren, wordt duizelig en ben een paar keer ook flauwgevallen.
Heb je wel eens ademhalingsoefeningen geprobeerd? Die zorgen dat je meer lucht krijgt ect. ik denk dat dat misschien wel kan helpen.
Eerder kreeg iedereen gewoon wat kritiek, maar nu ik alleen ben krijg ik alles over me heen. als ik een 7 haal voor een vak wordt hij boos dat ik 'maar een 7' heb gehaald.
Een 7 is een heel mooi cijfer, het gemiddelde bij mij in de klas is meestal rond de 3.
Ik kan je wel vertellen dat wat je vader doet niet goed is (wat het zeker ook niet is), maar daardoor gaat hij er niet mee stoppen. "Een jongen die ik niet ken zei: "wat je vader doet is niet goed" dus zou je ermee willen stoppen?" Ik denk niet dat dat gaat helpen sorry. Ik weet eigenlijk niet waar ik naartoe ga in deze alinea, maarja. Ik vind het vervelden voor je dat het zo slecht gaat. Als je er een keer met iemand anders over wilt praten dan je vriendin of je mentor, ik ben er voor je.
Sterkte!
Hey @xLotx
Bedankt voor je lieve berichtje
Ik heb professionele hulp gehad. Maar dat ging gewoon helemaal mis. Daardoor durf ik nu ook niet zo goed weer iemand in vertrouwen te nemen.
Mijn broers en zussen vinden dat ik overdrijf.....
Dus daar heb ik niet zo heel veel aan.
Ik heb deze week een gesprek met eeb maatschappelijk werker. Ik vind t echt super moeilijk, maar heb mn vriendin beloofd dat ik met haar ga praten. Dus ik ga proberen eerlijk te zijn en te vertellen hoe het echt met me gaat.
Xxjee
Bedankt voor je lieve berichtje
Ik heb professionele hulp gehad. Maar dat ging gewoon helemaal mis. Daardoor durf ik nu ook niet zo goed weer iemand in vertrouwen te nemen.
Mijn broers en zussen vinden dat ik overdrijf.....
Dus daar heb ik niet zo heel veel aan.
Ik heb deze week een gesprek met eeb maatschappelijk werker. Ik vind t echt super moeilijk, maar heb mn vriendin beloofd dat ik met haar ga praten. Dus ik ga proberen eerlijk te zijn en te vertellen hoe het echt met me gaat.
Xxjee
Heey AnOnieMer2019
Bedankt voor je berichtje
Ik vind mensen in vertrouwen nemen heel moeilijk omdat ik al meerdere keren flink ben gekwetst. Ik wil dat niet meer. Ik moest mijn hele klas vertrellen dat ik mezelf sneed omdat mijn mentor "per ongeluk" had los gelaten dat het niet goed met me ging. Dus het werd echt zo'n ding in de klas. daarna durffe ik niemand meer in vertrouwen te nemen.
Ik doe idd ademhalingsoefeningen als ik in paniek raak. Maar het werkt niet altijd. ..
Xxjee
Bedankt voor je berichtje
Ik vind mensen in vertrouwen nemen heel moeilijk omdat ik al meerdere keren flink ben gekwetst. Ik wil dat niet meer. Ik moest mijn hele klas vertrellen dat ik mezelf sneed omdat mijn mentor "per ongeluk" had los gelaten dat het niet goed met me ging. Dus het werd echt zo'n ding in de klas. daarna durffe ik niemand meer in vertrouwen te nemen.
Ik doe idd ademhalingsoefeningen als ik in paniek raak. Maar het werkt niet altijd. ..
Xxjee
Hey
Ik snap dat het heel moeilijk is om iemand te vertrouwen wanneer je hier een erg slechte ervaring mee hebt gehad, maar dat is gebeurd en had niet mogen gebeuren (heb je het hier nadien nog met je mentor over gehad?), probeer het achter je te laten. Er zijn meer dan genoeg personen die je kunnen en willen helpen, het echt goed met je menen en die echt te vertrouwen zijn, het is super dat je dit gesprek met een maatschappelijk werkster aan zal gaan!
Probeer inderdaad te vertellen wat je dwars zit, van leugens of dingen achterhouden wordt echt niemand beter van. Moest je toch bang zijn dat je op het moment zelf niets meer zal durven zeggen, neem dan je geposte bericht hier mee, schrijf je verhaal in een brief zodat je deze kan tonen als het je niet lukt erover te praten op dat moment, je kan ook vooraf al kort mailen waarover je het wil hebben, maar wees niet bang, dat zal wel los lopen!
Groetjes
Lot
Ik snap dat het heel moeilijk is om iemand te vertrouwen wanneer je hier een erg slechte ervaring mee hebt gehad, maar dat is gebeurd en had niet mogen gebeuren (heb je het hier nadien nog met je mentor over gehad?), probeer het achter je te laten. Er zijn meer dan genoeg personen die je kunnen en willen helpen, het echt goed met je menen en die echt te vertrouwen zijn, het is super dat je dit gesprek met een maatschappelijk werkster aan zal gaan!
Probeer inderdaad te vertellen wat je dwars zit, van leugens of dingen achterhouden wordt echt niemand beter van. Moest je toch bang zijn dat je op het moment zelf niets meer zal durven zeggen, neem dan je geposte bericht hier mee, schrijf je verhaal in een brief zodat je deze kan tonen als het je niet lukt erover te praten op dat moment, je kan ook vooraf al kort mailen waarover je het wil hebben, maar wees niet bang, dat zal wel los lopen!
Groetjes
Lot
Dat is bij mij meestal het probleem. Ik wil van alles vertellen, maar als ik daar eenmaal zit raak ik in paniek. Dan komt er helemaal niks uit mij. De vorige keer heb ik alles bij elkaar gelogen en tien ben ik snel weg gegaan. Ik vind t zo fking moeilijk.
Dat is bij mij meestal het probleem. Ik wil van alles vertellen, maar als ik daar eenmaal zit raak ik in paniek. Dan komt er helemaal niks uit mij. De vorige keer heb ik alles bij elkaar gelogen en tien ben ik snel weg gegaan. Ik vind t zo fking moeilijk.
Dat snap ik zeker, maar probeer de tips die ik je gaf eens uit.
Je kan misschien ook je problemen in een brief opschrijven, en in plaats van het bij je houden, het in het begin van het gesprek al afgeven en zeggen dat dat als reserve is voor als je niet meer durft. Hiermee kan deze persoon ook achteraf zien of je gelogen hebt, en het dus nodig is het gesprek opnieuw te voeren.
Echt, probeer het, het is de moeite waard en je hebt er niets mee te verliezen.
Groetjes
Lot
Bedankt voor je berichtje
Graag gedaan!
Ik vind mensen in vertrouwen nemen heel moeilijk omdat ik al meerdere keren flink ben gekwetst. Ik wil dat niet meer.
Is de huisarts of vertrouwenspersoon dan geen optie? Deze hebben een geheimhoudingsplicht of beroepsgeheim dus kunnen en mogen en gaan ook niks doorvertellen. Ik weet dat mensen vertrouwen moeilijk is, maar je moet het toch een keer doen. Het kan heel erg helpen.
Hey, ik heb deze tijd in mijn leven ook gehad Eigenlijk wilde ik toen dood. Er is in die tijd voor mij veel gebeurd en het ging heel slecht met me. Ik ben blij dat ik door die periode heen ben. Want het leven is prachtig maar bij de ene persoon duurt het wat langer tot die het doorheeft. Ik durft het bijna 100 procent zeker te zeggen dat jij ook nog een prachtige periode gaat krijgen. Ik hoop dat je hier wat aan had.
Groeten Anoniem
Groeten Anoniem
Haihai,
Uit jouw verhaal blijkt dat jij je zorgen om je vriendin omdat zij zich zorgen over jou maakt.
Waarschijnlijk zit je vriendin anders in elkaar dan jij en vind ze het fijn jou te helpen.
De reden dat ze naar hulp toe is gestapt is waarschijnlijk niet omdat ze klaar was met jou helpen maar omdat ze te bang was dat ze te kort schoot in de hulp die ze je bied.
Probeer gewoon een keer met haar erover te praten.
En nog belangrijker, lucht je hele hart bij haar, want dan zal zij wel zien hoe ze je verder helpt.
Dan snapt zij ook hoe het nu met je gaat.
Is er iemand anders die net zoveel over je weet als zij?
Ik snap ook dat het voor jou moeilijk is om te accepteren dat je bi bent als je ouders daar zo op tegen zijn.
Ook wil ik je aanraden om jezelf niet te dwingen te praten met die maatschappelijk werker als je niet denkt dat het je helpt.
Vertel je vriendin of je mentor die je misschien meer vertrouwd dat het gewoon niet gaat.
Ik vind het immers heel dapper van je dat je dit allemaal met ons durft te delen op het forum, ikzelf durf dat nog niet dus kijk erg tegen jou op.
Uit jouw verhaal blijkt dat jij je zorgen om je vriendin omdat zij zich zorgen over jou maakt.
Waarschijnlijk zit je vriendin anders in elkaar dan jij en vind ze het fijn jou te helpen.
De reden dat ze naar hulp toe is gestapt is waarschijnlijk niet omdat ze klaar was met jou helpen maar omdat ze te bang was dat ze te kort schoot in de hulp die ze je bied.
Probeer gewoon een keer met haar erover te praten.
En nog belangrijker, lucht je hele hart bij haar, want dan zal zij wel zien hoe ze je verder helpt.
Dan snapt zij ook hoe het nu met je gaat.
Is er iemand anders die net zoveel over je weet als zij?
Ik snap ook dat het voor jou moeilijk is om te accepteren dat je bi bent als je ouders daar zo op tegen zijn.
Ook wil ik je aanraden om jezelf niet te dwingen te praten met die maatschappelijk werker als je niet denkt dat het je helpt.
Vertel je vriendin of je mentor die je misschien meer vertrouwd dat het gewoon niet gaat.
Ik vind het immers heel dapper van je dat je dit allemaal met ons durft te delen op het forum, ikzelf durf dat nog niet dus kijk erg tegen jou op.
Hai @Exx
Ik denk dat je gelijk hebt over mn vriendin. Maar ik moet volgende week de keuze maken of ik stop bij de maatschappelijk werker of dat ik haar ga vertrouwen. Ik vroeg aan mn vriendin wat ze er van vond maar ze zei alleen dat het haar weinig uit maakte. Maar ik heb geen idee wat ik wil.
Ze zit nu zelf in een dip ofzo. Maar ze wil niet met me delen wat er speelt. Daardoor vind ik het ook wel lastig om het met haar te delen. Ook denk ik niet dat ze het nu aankan dat ik mn hart bij haar ga luchten. Al wil ik dat wel.....
Mijn mentor weet wel het meeste over mij, maar dat is toch anders dan de dingen die je deelt met een vriendin. Maar hij vind dat ik me gwn over de angst heen moet zetten en de maatschappelijk werker moet vertrouwen. Maar ik kan het gewoon niet. Mijn mentor en de maatschappelijk werker denken dat ik niet wil praten. Maar ik kan het gewoon oprecht niet. Nu is het dus de bedoeling dat ik een brief ga schrijven, ik heb geen idee hoe ik dat moet gaan doen. En of ik dat wil.
Hier op het forum durf ik dingen wel te delen. Het is anoniem, niemand weet wie je bent. Ook weet ik zeker dat niemand je op dit forum ooit zal veroordelen. Iedereen hier helpt elkaar.
Xxjee
Ik denk dat je gelijk hebt over mn vriendin. Maar ik moet volgende week de keuze maken of ik stop bij de maatschappelijk werker of dat ik haar ga vertrouwen. Ik vroeg aan mn vriendin wat ze er van vond maar ze zei alleen dat het haar weinig uit maakte. Maar ik heb geen idee wat ik wil.
Ze zit nu zelf in een dip ofzo. Maar ze wil niet met me delen wat er speelt. Daardoor vind ik het ook wel lastig om het met haar te delen. Ook denk ik niet dat ze het nu aankan dat ik mn hart bij haar ga luchten. Al wil ik dat wel.....
Mijn mentor weet wel het meeste over mij, maar dat is toch anders dan de dingen die je deelt met een vriendin. Maar hij vind dat ik me gwn over de angst heen moet zetten en de maatschappelijk werker moet vertrouwen. Maar ik kan het gewoon niet. Mijn mentor en de maatschappelijk werker denken dat ik niet wil praten. Maar ik kan het gewoon oprecht niet. Nu is het dus de bedoeling dat ik een brief ga schrijven, ik heb geen idee hoe ik dat moet gaan doen. En of ik dat wil.
Hier op het forum durf ik dingen wel te delen. Het is anoniem, niemand weet wie je bent. Ook weet ik zeker dat niemand je op dit forum ooit zal veroordelen. Iedereen hier helpt elkaar.
Xxjee
Heey allemaal,
Het gaat nog steeds niet echt beter, iemand die ik goed ken is deze week verongelukt. Ik voel me zo klote. Heb mezelf weer beschadigd, en morgen heb ik gym. Dus iedereen gaat dat zien......
Ik kan me niet weer ziek melden, maar dat wil ik echt. Ik raak helemaal in paniek als ik denk aan al de starende ogen naar mijn armen. Ik haat dat zo erg. Waarom bemoeien mensen zich niet gewoon lekker met zichzelf?
Ik wil zo graag dat het ophoud. Rust in mijn hoofd. Niet meer worden gekwetst. Het klinkt zoveel beter. Ik weet het gewoon echt allemaal niet meer.
Xxjee
Het gaat nog steeds niet echt beter, iemand die ik goed ken is deze week verongelukt. Ik voel me zo klote. Heb mezelf weer beschadigd, en morgen heb ik gym. Dus iedereen gaat dat zien......
Ik kan me niet weer ziek melden, maar dat wil ik echt. Ik raak helemaal in paniek als ik denk aan al de starende ogen naar mijn armen. Ik haat dat zo erg. Waarom bemoeien mensen zich niet gewoon lekker met zichzelf?
Ik wil zo graag dat het ophoud. Rust in mijn hoofd. Niet meer worden gekwetst. Het klinkt zoveel beter. Ik weet het gewoon echt allemaal niet meer.
Xxjee
Hey,
wat vervelend dat het nog steeds niet beter gaat.
Kan je niet morgen voor gym naar je mentor of je gym docent gaan? Om aan hem/haar te vragen of het goed is als je niet mee gymt en waarom je niet mee wilt gymen. Ik denk dat hij/zij wel begrip zal tonen waardoor je niet mee hoeft te gymen.
Groetjes,
wat vervelend dat het nog steeds niet beter gaat.
Kan je niet morgen voor gym naar je mentor of je gym docent gaan? Om aan hem/haar te vragen of het goed is als je niet mee gymt en waarom je niet mee wilt gymen. Ik denk dat hij/zij wel begrip zal tonen waardoor je niet mee hoeft te gymen.
Groetjes,
Heey,
Ik heb gelijk het 1e uur gym en dat is op een andere locatie een stukje van school. Dus ik kom morgen niet eerst op school.....
Mijn gymdocent is een gevoelloos persoon, dus ik vraag me af of hij het begrijpt. Mijn mentor spreek ik dus niet van te voren
Xxjee
Ik heb gelijk het 1e uur gym en dat is op een andere locatie een stukje van school. Dus ik kom morgen niet eerst op school.....
Mijn gymdocent is een gevoelloos persoon, dus ik vraag me af of hij het begrijpt. Mijn mentor spreek ik dus niet van te voren
Xxjee
Kan je niet eerder gaan of een mailtje sturen? Je kan ook voor dat de les begint naar school bellen en vragen of ze je kunnen door verbinden met je mentor.
Bij mij op school hebben we een vertrouwenspersoon en een jeugdverpleegkundige, als je met hun op gesprek bent ben je meteen geoorloofd afwezig. Is dat misschien een optie? Dat je met hun gaat praten en daarom niet naar gym moet.
Bij mij op school hebben we een vertrouwenspersoon en een jeugdverpleegkundige, als je met hun op gesprek bent ben je meteen geoorloofd afwezig. Is dat misschien een optie? Dat je met hun gaat praten en daarom niet naar gym moet.
hey @AnOnIeMer2019
Ik heb niks kunnen regelen dus ben maar gewoon naar gym gegaan. Het was echt een ramp. Was helemaal in paniek, begon bijna te hyperventileren en ging dus echt voor geen meter. Maar ik heb het overleefd. Mijn vriendin zag de snee op mijn arm, mijn leraar ook. Hij wou na de gymles even met me praten, maar ik ben gauw weggegaan. Ik hoef niet zo nodig met nog meer mensen erover te praten.
Ik heb een brief geschreven voor de maatschappelijk werker. Ik durf hem alleen niet zo goed op te sturen, heb hem naar mijn mentor gestuurd voor feedback. Ik krijg morgen antwoord van hem. Ik vind het echt doodeng. Ik heb nog nooit een vreemde (als je jullie niet meetelt) mijn problemen echt verteld. maar ik heb in de brief wel duidelijk laten merken dat ik eigenlijk niet wil. Ik ga er met zoveel tegenzin heen, ik voel me gewoon een paar dagen slecht als ik weer een afspraak heb. Ben er zelfs door teruggevallen gewoon omdat ik de stres niet aankon.
Het enige waardoor ik even mijn hoofd leeg kan maken is door muziek te luisteren of gitaar te spelen, dus dat is ook zo ongeveer wat ik de hele dag doe. Mijn cijfers op school gaan echt zo erg beneden. Ik trek dit echt allemaal niet.
Xxjee
Ik heb niks kunnen regelen dus ben maar gewoon naar gym gegaan. Het was echt een ramp. Was helemaal in paniek, begon bijna te hyperventileren en ging dus echt voor geen meter. Maar ik heb het overleefd. Mijn vriendin zag de snee op mijn arm, mijn leraar ook. Hij wou na de gymles even met me praten, maar ik ben gauw weggegaan. Ik hoef niet zo nodig met nog meer mensen erover te praten.
Ik heb een brief geschreven voor de maatschappelijk werker. Ik durf hem alleen niet zo goed op te sturen, heb hem naar mijn mentor gestuurd voor feedback. Ik krijg morgen antwoord van hem. Ik vind het echt doodeng. Ik heb nog nooit een vreemde (als je jullie niet meetelt) mijn problemen echt verteld. maar ik heb in de brief wel duidelijk laten merken dat ik eigenlijk niet wil. Ik ga er met zoveel tegenzin heen, ik voel me gewoon een paar dagen slecht als ik weer een afspraak heb. Ben er zelfs door teruggevallen gewoon omdat ik de stres niet aankon.
Het enige waardoor ik even mijn hoofd leeg kan maken is door muziek te luisteren of gitaar te spelen, dus dat is ook zo ongeveer wat ik de hele dag doe. Mijn cijfers op school gaan echt zo erg beneden. Ik trek dit echt allemaal niet.
Xxjee
Ik denk dat je thuissituatie hier een belangrijke rol inspeelt. Aangezien je je thuis je niet op je gemak voelt, neem je waarschijnlijk je problemen mee naar school en bent daar veel mee bezig. Hierdoor ontloop je de kans om leuke dingen/momenten te beleven op school (school is miss niet altijd leuk, maar met je vrienden/vriendinnen kun je de pauzes onvergetelijk maken)
Hoelang moet je nog op deze school? Motivatie om het vol te houden en goede cijfers te halen, zou kunnen zijn dat je hierna op kamers kan en je weer tot jezelf kunt komen.
Succes!
Hoelang moet je nog op deze school? Motivatie om het vol te houden en goede cijfers te halen, zou kunnen zijn dat je hierna op kamers kan en je weer tot jezelf kunt komen.
Succes!
Ik zit nu in 4 Havo. Dus hierna nog een jaar......
Van mn ouders mag ik niet op kamers. Zo klote. Maar ik denk dat ik het gewoon ga doen. Desnoods wacht ik nog een jaartje langer tot ik 18 ben, dan mag ik zelf beslissen.
ik trek het nu al helemaal niet meer. De maatschappelijk werker heeft besloten dat er een gesprek moet komen met mijn ouders. Mijn leven is echt over. Als mijn ouders horen dat ik ben teruggevallen word ik gelijk teruggestuurd naar jeugdzorg. En dat is echt hel. Ik weet echt niet wat ik nu moet doen. Ik wil dit allemaal niet en ik kan er helemaal niks tegen doen......
als je niet zit te wachten op een zeurverhaal, lees dan vooral niet verder. Maar ik moet dit gewoon even kwijt.
We zijn hier juist om jou te helpen en ik vind het geen probleem om te doen!
Alles zit op dit moment tegen in mijn leven. Na een jaar mezelf niet meer gesneden te hebben viel ik 3x terug.
Het is niet jou schult.. Jij wilt het niet maar het zit niet mee in je leven en dan zie je nu waarschijnlijk geen andere uitweg meer.
Ik voel me zo'n mislukkeling.
Jij bent alles behalve een mislukkeling anders had ik hier ook echt niet om gereageert..
Ik heb nu weer constant de neiging om mezelf te snijden.
Ik zou het heel knap vinden van je als het je lukt niet te doen.. En nee ik vind er niks van als je het wel doet want jij doet het ook niet expres..
Verder heb ik last van paniekaanvallen.
Heb je dat vooral als je alleen bent of vaak als je bij anderen bent?
Mijn vriendin maakt zich heel veel zorgen om mij,
Die vriendin van jou is een echte vriendin... Ze heeft door dat het slecht met je gaat.. Ze is naar je mentor gegaan omdat ze door heeft dat het slecht met je gaat.. Ze wil dat jij ook een goed leven hebt!
De band met mijn ouders is ook heel slecht.
Hoe is het gekomen dat je band met je ouders zo slecht is?
Helemaal niet waar mijn vader bij is, die vind dat ik het mezelf aandoe en dat ik gewoon een vieze aansteller ben.
Een ding wie of wat het ook zegt... Jij weet dat het niet zo is en luister niet naar die mensen, zodat je toch nog denk ooit dat het mischien wel waar is.. Want nee jij bent geen vieze aansteller.. Jij bent niet vies.. En denk anders een nadat je gedouct bent ik ben gewoon schoon hoor!
Is het een iddee om met je moeder alleen te praten als je vader niet thuis is?
En kun je niet een keertje met je broers of zussen praten?
Geloof je ergens in?
als ik een 7 haal voor een vak wordt hij boos dat ik 'maar een 7' heb gehaald.
Als je vader dat zegt dan moet je voor jezelf maar denken het is wel een 7 het ook lager kunnen zijn en als jij er gewoon je best voor hebt gedaan dan is er geen probleem..
Ik ben er ook sinds kort achter dat ik bi ben.
Je ouders hoefen het niet te accepteren. De enige die het moet accepteren ben jij! Je hoeft het niet uit te spreken dat je het zelf accepteerd maar je kunt het wel denken. Je vader kan geen gedachtes lezen. En weet diep in zijn hart ook al merk je dat nu niet houd hij van je! En hij zal je niet doodslaan en ook niet op straat zetten.. Dat eerste weet ik zeker maar dat tweede kan ik je jammer genoeg niet beloven.. Maar als hij je wel op straat zet dan zal hij wss blij zijn als jij wel een goed onderkomen hebt.. Ouders hebben ook wel eens spijt.
Mijn vriendin wil altijd klaar staan voor mij, maar ik weet dat het haar echt veelte veel wordt.
Wees dan in elk geval blij dat er iemand voor je klaar staat.
hey,
er kan zoveel veranderen in een paar dagen. Mijn leven is namelijk nog meer ingestort.
School wil perse met mijn ouders praten omdat ik ben teruggevallen en mijn ouders weten dat niet. Ik baal zo verschrikkelijk. want ik weet nu al wat er gaat gebeuren.
Als ik nou gewoon niet was teruggevallen was er helemaal niks aan de hand, dus ik heb het verpest voor mezelf, alweer.
ik weet echt niet wat ik nu moet, alles is gewoon zo klote.
Xxjee
er kan zoveel veranderen in een paar dagen. Mijn leven is namelijk nog meer ingestort.
School wil perse met mijn ouders praten omdat ik ben teruggevallen en mijn ouders weten dat niet. Ik baal zo verschrikkelijk. want ik weet nu al wat er gaat gebeuren.
- dat gesprek wordt een ramp, mijn ouders worden boos
- ik word teruggestuurd naar jeugdzorg
- ik vind jeugdzorg verschrikkelijk dus voel ik me nog slechter.
Als ik nou gewoon niet was teruggevallen was er helemaal niks aan de hand, dus ik heb het verpest voor mezelf, alweer.
ik weet echt niet wat ik nu moet, alles is gewoon zo klote.
Xxjee
Hey,
Kan je hier niet met iemand over praten, zodat je niet naar jeugdzorg moet. Want het is niet de bedoeling dat het nog slechter gaat.
Sterkte!
- ik vind jeugdzorg verschrikkelijk dus voel ik me nog slechter.
Kan je hier niet met iemand over praten, zodat je niet naar jeugdzorg moet. Want het is niet de bedoeling dat het nog slechter gaat.
Sterkte!
Hey @AnOnIeMer2019
Ik heb dat geprobeerd, maar niemand snapt dat ik het daar echt verschrikkelijk vond....
Ik weer gewoon niet meer wat ik miet. Alles word met de dag erger. Mn vriendinnen laten me in de steek en beginnen me uit te schelden. Ik trek het niet langer.
Ik heb dat geprobeerd, maar niemand snapt dat ik het daar echt verschrikkelijk vond....
Ik weer gewoon niet meer wat ik miet. Alles word met de dag erger. Mn vriendinnen laten me in de steek en beginnen me uit te schelden. Ik trek het niet langer.
Ik heb zelf ook in een soortgelijke situatie gezeten en ik kan me nog veel te goed herinneren hoe dat voor me voelde. Ik kon in mijn eigen ogen niets goed doen en was altijd boos op mezelf.
Je zult ongetwijfeld het idee hebben dat mensen mensen je niet begrijpen, soms omdat ze dat niet willen of omdat ze dat echt niet kunnen. Daar geef ik je volledig gelijk in. Zelfs ik begrijp niet alles. In dit soort situaties is het vaak zo dat je het mee moet maken voor je het echt begrijpt. En zelfs al maak je het mee, kan je alleen spreken over je eigen ervaring.
In de meeste gevallen zou ik je adviseren om naar je ouders te gaan, maar daar zul je in dit geval niets aan hebben. Sterker nog: het brengt je alleen verder in de problemen. Een tweede instantie waar ik je naartoe zou willen verwijzen is school, maar dat werkt in dit geval ook niet. Ze dwingen je om te praten en dat werkt niet. Bij niemand. Ik klapte zelfs helemaal dicht door deze dwangmatige gesprekken.
Ik vind het lief dat je je vriendin niet wil belasten, maar jij kunt deze last zelf ook niet dragen. Ik zou even met je vriendin gaan praten. Vertel haar dat je haar niet te veel wil belasten. Zij is overduidelijk een goede vriendin, maar zij lijdt ook een eigen leven.
Ik snap dat je er onder lijdt dat jouw vader zo'n homofibische houding aanneemt en de daarbij horende standpunten zo luidkeels verwoordt. Ik zeg niet dat jouw vader per see een slecht persoon is, maar de manier waarop hij zijn visie verkondigt is niet verstandig. Hij heeft er waarschijnlijk nooit bij stilgestaan dat jij misschien homoseksueel of biseksueel kan zijn.
Volgens mij mag je hier geen telefoon nummer of emailadres geven. Anders had ik dat graag gedaan. Ik heb namelijk het idee dat we in hetzelfde schuitje zitten.
Je zult ongetwijfeld het idee hebben dat mensen mensen je niet begrijpen, soms omdat ze dat niet willen of omdat ze dat echt niet kunnen. Daar geef ik je volledig gelijk in. Zelfs ik begrijp niet alles. In dit soort situaties is het vaak zo dat je het mee moet maken voor je het echt begrijpt. En zelfs al maak je het mee, kan je alleen spreken over je eigen ervaring.
In de meeste gevallen zou ik je adviseren om naar je ouders te gaan, maar daar zul je in dit geval niets aan hebben. Sterker nog: het brengt je alleen verder in de problemen. Een tweede instantie waar ik je naartoe zou willen verwijzen is school, maar dat werkt in dit geval ook niet. Ze dwingen je om te praten en dat werkt niet. Bij niemand. Ik klapte zelfs helemaal dicht door deze dwangmatige gesprekken.
Ik vind het lief dat je je vriendin niet wil belasten, maar jij kunt deze last zelf ook niet dragen. Ik zou even met je vriendin gaan praten. Vertel haar dat je haar niet te veel wil belasten. Zij is overduidelijk een goede vriendin, maar zij lijdt ook een eigen leven.
Ik snap dat je er onder lijdt dat jouw vader zo'n homofibische houding aanneemt en de daarbij horende standpunten zo luidkeels verwoordt. Ik zeg niet dat jouw vader per see een slecht persoon is, maar de manier waarop hij zijn visie verkondigt is niet verstandig. Hij heeft er waarschijnlijk nooit bij stilgestaan dat jij misschien homoseksueel of biseksueel kan zijn.
Volgens mij mag je hier geen telefoon nummer of emailadres geven. Anders had ik dat graag gedaan. Ik heb namelijk het idee dat we in hetzelfde schuitje zitten.
Help!!
Sschool wil perse een gesprek met mn ouders. Mn mentor gaat vertellen dat ik ben teruggevallen. Mn ouders gaan me echt afmaken.
Of ze zetten me uit huis. En er is helemaal niks meer wat ik er aan kan doen....
De maatschappelijk werker denkt dat ik verlatingsangst heb. Weer een nieuwe diagnose. Nummer 5 ondertussen. Gaat lekker zo....
Tussen mij en de maatschappelijk werker klikt het totaal niet. Dus ik heb geen gesprekken meer met haar. Ik zei bijna niks. Ik kan gwn niet praten met een vreemd persoon. Herkent iemand dit??
Xxjee
Sschool wil perse een gesprek met mn ouders. Mn mentor gaat vertellen dat ik ben teruggevallen. Mn ouders gaan me echt afmaken.
Of ze zetten me uit huis. En er is helemaal niks meer wat ik er aan kan doen....
De maatschappelijk werker denkt dat ik verlatingsangst heb. Weer een nieuwe diagnose. Nummer 5 ondertussen. Gaat lekker zo....
Tussen mij en de maatschappelijk werker klikt het totaal niet. Dus ik heb geen gesprekken meer met haar. Ik zei bijna niks. Ik kan gwn niet praten met een vreemd persoon. Herkent iemand dit??
Xxjee
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
