hey 

wij kunnen je natuurlijk niet vertellen waarom het is hoe het is. 

ik zelf voel me een jongen en ja ik woord voor me gevoel elkedag in een nachtmerrie wakker.  

bij mij heeft het geholpen om me voor het traject aan te melden en met mensen er over te gaan praten. 

ik heb ook 1x met een docent gepraat die door dat ze uit de kast was gekomen als lesbisch hebben haar ouders haar verlaten. mij hielp het heel erg om met haar dat even over te praten omdat ik niet geaccepteerd woord door me moeder. en door haar kreeg ik weer geduld en de rust voor mijn omgeving. en elke keer als ik me kut voel hier om denk ik aan dat gesprek terug en woord ik weer wat rustiger in me kop. 

ik denk dat je hier helemaal niks aan hebt…

groetjes blue