hey
als je het moeilijk vind om het gewoon zo te vertellen kan je ze misschien appen en zeggen:
hoi papa,
ik voel me de laatste tijd echt rottig. kunnen we naar de huisarts om te kijken of ik met iemand kan gaan praten.
zo iets kan je sturen. het is duidelijk en je geeft geen info maar het kan wel zo zijn dat hij het met je wilt op pakken.
groetjes blue
@ Blue
dankjewel voor het antwoord
onnodige quote verwijderd
Ik herken me hier honderd grotendeels in.
Bij mij zijn er alleen al psychologen die met me praten door een lastige situatie met kijn autistische zus.
Fijn om te zien dat ik niet de enige ben.
hey THVBD
Als jij hulp wilt moet je die zeker nemen! Ik zou het gewoon tegen je ouders zeggen.
Als je dit eng vind dan kan je het ook opschrijven! Dan geef je de brief of leg je hem ergens neer.
Als je het echt niet aan je ouders wilt vertellen kan je het ook aan een goede vriend, leraar of het vertrouwenspersoon op school vertellen.
Ik denk dat je dan het best iets van ‘hey pap/mam enz. Ik voel me de laatste tijd erg down daar wil ik graag verandering iin brengen. Daarom wilde ik vragen of ik hier misschien een keer met iemand over mag praten die hier gespecialiseerd in is. Vind jij dat ook goed?’ kan schrijven.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt! Groetjes anoniempi.
Hey,
ik weet precies wat je bedoeld.
Je kan een briefje achterlaten voor je ouders, dan kunnen ze dat lezen en als ze je zien weten ze al wat je wilt.
Je kan ook altijd naar het vertrouwenspersoon op school gaan, hij/zij heeft zwijgplicht, zo hoeven je ouders ook niet te weten dat je met iemand praat over de problemen (als je dat wil). Het vertrouwenspersoon mag de zwijgplicht alleen verbreken als het op snijden, bedreiging of gedachtes bij zelfmoord gaat.
Heel veel sterkte! Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Xx
Ik hoop dat je hier wat aan hebt! Groetjes anoniempi.
Dankjewel, hier heb ik zeker wat aan
Oké ik weet niet of je al iets gezegd heb maar ik herken mezelf hier in.
ik wou echt niks zeggen tegen m’n vader.
Ik had zelf helemaal bedacht om een brief te schrijven en dat soort gedoe.
toen kwam het een dag op school plotseling eruit en moest ik met docenten praten. Die hebben het gezegd tegen m’n vader. En om heel eerlijk te zijn, was dit makkelijker voor mij dan het zelf te zeggen. Ik heb nu geregeld om over drie weken naar een psycholoog te gaan.
dus als je nog niks hebt gezegd en weet eigenlijk niet wat je moet, in plaats van het gewoon niet doen (wat ten minste voor mij verleidelijk was) vindt een docent die je aardig vind. Boeit niet of je nog les krijgt van die docent (was bij mij bv. niet het geval) en vertel het aan een docent, die kan regelen dat je ouders gebeld worden.
maar als je het echt persoonlijk wilt vertellen zou ik het wel met een brief doen, dan kan je eerst nadenken en zo.
hoop dat je misschien hier nog iets aan had.
Success.
