Hallo, het is misschien handig om eerst eventjes te melden dat ik serieus ben en deze gedachtes al heb sinds kleins af aan.

Ik heb nooit veel emoties gehad of empathie op een normale manier, mensen omschrijven me als een robot. Ik nam afstand van andere kinderen, en was iets te geïnteresseerd in de verhalen van mijn groep 4 meester die meestal gingen over christenen die vermoord werden. Ik werd er niet blij van, maar ook niet verdrietig of boos. Ik was alleen heel geïnteresseerd en speelde de verhalen na met poppen. Later leerde ik steeds meer over gruwelijke evenementen in de geschiedenis, maar ook over vele andere dingen zoals moordenaars zoals ted bundy of die rare killer clown. Ik werd gefascineerd en geobsedeerd door moord, niet omdat ik een sadist ben of agressief. Ik geloof dat dood een uitweg is, je kan vluchten naar de hemel. Ik wil mensen doden om ze te helpen, en ik krijg dit idee niet uit mijn hoofd. Ik denk aan hoe ik ze wil vermoorden en dat is op een vredige manier, ik vergelijk het met euthanasie. Ik weet dat dit niet gezond is, maar ik kan er niets aan doen.