Hoi,
Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt kan en misschien dat jullie tips kunnen geven.
De laatste tijd gaat het steeds slechter met mij en ik voel me verdrietig. Ik heb stress voor schoolvakken, heb soms ruzie met mijn ouders en ik voel dat ik overal alleen voor sta. Ik voel soms dat er niemand voor me zal zijn als ik dat nodig heb. Juist nu ik het nu zo nodig heb en ik weet soms gewoon niet meer wat ik nog leuk vind in het leven. Ik heb op mijn jongere zusje na geen vrienden, ik voel me eenzaam, gestrest, bang en ik doe maar alsof het goed met me gaat maar eigenlijk gaat het helemaal niet goed.
Ik heb zelfs huilroutines opgebouwd. Ik heb mijn eigen plekje gevonden waar ik kan huilen en ik voel me alleen nog maar verdrietiger als ik zie hoe leuk anderen het hebben.
Er zal ongetwijfeld een deel zijn op het forum die dit lezen en vinden dat ik overdrijf maar ik hoop dat jullie misschien tips hebben voor me.
en het lucht heel erg op om alles kwijt te kunnen. Ik had een maand of 2 geleden ook een heel leeg gevoel, daarvoor ook al een beetje. En wist niet wat ik nou eiglk wou enzo. Wat stel ik nou voor ? dat soort vragen. Ik heb kort ook mezelf geslagen op de rug omdat ik me een aansteller vond en daar ben ik weer mee opgehouden en heb na een rottige ervaring hier eens rond gekeken en hulp gezocht. Ik werd er echt beter van. maar ik snap wel wat je bedoelt met huilen en alleen met jezelf zitten . Zonder dat je weet waar je nou heen moet met dat gevoel. Ik fietste er wel eens voor om om te kunnen janken op de fiets en te proberen weer wat meer happy te worden voelde me schuldig omdat mn ouders proberen hun best te doen en blij waren als ik thuis kwam terwijl ik dan van binnen echt kapot ging. En sommige dingen drukten me nog verder weg ( heb ik toen een topic over gemaakt hier) Nu gaat het wel beter alleen al door dat ik het hier zo van me af kan schrijven en ook door vrienden en vriendinnen die ik bij mijn hobby heb , een heel fijn clubje mensen, net als hier zo. En een paar echte bff’s in mijn klas, beter een paar echte vrienden dan een heleboel neppers. Maar dat je zegt ik doe alsof het goed gaat, ik snap dus helemaal wat je bedoeld. Wat mij daar uithaalde dus mn hobbys en vrienden, en beter praten met mijn ouders want ze steunen mij in mijn gevoel meer dan ik zelf had verwacht ik vond het best eng en ik vind het nog steeds niet altijd handig om alles aan hun te vertellen.
ik hoop dat je iets vind , iets waar je bij kan gaan ofzo om mensen om je heen te hebben. En je kunt hier ook alles kwijt het helpt mij ook heel goed !
