Luister, ga met iemand praten die je vertrouwt. Dit kunnen je ouders zijn, vrienden, maar ook een psycholoog. Zet je lerares uit je hoofd, iedereen heeft wel eens een speciaal gevoel voor iemand gehad, maar dit is een onrealistische relatie. Er zijn nog genoeg mensen die je tegen zult komen en waarmee je een goede relatie zal hebben. Zelfbeschadiging is ook nooit een oplossing en je kan er later veel spijt van krijgen, omdat die littekens permanent zijn uit een fase waarin je nu zit. Als jij zelfmoord pleegt zullen andere mensen hun hele leven pijn hebben en jou missen, wil jij ze dat aan doen? Iedereen heeft wel eens fases waarin die zich niet goed voelt en het leven niet ziet zitten, maar je komt er weer bovenop geloof me. De belangrijkste stap is toch wel met mensen praten en de gevoelens en pijn die je hebt te uiten (en niet op je lichaam).
Wat naar je kan trouwens echt goed duidelijk maken wat je voelt ik voel ook dat het is een naar gevoel maar weet dat je er niet alleen voor staat 🥰 probeer om andere mensen te helpen dat helpt mij heel erg doordat ik andere mensen help worden die mensen blij en geeft het me een gevoel dat ik er toe doe misschien helpt het
misschien is het handig om het diegene te vragen of ze bewust geen tijd voor je hebben of dat het zo op je over komt
ik kan vanuit een schermpje niet veel doen behalve dan zeggen vergeet nooit dat iedereen waardevolle kanten heeft en ook talenten ik geloof er in dat jij die ook hebt
je bent een waardevol persoon vergeet dat nooit 
Dankjewel voor het reageren, hielp me echt. Het gaat een stuk beter met me, wil niet meer dood.
Ik heb trouwens geen crush op die docente of iets, ben gewoon gehecht.
Liefs!
Ik wil ook dood maar miss word ik wel gereincarneerd als de baby van 
🦲
en dan blijf ik liever leven.
Kan je nog met die lerares praten? Dan kan je haar ook laten weten dat ze heel veel voor je betekent
