De Kindertelefoon.nl

Hey quick!

Ik las je topic en ik vond het echt heel heftig! Het lijkt me echt moeilijk om geen plek te hebben waar je je echt thuis voelt, terwijl je wel een thuis hebt.

Ik weet gewoon eerlijk gezegd niet zo goed wat ik moet zeggen, maar ik wil je wel graag helpen, dus ik ga een poging wagen.

Als eerst wil ik zeggen dat niemand het verdient om alleen, wanhopig en radeloos te sterven. Zelfmoord is niet de oplossing, ik snap dat het nu zo voor je voelt. Maar zelfmoord is echt heel definitief, er is geen weg terug. Terwijl ik wel denk dat er andere oplossingen zijn, die je kunnen helpen zodat je je niet meer zo verschrikkelijk rot hoeft te voelen!

Ik ben blij voor je dat je nog een plek hebt waar je je veilig voelt, bij je vrienden. Echt fijn dat je die mensen hebt en dat je dan lekker kan lachen. Zulke mensen heb je echt nodig in je leven!

Je zegt ik groei verder weg van mijn ouders. Lastige want vaak zijn je ouders degene die het meest dichtbij je staan. Misschien heeft ook wel een stukje te maken met ouder worden, ik weet natuurlijk niet wat er allemaal speelt, maar meningsverschillen en discussies en het gevoel dat je niet begrepen wordt, hoor er wel bij. Dit is echt ontzettend moeilijk, maar is wel onderdeel van het ouder en meer zelfstandig worden. Alleen kun je het wel ervaren als meer afstand tussen jouw en je ouders. Nu weet ik niet wat bij jou er allemaal speelt, maar dit zal er vast een onderdeel van zijn, want dat heeft vrijwel iedereen.
Ik denk dat het fijn zo zou om voor jezelf te bedenken, waarom je verder weg groeit van je ouders. En wat je daarin zou willen. Hebben je ouders je bijvoorbeeld teveel beschermd en is het dan nu lastiger of spelen er echt andere dingen?

Je zegt ik heb geen toekomst want mijn motivatie is heel laag en je kunt je niet goed concentreren. Je zit al in vwo 5, dat vind ik echt superknap, dus je hebt het wel echt in je! Ik denk dat je het momenteel heel zwaar hebt door al je omstandigheden thuis enzo en doordat je veel nadenkt over het leven en dat je daarom ook meer moeite hebt met je motivatie en concentratie. Het kan je bijvoorbeeld helpen om voor school een planning/overzichtje te maken van wat je allemaal moet doen. Dit helpt je misschien om de discpline erin te houden en ondanks dat je misschien niet gemotiveerd bent, helpt het je denk ik wel, omdat je dan je planning 'moet' afwerken.

Misschien helpt het je ook om voor jezelf proberen een (nieuw) toekomst doel te stellen. Je zei dat je graag actrice wilde worden. Dat lijkt me echt hartstikke gaaf! Je moeder kan er wel niks in zien, maar het gaat ook om jouw toekomst en wat jij wil. Jij moet jezelf zijn en willen doen wat jij leuk vind en je daarbij niet laten tegen houden. Ik snap dat het lastig is als je moeder er niks in zit, maar ik zou het met haar bespreken. Waarom vind zij het niks en waarom wil je het graag wel? Misschien kan je nu bijvoorbeeld op een acteerclub gaan en kijken hoe dat is en dan later nog kijken wat je ermee in de toekomst kan.

Ik ga in de volgende reactie verder, want ik ben bang dat ik straks al mijn tekst kwijt ben als ik verkeerd klik ofzo.

Dat je je hebt gesneden moet heel naar geweest zijn, misschien voelde het voor jou op dat moment goed. Maar ik zou het je wel afraden! Probeer je emoties en gevoelens op een andere manier te uiten. Zoals ik pas las van forumgebruiker @pin die zei: 'je moet je afvragen of de littekens het waard zijn om je te snijden.’ 

Het lijkt mij verstandig dat je met iemand gaat praten over deze dingen die jouw allemaal bezig houden en wat je moeilijk vind en met het idee dat je dood wil. Zoek echt iemand die je vertrouwt, het is echt heel belangrijk dat je erover praat! Misschien kan je het met een van je vrienden bespreken? En ik weet niet met wie je allemaal thuis woont, maar misschien vertrouw je daar wel iemand van met wie je het kan bespreken!

Je kan ook naar de huisarts gaan en erover praten, ik weet niet hoe oud je bent. Maar als je 16+ bent heeft de huisarts zwijgplicht en zal die dus nooit zomaar met iemand erover praten als jij er geen toestemming voor geeft. Je zou met de huisarts kunnen kijken welke opties je hebt en wie of wat je zou kunnen helpen. En of je misschien iets van therapie/hulpverlening kan krijgen.

Wat je zelf kan doen, wat helpend zou kunnen zijn is je gedachten, emoties en gevoelens opschrijven. Gewoon wat in je opkomt schrijf je op, zodat je het even ruimte kan geven en zodat je het dan even kan loslaten. Dan voelt het allemaal wat minder zwaar aan.

Wat je ook kan doen is contact opnemen met 113. Je kan met hun chatten of bellen via www.113.nl of via 0800-0113. Dat is gratis en anoniem en die mensen zijn gespecialiseerd in zelfmoord gedachten en neigingen. Zij kunnen naar je verhaal luisteren en met je meedenken.

Ook hebben zij een therapie, je hebt dan 8 sessies met een vaste psycholoog. Het is gratis en anoniem en je leert meer over de functie van je zelfmoordgedachten en hoe je ermee om kan gaan. De therapie wordt gegeven via chat, email of bellen. Dat zou ik je zeker aanraden!

Je kan ook elke dag, van 11:00-21:00 contact opnemen met de Kindertelefoon. Je kan met hun chatten of bellen via www.kindertelefoon.nl/chat of via 0800-0432, dat is ook gratis en anoniem. Het zijn getrainde vrijwilligers die luisteren naar je verhaal en met je meedenken en samen probeer je een oplossing te bedenken.

Ik hoop heel erg dat je hier iets aan hebt en ik wil je echt heel veel sterkte wensen!!

Xx Simply Me