Alvast sorry, want dit is een lange. Ik was op dit moment net 15 jaar oud. Ik had deze super leuke jongen ontmoet via vrienden. Hij was 16 bijna 17 en leek echt super leuk. In het begin was hij ook heel lief tegen me, maar na een maand begon het te veranderen. Hij werd opeens steeds vaker boos en was dan ook vaak agressief. Zo heeft hij een keer mijn broertje geslagen, heeft hij gedreigd mijn moeder iets aan te doen en heeft hij zijn eigen moeder (waar ik bij was) bedreigd met een mes. Niet alleen was hij heel agressief, hij was ook erg persistent in het vragen om seks. Na een maand van dat hij het (bijna) iedere dag vroeg, heb ik maar ja gezegd. Ik was hier eigenlijk nog niet klaar voor. Ik wou het ook heel vaak niet en ik had weleens dat ik bloedde nadat we seks hadden. Ik durfde meestal geen nee te zeggen, maar als ik een keer twijfelde, werd hij boos en negeerde hij me totdat ik toegaf. Ook heb ik vaak gehad dat hij het vertikte om een condoom om te doen en om op tijd uit te trekken, dus moest ik vaak een morning-afterpil halen. Hij lachte me dan altijd uit samen met zijn broer (die toen 21 was) en zei dan dat ik me niet zo moest aanstellen. We hadden heel vaak ruzie en dan schold hij me vaak uit. Ik was in die tijd ook depressief en ging hiervoor naar de therapeut. Op een dag hadden we ruzie en was hij me al lang aan het negeren en toen heb ik geprobeerd om zelfmoord te plegen. Maar ik werd opeens bang en ik appte hem om te zeggen wat ik had gedaan en dat ik bang was en hij liet me eerst op geopend en toen ik vroeg waarom hij niet reageerde zei hij dat ik het moest doen. Ik was toen zo hard aan het huilen. Na een half jaar van deze hel had ik eindelijk de moed gekregen om hem tijdens een van onze velen ruzies te dumpen. Hij heeft me daarna nog een paar weken lastig gevallen door me te bellen en te proberen om me terug te krijgen door zijn vele manipulatie trucjes, maar ik hield stand en hij liet me eindelijk met rust.
Ik had het hier met mijn therapeut over, maar ik heb haar nooit verteld over het seksuele gedeelte. Ik heb wel een beetje hulp gekregen, maar nooit echte trauma hulp. Zelf weet ik niet eens zeker dat ik echt mishandeld ben of dat het misschien toch een beetje mijn schuld is.
Ik ben nu 17 en ik heb nu het beste vriendje van de hele wereld. Hij is zo lief en laat me zien dat er mensen zijn in de wereld die wel om me geven en van mij houden. Ik hou echt heel veel van hem, maar ik word soms nog steeds bang. Ik moet vaak tegen mezelf zeggen dat hij mijn ex niet is en dat hij niet zomaar ineens boos op me zou worden. Ook tijdens seks ben ik soms bang. We hadden laatst seks onder de douche en toen door miscommunicatie kwam hij per ongeluk in me (we hadden geen condoom gebruikt). Ik heb toen een paniekaanval gekregen en was heel hard aan het huilen en zei de hele tijd ik wil niet dat het nog een keer gebeurd. In plaats van wat er bij mijn ex gebeurde maakte mijn vriend zich enorme zorgen. Hij heeft toen meteen gezegd dat we een morning-afterpil gingen halen en die hebben we toen ook gehaald. Hij voelde zich enorm schuldig (nu nog steeds) en hij bleef de hele tijd sorry zeggen. Ik heb gezegd dat het niet erg was en dat het een foutje was, maar hij bleef zeggen dat het hem enorm veel spijt en dat hij het nooit meer zou doen omdat hij me geen pijn meer wou doen. Dat was echt een van de momenten waarbij ik erachter kwam dat er ook goede mensen op de wereld zijn die echt om me geven en zich zorgen maken.
De tekst is aangepast door De Kindertelefoon i.v.m. forumregel 6 (Plaats geen illegale, schadelijke, triggerende en/of choquerende (seksuele) inhoud of links op het forum)
