Ik haat hoe ik denk. Ik wil alleen maar aandacht hebben. Ik zit mezelf helemaal voor te stellen dat ik zelfmoord pleeg en op de een op andere manier toch weer leef en iedereen helemaal medelijden met me heeft. Ik doe net alsof ik het slachtoffer ben maar diep vanbinnen weet ik dat ik dat maar doe alsof. Ik heb waarschijnlijk helemaal geen borderline personality disorder of bipolar disorder, ik doe het alleen maar om aandacht denk ik. Al mijn vrienden zijn mentaal niet gezond, hebben autisme hebben mommy of daddy issues en dan kom ik met me “ik weet de helft van me kindertijd niet.’ Dat ik groep 1 tot en met 5-6 me niet herinner is het enige stuk van me leven dat niet nep is. Ik wil gewoon dat mensen medelijden met me hebben ookal hebben hun het waarschijnlijk veel zwaarder dan ik. Ik weet niet eens of ik mezelf snij omdat ik depressie heb of omdat ik hoop dat iemand het ziet en medelijden heeft.