Ik schrijf dit op om even iets kwijt te kunnen. Je kan reageren, hoeft niet. 
 

Ik voel me al best een poosje niet heel erg blij meer. Niet depressief denk ik, maar ik word niet meer blij van school, wat ik eerst wel had. Ik zie nergens meer plezier in behalve naar mijn verzorgpaardjes gaan. Ik heb 2 jaar geleden een burn-out gehad en ik ben heel bang dat ik daar weer in terug val. Ook ben ik heel erg moe en heb vaak geen puf meer om naar school te gaan.  2 maanden geleden was dit veel minder. Vaak heb ik de slechtste dagen als ik de stop week heb met de pil.
Gisteren dus woensdag had ik ruzie met mijn ouders en toen heb ik mijn moeder geslagen. Heel erg maar ik kon niet anders, ze wouden mij naar school brengen maar ik had al zo vaak aangegeven dat ik niet naar school kon, ik kon het niet. Echt niet. Omdat ik het gevoel heb dat niemand mij meer begrijpt en ik het niet wist hoe ik het op een andere manier kan aangeven dat ik niet meer naar school kon. Ik heb vorm van autisme en daarom zit ik op speciaal onderwijs. Maar zelfs daar voel ik me niet meer goed, alles wordt gewoon te veel.