ik weet eigenlijk niet waar ik voor leef.
ik heb geen hobbies die mij meer blij maken, geen vrienden waar ik me gelukkig en fijn bij voel. Het voelt alsof ik maar leef en ik kan er gewoon niks aan doen.
Ik heb lieve ouders, maar ook mijn thuis situatie is niet het fijnste — en de situatie op school ook niet.
ik voel me ongelukkig, depressief, en verdrietig. ik heb heel veel verschillende soorten therapie gehad, ook EMDR. Maar toch voel ik me gevoelig, zwak, waardeloos en bang. Bang dat deze stress en angst nog zo lang door moet gaan
Ik wil niet autistisch zijn, ik wil niet depressief zijn, ik wil niet angst hebben. Ik wil gewoon zijn als al mijn leefgenoten die genieten van hun leven. Die vrienden hebben, hobbies, invulling van hun dag — alles wat ik niet heb
ik weet het gewoon echt niet meer. ik weet niet meer wat ik hier doe. ik wacht al zo lang en het word maar niet beter
ik wil stoppen met huilen. ik wil dat mijn tranen gewoon niet meer uit mijn ogen komen. ik wil er niet meer zijn