De Kindertelefoon.nl

Hoi 

Jeetje wat veel dingen. 
Ik zelf ben ook een soort van depressief. Ik snijd mezelf ook en heb dit al aan mijn ouders verteld. Ik doe dit al meer dan 3 maanden. Ik raad je aan het NIET te doen. Je krijgt allemaal wondjes. Ik zelf deed en doe het omdat ik mezelf eigenlijk straf voor wat ik gedaan heb (vaak een ruzie met mijn zusje of iets anders) . Ik weet niet of iedereen zich daarom snijd maar ik geef je advies om het NIET te doen omdat: als je bijvoorbeeld moet omkleden in de gym zaal dan ziet iedereen het. Je gaat het proberen geheim te houden. En je gaat je er alleen maar slechter bij voelen. 
 

en even voor je ouders. : wees eerlijk tegen ze en geef aan wat JIJ voelt.  Het is belangrijk dat ze jou begrijpen. Natuurlijk zullen ze schrikken als je zegt dat je je zelf snijd dat is logisch want het is niet niks ( ik vond het zelf ook heel spannend om te zeggen) Wat al super knap is van je zelf is dat je het aan een vriendin verteld hebt! 
 

Ik hoop dat je wat met deze tips kan en wens je veel sterkte 

groetjes my 

Hoi Girlie,

Bedankt voor de tips. Ik zal proberen om met mijn ouders erover te praten. Het wondjes probleem heb ik nu ook (de wondjes beginnen klein, maar worden door krabben steeds groter). Jij ook veel steun gewenst met het stoppen met snijden.

Groetjes, tupurangi

Hoi 

Mag ik nog even vragen :

Snij je jezelf nu of niet ?

Praat je er nog met je vriendin over? (Want dan kan je vragen of zij jou wil helpen om het te vertellen tegen je ouder)

En nog even een tip ga er echt niet aan krabben want dan word het natuurlijk groter. En kan er vuil in je wondje komen 

groetjes my

Hoi

Ik heb mezelf nog nooit gesneden. Maar ik krab wonden open en ik ben bang dat ik misschien ga beginnen met snijden. Ik probeer het te stoppen. Mijn vriendin heeft verteld dat zij zichzelf snijd en ze weet dat ik mezelf krab, maar ze weet niet dat ik probeer om mezelf niet te gaan snijden. Sorry voor de verwarring. Ik hoop dat het nu iets duidelijker is. 

Groetjes tupurangi

Heyy,

ik heb de tekst die je had geschreven gelezen en ik ga er gewoon ff op reageren.

zelf zit ik nu al ruim 3 jaar in een depressie en dat komt vooral doordat me ouders een jaar daarvoor gingen scheiden. Na ongeveer een jaar ben ik begonnen met snijden en heb ik dat verteld aan een goede vriend van mij die het vervolgens heeft verteld aan de schoolleidingen. Daardoor moest ik op gesprek komen met allebei mijn ouders, ik heb hierdoor wel gemerkt dat ik me veel beter ging voelen en de sfeer thuis veel beter was ook houden mijn ouders hier rekening mee en dat is soms vervelend maar ze bedoelen het natuurlijk alleen maar goed. Ik zou als ik jou was toch contact opnemen met misschien een vertrouwd iemand op school die vervolgens je ouders een beetje kunnen informeren. Ik snap natuurlijk ook wel dat dit heel vervelend is en dat je het eigenlijk niet wilt maar achteraf is het wel het beste. Wat betreft het snijden raad ik het niet aan ik weet het het klinkt verleidelijk maar je komt er niet snel vanaf en het laat littekens achter die je niet meer kwijtraakt en dat is zonde, ik struggel ook nog elke dag met de gedachte en soms loopt dat wat beter af dan anders maar echt waar meid doe het alsjeblieft niet het word er echt niet beter op. 

Hoi 

ben ik weer, oké ik snap watje bedoeld. Ik ben ook begonnen met mezelf te krabben. En toen is het zo ver gekomen dat ik mezelf ging snijden. Dus probeer het krabben te verminderen. Of alternatieve bedenken. Iets wat je leuk vind om te doen. En het vertellen aan je ouders zal ik wel doen ook al is het mega lastig. Er komt vast een moment dat ze je begrijpen!

groetjes girlie