Skip to main content

Hoi allemaal,

 

Ik zit de laatste tijd met nare gevoelens die misschien een depressie zijn. Ik heb een therapeut die zegt dat die gevoelens voor een groot deel van mijn ouders vandaan komen omdat mijn vader zich al een tijdje niet zo lekker voelt en dat soms spanning in het huis creëert. Mijn ouder zijn het hier niet mee eens en zeggen dat het ook door corona en pubertijd en hoogbegaafdheid komt. Bij allebei de theorieën kan het wel kloppen, maar weet ik het niet zeker en ik heb zelf ook geen idee wat de oorzaak kan zijn. Intussen gaan mijn schoolprestaties wel achteruit en zorg ik minder goed voor mezelf. Het is soms best wel ingewikkeld om te weten hoe ik me voel en wat ik voel en ik wordt er gek van. Ik krab nu ook al een tijdje korstjes van mijn wonden af en dat doe ik deels als een soort van stressbal idee, maar dat op een gekke en schamende en slechte manier en deels als zelfbeschadiging. Ik probeer al een tijdje om te stoppen maar ik doe het dan gewoon onbewust ofzo en het lukte niet om te stoppen. Ik heb een tijdje nagedacht over mezelf snijden, maar ik weet dat het er slecht en verslavend is, maar ik ben ook nieuwsschierig en het kost me veel moeite om er niet mee te beginnen. Ik heb vandaag met een vriendin gepraat en die heeft verteld dat zij zichzelf snijd en nu ben ik nog nieuwsschieriger maar ik weet dat het niet goed is. Ik wil er niet met mijn ouders over praten, omdat de laatste keer dat we daarover hebben gepraat niet zo goed was gelopen. Al met al weet ik niet meer zo goed wat ik moet doen. Zouden mensen mensen die zichzelf snijden en gesneden hebben misschien willen uitleggen waarom ze het deden en hoe het voelde? dan kan ik daar info vandaan halen en ben ik misschien dan minder geneigd om het zelf te doen. Voeg je alsjeblieft niet geforceerd om antwoord te geven op die vraag! Het is jouw keuze of je die info wil delen.

 

Groetjes, tupurangi

Hoi 

Jeetje wat veel dingen. 
Ik zelf ben ook een soort van depressief. Ik snijd mezelf ook en heb dit al aan mijn ouders verteld. Ik doe dit al meer dan 3 maanden. Ik raad je aan het NIET te doen. Je krijgt allemaal wondjes. Ik zelf deed en doe het omdat ik mezelf eigenlijk straf voor wat ik gedaan heb (vaak een ruzie met mijn zusje of iets anders) . Ik weet niet of iedereen zich daarom snijd maar ik geef je advies om het NIET te doen omdat: als je bijvoorbeeld moet omkleden in de gym zaal dan ziet iedereen het. Je gaat het proberen geheim te houden. En je gaat je er alleen maar slechter bij voelen. 
 

en even voor je ouders. : wees eerlijk tegen ze en geef aan wat JIJ voelt.  Het is belangrijk dat ze jou begrijpen. Natuurlijk zullen ze schrikken als je zegt dat je je zelf snijd dat is logisch want het is niet niks ( ik vond het zelf ook heel spannend om te zeggen) Wat al super knap is van je zelf is dat je het aan een vriendin verteld hebt! 
 

Ik hoop dat je wat met deze tips kan en wens je veel sterkte 

 

groetjes my 


Hoi Girlie,

 

Bedankt voor de tips. Ik zal proberen om met mijn ouders erover te praten. Het wondjes probleem heb ik nu ook (de wondjes beginnen klein, maar worden door krabben steeds groter). Jij ook veel steun gewenst met het stoppen met snijden.

 

Groetjes, tupurangi


Hoi 

Mag ik nog even vragen :

Snij je jezelf nu of niet ?

Praat je er nog met je vriendin over? (Want dan kan je vragen of zij jou wil helpen om het te vertellen tegen je ouder)

En nog even een tip ga er echt niet aan krabben want dan word het natuurlijk groter. En kan er vuil in je wondje komen 

 

groetjes my


Hoi

Ik heb mezelf nog nooit gesneden. Maar ik krab wonden open en ik ben bang dat ik misschien ga beginnen met snijden. Ik probeer het te stoppen. Mijn vriendin heeft verteld dat zij zichzelf snijd en ze weet dat ik mezelf krab, maar ze weet niet dat ik probeer om mezelf niet te gaan snijden. Sorry voor de verwarring. Ik hoop dat het nu iets duidelijker is. 

 

Groetjes tupurangi

 

 


Heyy,

ik heb de tekst die je had geschreven gelezen en ik ga er gewoon ff op reageren.

zelf zit ik nu al ruim 3 jaar in een depressie en dat komt vooral doordat me ouders een jaar daarvoor gingen scheiden. Na ongeveer een jaar ben ik begonnen met snijden en heb ik dat verteld aan een goede vriend van mij die het vervolgens heeft verteld aan de schoolleidingen. Daardoor moest ik op gesprek komen met allebei mijn ouders, ik heb hierdoor wel gemerkt dat ik me veel beter ging voelen en de sfeer thuis veel beter was ook houden mijn ouders hier rekening mee en dat is soms vervelend maar ze bedoelen het natuurlijk alleen maar goed. Ik zou als ik jou was toch contact opnemen met misschien een vertrouwd iemand op school die vervolgens je ouders een beetje kunnen informeren. Ik snap natuurlijk ook wel dat dit heel vervelend is en dat je het eigenlijk niet wilt maar achteraf is het wel het beste. Wat betreft het snijden raad ik het niet aan ik weet het het klinkt verleidelijk maar je komt er niet snel vanaf en het laat littekens achter die je niet meer kwijtraakt en dat is zonde, ik struggel ook nog elke dag met de gedachte en soms loopt dat wat beter af dan anders maar echt waar meid doe het alsjeblieft niet het word er echt niet beter op. 


Hoi 

ben ik weer, oké ik snap watje bedoeld. Ik ben ook begonnen met mezelf te krabben. En toen is het zo ver gekomen dat ik mezelf ging snijden. Dus probeer het krabben te verminderen. Of alternatieve bedenken. Iets wat je leuk vind om te doen. En het vertellen aan je ouders zal ik wel doen ook al is het mega lastig. Er komt vast een moment dat ze je begrijpen!

groetjes girlie


Reageer