👋
Ik weet niet hoe ik dit ga uitleggen, waarschijnlijk is dit topic ongestructureerd.
1. Ik heb dus geen school, niet dat dat veel uitmaakt, maar het feit dat de onderwijsambtenaren die me eerst ‘hielpen’ voor school, logen over wat ze deden en/of wouden doen, waar ik later achter kwam, omdat ik die ene docent tegenkwam die 1 van die mensen zouden contacteren voor een bepaald onderdeel van school (de toetsen).
2. Daarnaast heb ik ook geen werk of iets dergelijks, en heb ik ook nog eens niks te doen op een dag. Niet dat dat echt uitmaakt, want ik moet toch school nu zelf regelen, aangezien ik dit jaar ook staatsexamens moet gaan doen.
3. En heb ik nog het “leuke” gevoel dat ik lichtelijk ‘gevoelens’ krijg voor een meisje die ik hier en daar weleens tegenkom. Maar ik ben gewoon bang om een berichtje te sturen, wat ik op het volgende bericht moet reageren et cetera, et cetera.
4. En dan nog: Dat ik denk over later, welk werk ik ‘wil doen’, maar dan komt de realisatie dat het salaris wat je dan krijgt, gewoon praktisch gezien niks is. En dit gevoel haat ik, en dan heb ik überhaupt nergens zin meer in.
5. En hierbij ook nog dat ik de diagnose “autisme” heb gekregen, waarin ik achteraf over denk (nadat ze de kenmerken voor me lazen, en ik het document zelf ook doorlas), totaal niet klopt.
6. Want ik ben praktisch gezien altijd bang om dingen te zeggen, te doen, te maken en noem maar op. Ik heb daar altijd stress van, en al zou ik wat willen doen, dan moet het ook altijd perfect, maar dat heb ik altijd al, bij ALLES. En ik heb ook nog eens gewoon zo weinig vertrouwen in mensen (door ervaringen die ik wel kan delen als iemand dat wilt). Ik ben daarnaast ook zo bang voor bepaalde dingen dat ik zelfs dit topic al zo lang heb uitgesteld, omdat ik bang (& lui) ben. Ik heb (denk ik dan) gewoon faalangst, perfectionisme en stress bij elkaar.
Wat ik denk
Hierdoor is (denk ik dan) die IQ-score van mij helemaal naar de maan gegaan, en is er iets compleet verkeerds uitgekomen. Dankzij die IQ-score voel ik me ook onzeker en probeer ik voor alle onderdelen/kenmerken van hoogbegaafdheid te ontkennen dat ik iets dat ik fout deed t.o.v. een hoogbegaafd persoon, en probeer ik het gewoon goed te praten, voor mezelf, of anders voor een ander. Ik kan wel vertellen hoe die IQ-test is gegaan, en hoe dat compleet fout is gegaan in mijn opzicht (meerdere aspecten dan 1 of 2, het zijn er ongeveer 5).
Note: Ik ben niet per sé depressief, maar ik weet niet hoe ik alles kan regelen, en het is gewoon zo veel.
Ik weet niet of ik echt een vraag heb, maar wou dit sowieso even delen, aangezien ik het al langere tijd uitstel.