Hoi @VragenVragen, goed dat je het gedeelt op het forum!
6. Want ik ben praktisch gezien altijd bang om dingen te zeggen, te doen, te maken en noem maar op. Ik heb daar altijd stress van, en al zou ik wat willen doen, dan moet het ook altijd perfect, maar dat heb ik altijd al, bij ALLES. En ik heb ook nog eens gewoon zo weinig vertrouwen in mensen (door ervaringen die ik wel kan delen als iemand dat wilt). Ik ben daarnaast ook zo bang voor bepaalde dingen dat ik zelfs dit topic al zo lang heb uitgesteld, omdat ik bang (& lui) ben. Ik heb (denk ik dan) gewoon faalangst, perfectionisme en stress bij elkaar.
Ik heb dit ook heel erg. Ik vind het dan ook eng om dingen te vragen of te zeggen, dan heb ik ook stress. Ik ben ook bang bij vakken zoals tekenen dat ik het fout doe, precies zoals jij. Hiermee ben jij niet de enige!
Ik weet niet of ik je kan helpen ergens mee, maar goed dat je het hebt gedeeld!
Groetjes, @Monkeyboy69
Hoi @VragenVragen, goed dat je het gedeelt op het forum!
6. Want ik ben praktisch gezien altijd bang om dingen te zeggen, te doen, te maken en noem maar op. Ik heb daar altijd stress van, en al zou ik wat willen doen, dan moet het ook altijd perfect, maar dat heb ik altijd al, bij ALLES. En ik heb ook nog eens gewoon zo weinig vertrouwen in mensen (door ervaringen die ik wel kan delen als iemand dat wilt). Ik ben daarnaast ook zo bang voor bepaalde dingen dat ik zelfs dit topic al zo lang heb uitgesteld, omdat ik bang (& lui) ben. Ik heb (denk ik dan) gewoon faalangst, perfectionisme en stress bij elkaar.
Ik heb dit ook heel erg. Ik vind het dan ook eng om dingen te vragen of te zeggen, dan heb ik ook stress. Ik ben ook bang bij vakken zoals tekenen dat ik het fout doe, precies zoals jij. Hiermee ben jij niet de enige!
Ik weet niet of ik je kan helpen ergens mee, maar goed dat je het hebt gedeeld!
Groetjes, @Monkeyboy69
Hey, bedankt voor je reactie, fijn om eindelijk iemand die ik dan ‘hoor’ spreken over (ongeveer) hetzelfde als dat ik heb. Aan de ene kant fijn, maar ook weer niet, want dan dealen er meer mensen mee en is het wel een ‘écht ding’ als het ware. Eindelijk ‘herkenning’ in hetgeen wat ik ook meemaak, het is dus niet ‘raar’ of ‘gek’ o.i.d.
Maar ik heb wel nog 2 vragen (ook voor anderen die dit lezen);
Hoe zou ik, via whatsapp, naar dat ene meisje een bericht kunnen sturen? Want ik heb alleen nog iets gestuurd van wie ik was, omdat ze misschien mee kon helpen met iets (school gerelateerd). Wat is een, ‘goed’, volgend passende bericht? Ik zou het zelf oprecht niet weten, maar ik zou haar wel beter willen leren kennen, maar om na 1 week dan een bericht te sturen als: ‘hey, hgh?’ is een beetje vaag, denk ik dan. Want zij kent mij ook totaal niet eigenlijk, alleen van toen ik op haar 1e middelbare school zat, en dat ze door is gestroomd naar een hoger niveau. Ze is btw even oud als dat ik ben.
En hoe zou ik, want ik heb vrijdag dat gesprek bij de ggz (over die diagnose die van geen kant klopt), een ander gesprek kunnen aanhaken over of er dus geen andere test kan worden gedaan voor meer dingen die zich afspelen, of anders voor heronderzoek voor autisme en/of hoogbegaafdheid (want ik kan me vaag herinneren dat je ook een hersenscan kan laten doen om te ‘meten’/berekenen hoe snel jij kan denken in ….ms).
Of anders een test waarbij ik niet zo tril als een gek, want dit zijn namelijk de dingen die bij mij fout gingen, die ik zo 1,2,3 kan opnoemen:
(tijd)stress, ik had stress voor die test, omdat ik sowieso wist wat er ging gebeuren als ik ‘die of die score’ zou gaan halen op die test, maar ook omdat ik dus zo hoog mogelijk wou scoren op die test.
perfectionisme; Ik wou had maar goed doen, hierdoor wou ik ook alles zo snel mogelijk doen, waardoor ik gewoon te snel door die test heen ging.
faalangst; Ik was de hele tijd zo bang om iets fout te maken/doen, hierdoor kreeg ik ook één of andere ‘mental breakdown’, en moest ik gewoon zo erg huilen tijdens die test, en diegene die mij ging testen, zei gewoon (voor mij heel onsympatiek): “Je kan gewoon verder gaan..”
(deels) afleiding tijdens test; dit komt doordat ik de hele tijd naar een bepaald onderdeel keek in het lokaal waar ik die test moest afnemen, en ook naar de stopwatch die degene vast had in de hand (weer extra stress).
En daarbij kwam ook nog dat ik de hele tijd aan verschillende dingen dacht, waaronder voor wie ik die test aan het maken was at the end. En, uiteindelijk, toen zat ik ook de hele tijd in mijn hoofd: “Ik maak het voor die domme school, omdat die graag wilt dat ik zo'n test ga doen”, en dus dacht ik ook: ‘boeie’, en gokte ik maar gewoon een paar omdat ik er geen zin meer in had. Want die school/onderwijsconsulent en leerplichtambtenaren wouden héél maar dan ook echt héél graag de antwoorden van alle testen die bij mij waren afgenomen.
2 Testen in een compleet verschillend tijdsbestek gemaakt, de ene test (1e deel) duurde ongeveer 3 uur, en het andere deel (2 weken later) duurde 45 minuten. Het 2e deel was ik ook veel ‘relaxter’, en boeide me het gewoon niet zo veel, één of andere manier. Maar tijdens de test voelde ik me toch weer klote.
En ik zat ook niet in de geweldigste periode van mijn leven, d.m.v. de situatie met school waar ik in zat, geen school, geen idee hoe en wat verder, dus over het algemeen had ik sowieso al stress en is niks wat er uit die test kwam werkelijk valide.
Maar toch blijf ik met die score in mijn hoofd zitten (was btw gemiddelde score), want ik ben al mijn hele leven anders dan anderen, en kan wel écht goed praten met mensen die ongeveer hetzelfde zijn, hoogbegaafd zijn, of anders iets van die ‘diagnoses’ hebben, maar met hoogbegaafden voel ik dat ze me écht begrijpen, omdat ik hun denkwijze ook begrijp.
Ik weet dat dit nu een erg lang bericht is, maar ik wou ook die aspecten van mezelf opnoemen, die ik meemaakte tijdens de test, of buiten de test zelf om.
Hopelijk naast de mensen die dit topic al hebben gelezen, dat er meerdere komen die een antwoorden kunnen en/of willen geven.
Jo!
(Voor de mensen die het trouwens willen weten, ik ben 17 jaar)
Hey, ik wou even wat vertellen…
Ik gebruik maar gewoon dit topic, aangezien er dan onnodig veel topics worden gecreeërt.
Ik heb vandaag wat meegemaakt, wat ik wél in een ander topic vertel.
Maar voor nu, wat ik heb/krijg ondertussen wordt voor mijn gevoel groter en groter, en het wordt irritant.
Ik krijg bepaalde 'aanvallen', door stress of zo, ik heb dan opeens bepaalde herinneringen over dingen die nooit zijn gebeurd of gaan gebeuren. En dan, nadat dat is gebeurd, ben ik heel 'wazig', en vergeet ik de hele tijd wat ik moet doen, moet meenemen enzovoorts. Ik denk zelf dat dat komt door die school, die ook weer in mijn nek probeert te kruipen van dat ik naar (vooral naar hun) school moet. En überhaupt dat ik geen school heb, geld wil verdienen enzovoorts.
Daardoor heb ik dat weer aan mijn hoofd, waardoor ik stress krijg.
Ik ga morgen verder typen (ook aan wat vandaag is gebeurd), of anders dit stuk tekst aanpassen, als dat ten minste lukt/mogelijk is.
Jo!
