Skip to main content

Ik (jongen, 13 jaar) heb nu al iets meer een jaar dat ik me slecht voel. Soms voel ik me geweldig, creatief, sociaal, dat soort dingen. Maar een uur later ben ik opeens moe, voel ik me eenzaam en ik wil zelfmoord plegen. Ik wil niet eens speciaal dood, ik wil gewoon dat alles ophoud. Maar soms sta ik op het tramstation en moet ik mezelf tegenhouden om niet te springen. Bij elk klein ding, elke kleine ruzie, elke keer dat ik verdrietig moet ik er gelijk aan denken om mn polsen door te snijden, of om een overdosis te nemen. Maar een paar uur later gaat alles weer goed, maar ik ben zo bang dat ik ooit zo verdrietig of boos word dat ik het echt ga doen. Het voelt alsof er een timer is, en als hij afgaat pleeg ik zelfmoord. Maar ik weet niet of de timer morgen afgaat of over 3 jaar. 

Bedankt voor het lezen, sorry dat het zo'n lang bericht was.

Hey @AnoniemeMakker . 

Wat vervelend dat je je zo voelt.

Ik zelf heb vroeger mij veel gesneden en een aantal zelfmoordpogingen gedaan.  Ze zijn mislukt ,maar daar ben ik erg blij mee. Maar heb wel littekens door snijden enzo.

 

Als je de neiging hebt om jezelf iets aan te doen. Bel of chat anoniem met de kindertelefoon of bel 0900 0113.  

Ik weet zelf niet echt de reden waarom je je zo voelt? Als tip kan geven praat met iemand, bijvoorbeeld je mentor,  of iemand die je vertrouwt bijvoorbeeld een vriend of een volwassene. 

Praten helpt. 

Ik ben natuurlijk niet de enige die deze problemen heeft gehad , er zijn hier denk ik wel meer forumleden die je verder kunnen helpen. En de tekst was helemaal niet lang. Denk dat deze tekst langer is.

Je kan natuurlijk ook altijd hier op dit forum praten over hoe je je voelt. 

Ik en veel forumleden willen elkaar helpen.

Dus goed dat je deze topic hebt gemaakt. 

Bij vragen , stel ze. 

 

Hopelijk helpt dit. Sterkte 

Groetjes gebruiker c 


Mijn vriendin had dit ook en toen ben ik naar een docent gegaan en zij is daar heel blij mee dat ik dat heb gedaan en zij krijgt er nu ook hulp voor dus mijn tips is ga naar een docent of je ouders ik weet dat het lastig of eng is maar het is wel verstandig en als je er niet meer bent doe je heel veel mensen verdriet en ik weet niet of je dat wilt 


Mijn vriendin had dit ook en toen ben ik naar een docent gegaan en zij is daar heel blij mee dat ik dat heb gedaan en zij krijgt er nu ook hulp voor dus mijn tips is ga naar een docent of je ouders ik weet dat het lastig of eng is maar het is wel verstandig en als je er niet meer bent doe je heel veel mensen verdriet en ik weet niet of je dat wilt 

Mag ik vragen wat voor hulp ze nu krijgt?


Reageer