haai,
als ik eerlijk ben weet ik niet hoe je je voelt ik kan het me wel voorstellen. ik ken iemand die graag ook van geslacht zo willen veranderen en ze raakte helemaal in paniek en wilde er met niemand over praten. ik denk dat je er juist beter over kunt praten wie weet helpt het. en ik denk zelf dat als je van die gevoelens hebt dat je het niet kunt uitschakelen als het zo is dan is het zo. ik hoop dat je wat aan mijn bericht hebt.
heel veel suc6!
groet, Bloemetje
Hey jij,
Ik snap dat dat gevoelens zijn die je een beetje in de war kunnen brengen. Maar ze zij heel normaal en helemaal niet gek! Ik denk dat het wel belangrijk is om er met iemand over te praten, hoe spannend dat ook kan zijn. Dat je het benoemt in een gesprek met iemand die je vertrouwt, maakt nog niet dat alles meteen voor je verandert. Maar dan hoef je het niet allemaal alleen te dragen.
Je kunt natuurlijk er ook over praten door te bellen of chatten met de Kindertelefoon. Je bent namelijk echt niet de enige die hiermee zit en de vrijwilligers (en nog heel veel andere mensen) weten heel goed hoe ze jou kunnen helpen en/of hoe ze naar jou kunnen luisteren.
Het is oké om het nu nog allemaal nog niet helemaal zeker te weten. Je bent 14 en hebt dus je hele leven nog om jezelf te ontwikkelen en om jezelf te leren kennen en te accepteren (hoe dat ook is). Ik denk dat het belangrijk is om te kijken naar wat dit gevoel te zeggen heeft en waar jij je dus fijn bij voelt. Dit kan je altijd weer terug veranderen of verder uitbreiden.
Het gevoel mag er zijn en jij mag er zijn. Als jongen en als meisje. Als datgene waar jij je goed bij voelt. Probeer je er niet druk over te maken. Ik weet dat dat moeilijk en veel gevraagd is, maar ik weet zeker dat het met tijd en steun allemaal op zijn pootjes terecht komt.
Liefs!
Hey ik wil een meisje worden
gezellig, dat vind ik 
krijg steeds meer gevoelens die zeggen dat ik een meisje ben.
ja ik snap dit toen ik alles er over wouw weg drukken en niks er van wouw weten kwam het juist naar voren. Want dan accepteer je je zelf gewoon niet… als ik jou was zou ik toch met iemand er over gaan praten. Die gene hoeft er geen verstand van te hebben maar wel een luisterend oor. Als ik nou iets weet en merk is dat je je ouders echt mee moet gaan nemen dat je er zo veel mee bezig bent want dan gaan ze het eerder accepteren en begrijpen. Dan als het alleen zegt en voor de rest weg houd van hun. Ik weet dat het lastig is. Ik hou mijn ouders nouja mijn vader er buiten. En omdat ik in mijn hoofd veel veder ben dan dat hij weet botsen wij. En gaat hij soms vragen stellen… ik zeg niet dat je het moet doen. Maar probeer is een keer opnieuw een gesprek met 1 van je ouders te voeren…
veder weet ik het ook ff niet
groetjes blue
Hallo allemaal, bedankt voor de reacties.
Oke, ik ga proberen nog 1 keer een gesprek met mijn ouders te hebben hierover, ik zal vertellen hoe het is gegaan.
Gr. Iwemw
Hoi, ik ben er weer. Vanmiddag toen mijn moeder thuis kwam was ik van plan erover te beginnen. Maar net toen ik het bijna wilde doen werd ik bang en heb ik het gesprek op een ander onderwerp gezet.
