Hoi,
Ik voel me al een tijdje heel erg rot. Ik heb er al met mijn therapeut over gepraat, maar ze gaat binnenkort ergens anders werken en daarna krijg ik weer een nieuwe en dan moeten we weer helemaal opnieuw kennismaken en de hulpvragen bespreken en ik heb ook niet echt het gevoel dat ik daar makkelijk hulp van kan krijgen. Het is moeilijk om te beschrijven, maar ik voel me dus zo leeg en op vanbinnen, dat ik s’ avonds als ik ga slapen hoop dat ik niet meer wakker word, en dat ik me iedere ochtend weer kut voel omdat ik weer wakker ben geworden, en weer met school en mensen en dat soort shit moet dealen. Ook het plezier met hobbies (muziek maken, schrijven) zit er helemaal niet meer in. En uiteindelijk is er een punt dat ik gewoon niet meer kijk bij het oversteken van de straat, niet meer normaal voor mezelf zorg, want het heeft allemaal toch geen nut meer. Alles lijkt op een probleem, iets wat ik niet kan oplossen en daardoor voel ik me echt rot.
Ik voel me er ook een beetje schuldig door, want ik heb eigenlijk best een goed leven. Ik heb super lieve ouders en ze doen heel veel voor me, ze willen me altijd helpen en staan heel open voor me. Daardoor voel ik me eigenlijk nog kutter, omdat ik als een soort zombie door het huis loop en eigenlijk niets meer wil doen met mijn leven. Ik heb ongeveer een jaar geleden ook al zo’n moeilijke fase gehad, en daar ben ik met veel moeite uit gekomen. En nu zit ik weer in die put.
Het voelt ook dat het eigenlijk een beetje mijn eigen schuld is. Het is een beetje een cirkel. Ik game heel veel en doe aan zelfbeschadiging (ik probeer er van af te komen), en dat zorgt ervoor dat ik lage presaties haal bij school en muziek. Die lage prestaties zorgen er weer voor dat ik me heel rot ga voelen en meer ga gamen en mezelf pijn ga doen om me af te leiden van het verdriet, de woede. En dat zorgt er weer voor dat mijn school en muziek prestaties heel slecht zijn.
Hoe kan ik hiermee omgaan, en hoe zorg ik ervoor dat ik me weer beter voel? Ik vertel het liever niet tegen mijn ouders omdat ze denken dat het supergoed met me gaat, en ik wil ze niet weer teleurstellen zoals vorig jaar.
