Ja hoi.
Ik snij mezelf dus. Soms. Ongeveer 1x per maand ofzo. Gewoon soms omdat ik vind dat ik het verdien en omdat ik mezelf haat.
Het doet niet echt heel vee pijn ofzo... Maar daarna gaat het soms een beetje bloeden en dan wordt het rood. En dan haat ik mezelf weer voor dat ik het gedaan heb want ik weet dondersgoed wel dat het hardstikke slecht is en ik me zo alleen nog maar dieper in de put graaf.
Iedereen zegt steeds wel: “zeg het tegen een leraar die je aardig vindt,” of: “zeg het tegen een vertrouwens persoon op school.” Maar ja hallo. Ben ik de enige die zich ongemakkelijk voelt bij volwassenen? En hoe begin je zo’n gesprek dan? Zo van: “Ja hey ik snij mezelf en jij bent hier de volwassene dus fix het.” Ofzo??
Ik weet niet hoe, maar ik ben een keer 4x naar een kinder psygyater geweest en die gaf me tips om te doen als ik me sad voel ofzo. Maar nou is dat het probleem niet.
Mop school en bij vriendinnen lach ik altijd en lijkt het wel alsof ik de laatste persoon ben waar ooit iets mee zou zijn. Maar als ik alleen of gewoon thuis ben, haat ik mezef voor alles wat ik doe.
Mij weet ook niet waarom ik snij.
Soms zit ik gewoon zo van: “boeiend ik doe het gewoon.” En daarna haat ik mezelf weer en ja... Ik weet gewoon niet waarom ik het doe.
Het is ook gewoon stom en ik weet het.
Want ja, waarom zou je jezelf snijden als je geen eens een fatsoenlijke reden ervoor hebt?? Ik weet ook niet waarom ik dit schrijf. Maar ja. Weet ik veel, misschien voelen mensen zich zo niet meer zo alleen omdat ze weten dat ik hetzelfde probleem heb.
Nou dat was het.
uh ja doei ofzo 🤷🏻♀️
Ik voel me ongemakkelijk bij volwassenen
A
A
Hoi,
Je snijd jezelf, maar je wil niet naar een docent(e) of vertrouwenspersoon, omdat je je ongemakkelijk voelt bij volwassenen. Ik heb daar zelf niet zo veel last van. Ik denk zelf altijd dat volwassenen beter in staat zijn om dit soort informatie bij zich te dragen dan kinderen 🤔 Ik voel me dan minder ''schuldig'' als ik dit tegen een volwassene vertel, dan wanneer ik het hierover heb met vrienden of leeftijdsgenoten.
En ja, volwassenen zitten uiteraard in een andere levensfase dan jij, dus misschien dat je je daarom ongemakkelijk bij ze voelt, maar ik denk dat een volwassene en een jongere prima gesprekken met elkaar kunnen hebben.
Hoe je zo'n gesprek zou beginnen. Ik zou je in ieder geval afraden om jouw voorbeeld te gebruiken. Even voor mijn eigen duidelijkheid: is dat een verwachting die jij hebt van zo'n gesprek?
Als ik mensen de tip geef om bij zo'n iemand hulp te zoeken, doe ik dat omdat ik denk dat ze je het volgende kunnen bieden:
-Steun
-Tips and trics
-Opstapje naar vervolghulp
En misschien nog wel meer, maar vooral dit.
Nee, ze fixen je problemen niet. Jij bent de enige die dat kan oplossen. Ze kunnen je hier wel mee helpen. Daarom vraag je ook hulp 🙂 Ze kunnen dingen zeggen, voorstellen of je in contact brengen met de juiste mensen. Al die dingen kunnen je helpen om ruimte in je hoofd te creëren en bepaalde dingen over jezelf te leren begrijpen. Misschien wel door bepaalde dingen anders te gaan doen, zodat je je beter voelt. Dat is wat ze je kunnen bieden.
En waarom dat dan een volwassene moet zijn? Sommige volwassenen hebben hiervoor een opleiding genoten. Denk aan de vertrouwenspersoon. Ook weet je mentor vaak wel het een en ander af van dat soort dingen. Ook, zoals ik al eerder noemde, kunnen volwassenen vaak beter omgaan met heftige informatie en weten zij beter wat te doen in bepaalde situaties. Dat zijn voordelen die je bij volwassenen kan vinden, maar niet bij leeftijdsgenoten (uitzonderingen daar gelaten).
Hierbij zeg ik niet dat het niet goed zou zijn om te beginnen bij een leeftijdsgenoot. Durf je dit wel aan een vriend te vertellen? Go for it! Bedenk alleen wel dat er waarschijnlijk uiteindelijk een volwassene bij komt kijken.
Om het je voor nu wat makkelijker te maken, kun je natuurlijk ook altijd starten bij de chat. Je kan ook praten met een leeftijdsgenoot, dus misschien is dat voor jou wel makkelijker.
Verder nog over het snijden. Eerst geef je wel redenen waarom je jezelf snijdt: je haat jezelf en je wil jezelf straffen. Echter heb je soms het gevoel dat je geen (goede) reden hebt om jezelf te automutileren. Zoals je zelf waarschijnlijk ook weet, zijn er super veel redenen, waarom mensen zichzelf snijden. Ik weet zeker dat ij ook een reden hebt. En om eerlijk te zijn, alle redenen zijn eigenlijk slecht, omdat niks automutilatie goed zou moeten praten. Maar aan de andere kant zijn alle redenen ook weer goed, omdat automutilatie wordt gedaan als je je slecht voelt en je door werkelijk waar alles slecht kan voelen.
Ik herken het cirkeltje waarin je zit, dat je jezelf snijdt en je daarna slecht voelt. Dat is onderdeel van het slopende gedeelte van automutilatie... Helaas :(
Gr. Pin
Je snijd jezelf, maar je wil niet naar een docent(e) of vertrouwenspersoon, omdat je je ongemakkelijk voelt bij volwassenen. Ik heb daar zelf niet zo veel last van. Ik denk zelf altijd dat volwassenen beter in staat zijn om dit soort informatie bij zich te dragen dan kinderen 🤔 Ik voel me dan minder ''schuldig'' als ik dit tegen een volwassene vertel, dan wanneer ik het hierover heb met vrienden of leeftijdsgenoten.
En ja, volwassenen zitten uiteraard in een andere levensfase dan jij, dus misschien dat je je daarom ongemakkelijk bij ze voelt, maar ik denk dat een volwassene en een jongere prima gesprekken met elkaar kunnen hebben.
Hoe je zo'n gesprek zou beginnen. Ik zou je in ieder geval afraden om jouw voorbeeld te gebruiken. Even voor mijn eigen duidelijkheid: is dat een verwachting die jij hebt van zo'n gesprek?
Als ik mensen de tip geef om bij zo'n iemand hulp te zoeken, doe ik dat omdat ik denk dat ze je het volgende kunnen bieden:
-Steun
-Tips and trics
-Opstapje naar vervolghulp
En misschien nog wel meer, maar vooral dit.
Nee, ze fixen je problemen niet. Jij bent de enige die dat kan oplossen. Ze kunnen je hier wel mee helpen. Daarom vraag je ook hulp 🙂 Ze kunnen dingen zeggen, voorstellen of je in contact brengen met de juiste mensen. Al die dingen kunnen je helpen om ruimte in je hoofd te creëren en bepaalde dingen over jezelf te leren begrijpen. Misschien wel door bepaalde dingen anders te gaan doen, zodat je je beter voelt. Dat is wat ze je kunnen bieden.
En waarom dat dan een volwassene moet zijn? Sommige volwassenen hebben hiervoor een opleiding genoten. Denk aan de vertrouwenspersoon. Ook weet je mentor vaak wel het een en ander af van dat soort dingen. Ook, zoals ik al eerder noemde, kunnen volwassenen vaak beter omgaan met heftige informatie en weten zij beter wat te doen in bepaalde situaties. Dat zijn voordelen die je bij volwassenen kan vinden, maar niet bij leeftijdsgenoten (uitzonderingen daar gelaten).
Hierbij zeg ik niet dat het niet goed zou zijn om te beginnen bij een leeftijdsgenoot. Durf je dit wel aan een vriend te vertellen? Go for it! Bedenk alleen wel dat er waarschijnlijk uiteindelijk een volwassene bij komt kijken.
Om het je voor nu wat makkelijker te maken, kun je natuurlijk ook altijd starten bij de chat. Je kan ook praten met een leeftijdsgenoot, dus misschien is dat voor jou wel makkelijker.
Verder nog over het snijden. Eerst geef je wel redenen waarom je jezelf snijdt: je haat jezelf en je wil jezelf straffen. Echter heb je soms het gevoel dat je geen (goede) reden hebt om jezelf te automutileren. Zoals je zelf waarschijnlijk ook weet, zijn er super veel redenen, waarom mensen zichzelf snijden. Ik weet zeker dat ij ook een reden hebt. En om eerlijk te zijn, alle redenen zijn eigenlijk slecht, omdat niks automutilatie goed zou moeten praten. Maar aan de andere kant zijn alle redenen ook weer goed, omdat automutilatie wordt gedaan als je je slecht voelt en je door werkelijk waar alles slecht kan voelen.
Ik herken het cirkeltje waarin je zit, dat je jezelf snijdt en je daarna slecht voelt. Dat is onderdeel van het slopende gedeelte van automutilatie... Helaas :(
Gr. Pin
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
