Tja. We zijn terug. Wat een feest.
dit wordt vast een beetje een zeurderig toppic, maar ja, deal with it.
Oke, ik dacht dus een of twee maanden geleden dat het beter ging. Mou, niet dus, haha.
Was het maar zo’n feest.
Tja.. Ik ben er nu wel voor uitgekomen dat ik niet zo lekker in mijn vel zit enzo...
Naar mijn ouders dan, mijn vrienden weten het niet.
Dat klinkt sneu, maar het is wel zo. Ik ben altijd al de clown in de vrienden groep geweest. Ik maak altijd iedereen aan het lachen en ik vrolijk altijd iedereen op. Altijd als er een van mijn vrienden ofzo opeens moet huilen, of weet ik veel wat dan ook, trek ik er altijd iemand anders bij. Die trotst de desbetreffende persoon dan en dan maak ik daarna een grapje, waardoor die persoon weer moet lachen. Ja, ik ben gewoon niet goed in die emotionele dingen... Al kan iemand wel altijd met mij praten als er iets is en ik zal dan altijd eerlijk, en in mijn mening, het juiste advies geven.
Maar even terug naar mijn onderwerp, ik vor me rot.
ja, rot. Of nou ja, heel rot. Maar ja, ik zal me maar niet los gaan schelden, ofzo. Nee, dat lijkt me niet zo slim, haha.
Dus. Enorm rot. Ja, dat begint er een beetje op te lijken.
Ik dacht dat mijn depressie/dipje over was.
Nou niet dus, hij is terug! Joepie. Uhum. Kuch. Of nou ja, terug... Ik weet niet of hij terug is of dat dat hij er al die tijd al gewoon nog steeds was maar nu weer even heel luid “Hallo! Ik ben er nog!” Komt zeggen.
Kijk, ik dacht dus: “Yes! Er wordt wat gedaan aan dat rotte gevoel in mijn hoofd!” Ja, dat is dan ook we zo.... Maar toch.
Kijk, begrijp me niet verkeerd. Ik heb nu natuurlijk die patholoog die ik eens in de 1 of 2 weken zie, was heel fijn is, hoor!
Maar.. Toch. Dan is de depressie niet meteen helemaal over. Dat is logisch, natuurlijk. Maar... Toch.
ik had stiekem toch ook wel gehoopt dat het dan gewoon sne voorbij zou zijn...
Maar dat is het dus niet!
Mij bedoel.... 2 Maanden later en ik loop nog steeds met snijen over m’n lichaam rond.
Tja... Dat is wel even een dingetje. Want ja, ik snij dus nog steeds, af en toe.
En ja hoor, ik hoor je al roepen: “Ja maar je moet gewoon stoppen met dat snijden, dan wordt je vanzelf ook gewoon blijer en positiever!”
Ja, dat is waar. Dat is waar.
Maar ja, hallo!
Mij bedoel... Ik snij me gewoon.. Zonder enige reden. Denk ik.
Tja... Ik bedoel... De meeste mensen die snijden doen dat toch voor dat gevoel? Of voor de pijn? Of voor het bloed? Of weet ik veel voor wat allemaal nog meer!
Ik weet niet precies waarom ik het doe.
Ik... Doe het gewoon.
Mij doe het nou ook niet elke dag, als je dat soms dacht. Nee. Ik doe het 1x per 1 of 2 weken.
Maar ik doe het wel.
Mij weet niet... Maar niemand weet dat ik het doe.
Mijn ouders, psygyater (die ik overgens nog maar 1x heb gezien, ik zie haar volgende week weer), mijn vrienden en mentor... Niemand weet het.
Of ten minste, ik denk dat niemand het weet.
Kijk, eerst snee ik mezelf alleen op mijn enkels. Maar dat doe ik niet meer. Je snijd snel te diep en ja.. Dan wordt het zo rood en blijft het vet lang zitten.. Echt iets van 2 weken ofzo voordat het er een beetje fatsoenlijk uit ziet.
Daarom begon ik mezelf op mijn hand te snijden. Gewoonlijk de rug van mijn hand. Niet in mijn pols, hoor! Gewoon op de rug van mijn hand. Een beetje in het zicht, maar ja. Op mijn hand ging het niet heel diep en was het binnen een week bijna weg. Ik deed het ook allemaal verschillende richtingen uit, dus het viel niemand echt op.
Het was ook niet echt dat mijn hele hand vol zat, hoor. Maar gewoon iets van 4 sneetjes. En dat wild eik zo houden. Dus ging ik naar boven. Steeds ietsje meer. En nu staan er een aantal streepjes op de RUG van mijn pols. Niet bij mijn aders, nee echt niet! Gatver... Ik wordt helemaal kriebelig van het idee.
Dus. Gewoon op de rug van mijn pols. Op dezelfde lijn als de sneeën op de rug van mijn hand.
Maar ja, deze sneeën gingen dan wel weer vrij snel een beetje dieper. Simpel weg gewoon omdat de huid op mijn hand veel gladder is en ja.. Allemaal andere vast biologische redenen nog meer.
Maar ja, deze sneeën waren dus dieper.
Niet heeeel veel dieper, nee. Gewoon een béétje dieper dan die op de rug van mijn hand. Dit alles was trouwens op mijn linker hand, want ik ben namelijk rechts.
Op de diepere, wat rodere sneeën doe ik vaak pleisters. Gewoon 1 of 2.. Zo on opvallend mogelijk.
Mals iemand dan toch vraagt: “Goh, wat heb je gedaan?” Of: “Hé, hoe kom je ana die pleister?” (Wat eigenlijk nauwelijks gebeurt, hoor!) Dan zeg ik dat ik me per ongelijk met een appel-schil-mesje heb gebeden ofzo.. Want ja... Op je hand/ de rug van je pols kan dat. Op je enkel niet.
Dus ja, dat is een update van mijn leven, ongeveer 1/2 maanden later.
Nog steeds “Rot.. En zo..”
Je kunt nu natuurlijk makkelijk in de reacties gaan zeggen: “stop dan gewoon met het snijden.” Of: “ga iets doen waardoor je niet aan dat mesje denkt.”
Of: “Gooi dat mesje gewoon weg, dan heb je er ook geen last meer van.”
En tja.. Ook al is dut natuurlijk allemaal waarschijnlijk gewoon goed bedoelt.. Het helpt niet. Sorry, maar het helpt gewoon niet. Ik kan dan wel wat anders gaan doen om daar niet aan te denken, en dat doe ik ook wel, hoor, ik leef natuurlijk gewoon en ik ga naar school enzo.. Maar ja, aan het einde van de dag is dat mesje er gewoon nog steeds. Een tijdelijke oplossing, dus.
Maar toch bedankt dat je dan de moeite hebt genomen om dat voor mij te typen. Gewoon, als random meisje op het internet, die je helemaal niet kent!
Dan de ‘oplossing’: “Gooi het mesje gewoon weg.” Tja.. Sorry, maar... Nee.
Mij weet niet.. Er zijn zo vee redenen om dat niet te doen. Vraag dat dan maar is aan iemand anders die zich snijdt.
Want, ja... Deze tekst is duidelijk al lang genoeg.
Dat was het dan, mijn update.
“Nog steeds Rot.”
Oke... Bedankt voor het elzen van deze hele lijst woorden. Tja.. Dan heb je toch wat over voor mij, als random vreemdeling, ergens op het internet.
Oke.. Dat was het dan...?
Laat maar gewoon achter wat je achter wilt laten... Zeg maar als je hetzelfde hebt... En... Tja.. Weet ik veel, leef je leven?
Haha, mooie levens quote opeens.
Dit is denk ik meer ene update voor mezef dan voor welke random vreemdeling op het internet dan ook... Tja.. Misschien heb je er wat aan? 🙂
Nou, in ieder geval, dit was het!
Doeeeeg!
Bladzijde 1 / 1
Hoi
Het is zo’n twee maanden beter gegaan, maar nu voel je je weer minder. Alvast dapper van je dat je je ouders ingelicht hebt.
Er wordt gezegd dat mensen die het meest lachen, vaak erg ongelukkig zijn. Dat geldt niet voor iedereen, maar misschien is dit wel van toepassing op jou.
Je gaat naar een patholoog. Zoals je zelf zegt, is het werken aan een depressie vaak een proces met ups en downs.
Je snijdt af en toe. De klassieke ‘stop gewoon met snijden’ helpt inderdaad niet. Weet de patholoog dat je snijdt?
Als je de drang naar snijden voelt opkomen, of nood hebt aan een gesprek, kan je altijd bij de https://turl=https://forum.kindertelefoon.nl/over-de-kindertelefoon-54/praat-met-de-kindertelefoon-36127https://forum.kindertelefoon.nl/over-de-kindertelefoon-54/praat-met-de-kindertelefoon-36127]KinderTelefoon[/url[/url]] en 113 terecht. Vaak voel je je geholpen met zo’n gesprekje. Je bent anoniem, wat je misschien een veilig gevoel geeft. Voor sommige mensen helpt het om te sporten, of op te schrijven waar ze mee zitten (wat je hier al heel goed gedaan hebt).
Je hebt al één gesprek gehad met je psychiater. Ben je van plan hem of haar te vertellen dat je snijdt? Je kan anders bekijken hoe jullie volgende gesprekken verlopen, en als die goed en vertrouwd aanvoelen, kan je wat meer over jezelf vertellen.
Dan heb je toch wat over voor mij, als random vreemdeling, ergens op het internet.
Ik hoop dat deze reactie en de reacties die nog zullen komen, allemaal van random vreemdelingen ergens op het internet, jou een gesteund gevoel geven.
Groetjes
Kenshin
Het is zo’n twee maanden beter gegaan, maar nu voel je je weer minder. Alvast dapper van je dat je je ouders ingelicht hebt.
Er wordt gezegd dat mensen die het meest lachen, vaak erg ongelukkig zijn. Dat geldt niet voor iedereen, maar misschien is dit wel van toepassing op jou.
Je gaat naar een patholoog. Zoals je zelf zegt, is het werken aan een depressie vaak een proces met ups en downs.
Je snijdt af en toe. De klassieke ‘stop gewoon met snijden’ helpt inderdaad niet. Weet de patholoog dat je snijdt?
Als je de drang naar snijden voelt opkomen, of nood hebt aan een gesprek, kan je altijd bij de https://turl=https://forum.kindertelefoon.nl/over-de-kindertelefoon-54/praat-met-de-kindertelefoon-36127https://forum.kindertelefoon.nl/over-de-kindertelefoon-54/praat-met-de-kindertelefoon-36127]KinderTelefoon[/url[/url]] en 113 terecht. Vaak voel je je geholpen met zo’n gesprekje. Je bent anoniem, wat je misschien een veilig gevoel geeft. Voor sommige mensen helpt het om te sporten, of op te schrijven waar ze mee zitten (wat je hier al heel goed gedaan hebt).
Je hebt al één gesprek gehad met je psychiater. Ben je van plan hem of haar te vertellen dat je snijdt? Je kan anders bekijken hoe jullie volgende gesprekken verlopen, en als die goed en vertrouwd aanvoelen, kan je wat meer over jezelf vertellen.
Dan heb je toch wat over voor mij, als random vreemdeling, ergens op het internet.
Ik hoop dat deze reactie en de reacties die nog zullen komen, allemaal van random vreemdelingen ergens op het internet, jou een gesteund gevoel geven.
Groetjes
Kenshin
Hoi,
Ik vind het knap dat je je ouders hebt ingelicht over hoe je je voelt. Hoe was dat? Reageerden ze goed?
Bij je vrienden zou je altijd jezelf moeten kunnen zijn. Wees niet bang om dat te doen. Zij mogen jou andersom ook best eens troosten! Daar zijn het je vrienden voor. In goede en in slechte tijden. En dat je je slecht voelt, betekent niet dat je geen grappen kan maken en hen alsnog kan steunen!
Ehm, ik denk / hoop dat je een typfout hebt gemaakt. Een patholoog is een arts die onderzoek doet op weefsel en ziekte en doodsoorzaken... Een patholoog-anatoom is een lijkschouwer...
Bedoel je een psycholoog of een psychiater?
En anders, het kan natuurlijk ook gewoon een aardige man of vrouw zijn die dan toevallig patholoog van beroep is. In ieder geval goed dat je met iemand praat! :)
Weet diegene waarmee je praat dat je jezelf snijdt?
Je weet niet waarom je jezelf snijdt. Dat is op zich niet gek. Het duurt soms even voordat je door hebt wat er echt achter schuilt. Voor sommige mensen kan dit ook een verslaving zijn, dus dat ze gewoon niet zonder kunnen (ik zeg niet dat jij dit hebt). Kun je hier met dat persoon over praten?
Snijden is een complex iets en er schuilt altijd iets achter. Ik hoop dat je ontdekt wat dat is, zodat je de oorzaak van je lijden kan tackelen.
Een depressie kan lang duren helaas. Onthoud dat je er niet alleen voor staat :)
Gr. Pin
Ik vind het knap dat je je ouders hebt ingelicht over hoe je je voelt. Hoe was dat? Reageerden ze goed?
Bij je vrienden zou je altijd jezelf moeten kunnen zijn. Wees niet bang om dat te doen. Zij mogen jou andersom ook best eens troosten! Daar zijn het je vrienden voor. In goede en in slechte tijden. En dat je je slecht voelt, betekent niet dat je geen grappen kan maken en hen alsnog kan steunen!
Ehm, ik denk / hoop dat je een typfout hebt gemaakt. Een patholoog is een arts die onderzoek doet op weefsel en ziekte en doodsoorzaken... Een patholoog-anatoom is een lijkschouwer...
Bedoel je een psycholoog of een psychiater?
En anders, het kan natuurlijk ook gewoon een aardige man of vrouw zijn die dan toevallig patholoog van beroep is. In ieder geval goed dat je met iemand praat! :)
Weet diegene waarmee je praat dat je jezelf snijdt?
Je weet niet waarom je jezelf snijdt. Dat is op zich niet gek. Het duurt soms even voordat je door hebt wat er echt achter schuilt. Voor sommige mensen kan dit ook een verslaving zijn, dus dat ze gewoon niet zonder kunnen (ik zeg niet dat jij dit hebt). Kun je hier met dat persoon over praten?
Snijden is een complex iets en er schuilt altijd iets achter. Ik hoop dat je ontdekt wat dat is, zodat je de oorzaak van je lijden kan tackelen.
Een depressie kan lang duren helaas. Onthoud dat je er niet alleen voor staat :)
Gr. Pin
Ik heb mijzelf 2 kee ruit een lichte depressie gehaald (een was gehoorzaamt door medikaatie yay... Was er eindelijk van af....) dus ik snap je wel goed ik ben gelukig nooit zo ver gegaan dat ik zo diep zat...
Wat mij hiep was mijn passie paardrijden, tekken, buletjournalen, koreaans leeren en bts. Helpen mij alemaal heel erg. Paardrijden was 1 jaar lang het enige wad mij naar de volgende dag bracht. (nu niet meer hoor
)
Om eerlijk te Ijn houd ik nu van mijzelf en dat is heel belangrijk. En dat veridne jij ook!!!!
Probeer met muziek jezelf te helpen werk bij mij heel goed.
(ik neem geveolens van mensen en zelfs van dieren over zonder dat ik dat wil (hooggevoeligheid) muziek heeft mij daar erg bijgeholpen)
Ik hoop dat jij je ook beter gaat voelen
Geef niet op!
Je bent het waard
Wat mij hiep was mijn passie paardrijden, tekken, buletjournalen, koreaans leeren en bts. Helpen mij alemaal heel erg. Paardrijden was 1 jaar lang het enige wad mij naar de volgende dag bracht. (nu niet meer hoor
) Om eerlijk te Ijn houd ik nu van mijzelf en dat is heel belangrijk. En dat veridne jij ook!!!!
Probeer met muziek jezelf te helpen werk bij mij heel goed.
(ik neem geveolens van mensen en zelfs van dieren over zonder dat ik dat wil (hooggevoeligheid) muziek heeft mij daar erg bijgeholpen)
Ik hoop dat jij je ook beter gaat voelen
Geef niet op!
Je bent het waard
Patholoog= Psychiater*
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
