Skip to main content

:flag_nl: Ik heb mijn verhaal in Google Translate geschreven, dus ik weet niet of elke Nederlandse zin klopt :wink: (Ik kan wel Nederlands lezen :wink: )

Twee jaar geleden verliet ik Syrië, en daarmee ook mijn ouders. Mijn ouders zijn nog steeds in Syrië, gelukkig hebben we af en toe contact in whatsapp en in facetime.

De afgelopen weken mis ik ze enorm. En niet alleen ik, ook mijn kleine broertje en zusje en natuurlijk mijn grote broer (we zijn hier samen met ons vieren).

Normaal kan ik alles doen, voor de kleintjes zorgen, voor mezelf zorgen, het huishouden doen (samen met mijn grote broer). En om eerlijk te zijn doen de jonge twee natuurlijk ook wat :smile: .

Maar nu ben ik moe. Moe van alles. Het gemis, de herinneringen, alles. Natuurlijk hebben we nu vakantie, maar in plaats van dat ik me beter voel, omdat ik wat rust kan nemen, wordt het een beetje zwaarder denk ik .. Ik heb niet zoveel tijd voor mezelf en mijn eigen emoties, omdat ik niet niet dat de jongere twee me zwak zien. Maar tegelijkertijd hebben de jongere twee ook hun problemen, die ze niet kunnen vertellen aan leraren of andere mensen om hen heen. Ze kunnen dus alleen bij ons terecht. Het is niet echt een groot probleem, want ik wil er voor ze zijn, maar ik vind het op dit moment moeilijk om ze te helpen. En dat geeft me een schuldgevoel ...

Ik heb een paar vragen. Zorg jij ook voor je broers / zussen, misschien af ​​en toe? Hoe doe je dit als je moe, verdrietig, boos bent? Laat je je emoties zien aan je jongere broers / zussen?

Zijn er hier meer mensen in dezelfde situatie, ik bedoel als vluchteling of verhuisd uit een ander land? Of kom je hier vandaan en herken je het leven zonder je ouders?


English version: :flag_gb: (I can read in Dutch )

I wrote my story in Google Translate, so I don't know if every dutch sentence is correct :wink:

Two years ago I left Syria, and with that, also my parents. My parents are still in Syria, luckily we have contact in whatsapp and in facetime every now and then. 

The last weeks I miss them a lot. And not only me, also my little brother and little sister and of course my big brother (we are here together with us four).

Normally I can do everything, taking care of the little ones, taking care of myself, doing the household (together with my big brother). And to be honest the young two do some things also of course :smile:

But now, I am tired. Tired of everything. The missing, the memories, everything.  Of course we have holidays now, but instead of that making me feel better, because I can take some rest, things get a little heavier I think.. I don't have so much time for myself and my own emotions, because I don't want the younger two to see me weak. But at the same time, the younger two, have their problems too, which they can't tell to teachers or other people around them. So, they can only come to us. It's not really a big problem, because I want to be there for them, but I find it hard to help them at the moment. And that makes me feel guilty...

I have a few questions. Do you take care of your brothers/sisters also, maybe once in a while? How do you do this if you are tired, sad, angry? Do you show your emotions to your younger brothers/sisters? 

Are there more people here in the same situation, I mean as a refugee, or moved from another country? Or are you from here and do you recognize living without your parents?

:flag_nl: Ik heb mijn verhaal in Google Translate geschreven, dus ik weet niet of elke Nederlandse zin klopt :wink: (Ik kan wel Nederlands lezen :wink: )

Twee jaar geleden verliet ik Syrië, en daarmee ook mijn ouders. Mijn ouders zijn nog steeds in Syrië, gelukkig hebben we af en toe contact in whatsapp en in facetime.

De afgelopen weken mis ik ze enorm. En niet alleen ik, ook mijn kleine broertje en zusje en natuurlijk mijn grote broer (we zijn hier samen met ons vieren).

Normaal kan ik alles doen, voor de kleintjes zorgen, voor mezelf zorgen, het huishouden doen (samen met mijn grote broer). En om eerlijk te zijn doen de jonge twee natuurlijk ook wat :smile: .

Maar nu ben ik moe. Moe van alles. Het gemis, de herinneringen, alles. Natuurlijk hebben we nu vakantie, maar in plaats van dat ik me beter voel, omdat ik wat rust kan nemen, wordt het een beetje zwaarder denk ik .. Ik heb niet zoveel tijd voor mezelf en mijn eigen emoties, omdat ik niet niet dat de jongere twee me zwak zien. Maar tegelijkertijd hebben de jongere twee ook hun problemen, die ze niet kunnen vertellen aan leraren of andere mensen om hen heen. Ze kunnen dus alleen bij ons terecht. Het is niet echt een groot probleem, want ik wil er voor ze zijn, maar ik vind het op dit moment moeilijk om ze te helpen. En dat geeft me een schuldgevoel ...

Ik heb een paar vragen. Zorg jij ook voor je broers / zussen, misschien af ​​en toe?

hey,ik heb zelf geen broers of zussen. Ik ben dus enigs kind., maar ik zelf doe veel voor mijn oudere buurvrouw als ze er om vraagt en ik er tijd voor heb.

Hoe doe je dit als je moe, verdrietig, boos bent? eerlijk gezegd, als ik moe ben ga ik gewoon door ,en als ik verdrietig ben dan doe ik dat ook. (Ik ben eigenlijk nooit verdrietig,  ik zelf toon nooit emoties,  ook niet als ik alleen ben) en als ik boos ben , dan negeer ik het. Misschien ben ik niet goed , maar ja , dat ben ik. Ik ken geen stop eigenlijk. 

Laat je je emoties zien aan je jongere broers / zussen?zoals ik al zei. Ik ben enigszins kind. Over emoties moet je niet echt bij mij zijn, ik toon geen emoties,  ook niet als ik alleen ben. (Zoals sommige zeggen, die zeggen dat ik geen gevoel heb), maar als het moet, dan ja.

Zijn er hier meer mensen in dezelfde situatie, ik bedoel als vluchteling of verhuisd uit een ander land? die zijn er vast wel. Alleen ik niet. Sorry 

Of kom je hier vandaan en herken je het leven zonder je ouders?ja , ik kom hier vandaan, en ja , ik ken wel soort van je gevoel, mijn ouders werken heel veel ,en dus ben ik vaak alleen, maar ja ik werk ook weer veel.en ik ben er aan gewend. Maar ik zie ze soms als ze thuis komen van het buitenland en soms rond 03.45 als ik dan nog bezig ben online met mijn eigen bedrijfje,  dan zeggen we gedag en dan is het weer verder. 

English version: :flag_gb: (I can read in Dutch )

I wrote my story in Google Translate, so I don't know if every dutch sentence is correct :wink:

Two years ago I left Syria, and with that, also my parents. My parents are still in Syria, luckily we have contact in whatsapp and in facetime every now and then. 

The last weeks I miss them a lot. And not only me, also my little brother and little sister and of course my big brother (we are here together with us four).

Normally I can do everything, taking care of the little ones, taking care of myself, doing the household (together with my big brother). And to be honest the young two do some things also of course :smile:

But now, I am tired. Tired of everything. The missing, the memories, everything.  Of course we have holidays now, but instead of that making me feel better, because I can take some rest, things get a little heavier I think.. I don't have so much time for myself and my own emotions, because I don't want the younger two to see me weak. But at the same time, the younger two, have their problems too, which they can't tell to teachers or other people around them. So, they can only come to us. It's not really a big problem, because I want to be there for them, but I find it hard to help them at the moment. And that makes me feel guilty...

I have a few questions. Do you take care of your brothers/sisters also, maybe once in a while? hey, i don't have any brothers or sisters myself.  So I am a little child, but I do a lot for my older neighbor when she asks for it and I have time for it.

How do you do this if you are tired, sad, angry?frankly, if i'm tired i just keep going, and if i'm sad i do too.  (I'm never really sad, I never show emotions, even when I'm alone) and when I'm angry, I ignore it.  Maybe I'm not good, but yes, I am.  I don't really know a stop.
 Do you show your emotions to your younger siblings like I said.  I am somewhat child.  You don't really have to be with me about emotions, I don't show emotions, even when I'm alone.  (As some say, they say I have no feeling), but if I have to, yes.

Do you show your emotions to your younger brothers/sisters? like I said.  I am somewhat child.  You don't really have to be with me about emotions, I don't show emotions, even when I'm alone.  (As some say, they say I have no feeling), but if I have to, yes.

Are there more people here in the same situation, I mean as a refugee, or moved from another country? they are probably there.  Just not me.  Sorry

Or are you from here and do you recognize living without your parents?yes, I come from here, and yes, I kind of know your feeling, my parents work a lot, so I am often alone, but yes I work a lot again. and I am used to it.  But I sometimes see them when they come home from abroad and sometimes around 03.45 when I am still online with my own company, then we say goodbye and then it is further.

Ps. sorry for my english, hopefully you understand!  but you have to talk to people, it doesn't just have to be a teacher, it can also be a social worker.  I would look at that!  and emotions you just have to show, you really are not stronger if you keep it inside.  that is and not good because you pile it up, and that is simply not good.

 

Groetjes Gebruiker c 

 

Ik heb trouwens wat dingen dubbel ingezet in Nederlands en engels, om het wat makkelijker te maken voor je.

hopelijk helpt dit je.!🍀

 

By the way, I used some things twice in Dutch and English to make things easier for you.
 hopefully this will help you.! 🍀


@Gebruiker c Bedankt voor je antwoord. Ik weet dat ik mijn emoties niet binnen moet houden, en dat ik echt niet sterker ben als ik dat wel doe. Maar, het is moeilijk om het eruit te laten. Ik ben bang, bang dat het teveel is en dat het niet stopt. En ook bang dat mijn broertje en zusje het zien en zij het gevoel hebben dat ze iets fout doen. Of dat ik er niet voor ze kan zijn, omdat ik aandacht geef aan mijn eigen emoties. 

Wat vervelend dat je je ouders zo weinig ziet. Wel knap dat je zo sterk blijft, dat je door kunt blijven gaan met alles ook al ben je moe of heb je een andere emotie. 

 

(Weer google translate, dus ik hoop dat de zinnen goed zijn...)


Hello Boyfromsyria :)

I don't have little brothers or sisters, only an older brother.

-TheMightySlayer <3


@Gebruiker c Bedankt voor je antwoord. Ik weet dat ik mijn emoties niet binnen moet houden, en dat ik echt niet sterker ben als ik dat wel doe. Maar, het is moeilijk om het eruit te laten. Ik ben bang, bang dat het teveel is en dat het niet stopt. En ook bang dat mijn broertje en zusje het zien en zij het gevoel hebben dat ze iets fout doen. Of dat ik er niet voor ze kan zijn, omdat ik aandacht geef aan mijn eigen emoties. 

Wat vervelend dat je je ouders zo weinig ziet. Wel knap dat je zo sterk blijft, dat je door kunt blijven gaan met alles ook al ben je moe of heb je een andere emotie. 

thanks, ik ben er aan gewend, dus is het niet moeilijk meer. Ik ben over het algemeen ook slecht met emoties,  maar als het moet dan kan het wel bij mij.  Als je maar weet wanneer je echt moe of je emoties de gang moet laten gaan dan komt het goed, maar stop het niet weg , want het komt er uiteindelijk toch eruit. 

.

thanks, I am used to it, so it is not difficult anymore.  In general I am also bad with emotions, but if I have to I can do it.  If you only know when you are really tired or have to let your emotions go, then you will be fine, but do not put it away, because it will eventually come out anyway.

(Weer google translate, dus ik hoop dat de zinnen goed zijn...)maakt niet uit! De zinnen zijn goed hoor.

.

does not matter!  The sentences are good though.

 

@boyfromsyria ,

Het is niet erg dat ze het zien, dat is normaal.  Als jij uitlegt waarom je die emoties hebt , dan weten ze dat het niet hun schuld is. En je hoeft niet bang te zijn dat het niet stopt , want het stopt altijd, op een gegeven moment is alles eruit en voel je je veel beter.  Dat je aandacht geeft aan je emoties dat is juist goed!dat betekent niet dat je er niet voor hun kan zijn!

Oh , als je het moeilijk vind om je emoties de vrije gang te laten gaan, dan kun je naar een speciale psycholoog of therapeut gaan of naar een ggd arts , die kunnen je doorsturen en verder helpen, maar dat moet je zelf beslissen . Ik hoop dat het lukt!🍀

 

Groetjes Gebruiker c 

 

It's okay that they see it, that's normal.  If you explain why you have those emotions, they know it's not their fault.  And you don't have to worry that it doesn't stop, because it always stops, at some point everything is gone and you feel much better.  That you pay attention to your emotions is good! That does not mean that you cannot be there for them!
 Oh, if you find it difficult to let your emotions run wild, you can go to a special psychologist or therapist or a GGD doctor who can forward you and help you, but you have to decide for yourself.  I hope it works! 🍀

 Greetings User c (Gebruiker c)


Reageer