Ik heb mijn verhaal in Google Translate geschreven, dus ik weet niet of elke Nederlandse zin klopt  (Ik kan wel Nederlands lezen  )

Twee jaar geleden verliet ik Syrië, en daarmee ook mijn ouders. Mijn ouders zijn nog steeds in Syrië, gelukkig hebben we af en toe contact in whatsapp en in facetime.

De afgelopen weken mis ik ze enorm. En niet alleen ik, ook mijn kleine broertje en zusje en natuurlijk mijn grote broer (we zijn hier samen met ons vieren).

Normaal kan ik alles doen, voor de kleintjes zorgen, voor mezelf zorgen, het huishouden doen (samen met mijn grote broer). En om eerlijk te zijn doen de jonge twee natuurlijk ook wat  .

Maar nu ben ik moe. Moe van alles. Het gemis, de herinneringen, alles. Natuurlijk hebben we nu vakantie, maar in plaats van dat ik me beter voel, omdat ik wat rust kan nemen, wordt het een beetje zwaarder denk ik .. Ik heb niet zoveel tijd voor mezelf en mijn eigen emoties, omdat ik niet niet dat de jongere twee me zwak zien. Maar tegelijkertijd hebben de jongere twee ook hun problemen, die ze niet kunnen vertellen aan leraren of andere mensen om hen heen. Ze kunnen dus alleen bij ons terecht. Het is niet echt een groot probleem, want ik wil er voor ze zijn, maar ik vind het op dit moment moeilijk om ze te helpen. En dat geeft me een schuldgevoel ...

Ik heb een paar vragen. Zorg jij ook voor je broers / zussen, misschien af ​​en toe?

hey,ik heb zelf geen broers of zussen. Ik ben dus enigs kind., maar ik zelf doe veel voor mijn oudere buurvrouw als ze er om vraagt en ik er tijd voor heb.

Hoe doe je dit als je moe, verdrietig, boos bent? eerlijk gezegd, als ik moe ben ga ik gewoon door ,en als ik verdrietig ben dan doe ik dat ook. (Ik ben eigenlijk nooit verdrietig,  ik zelf toon nooit emoties,  ook niet als ik alleen ben) en als ik boos ben , dan negeer ik het. Misschien ben ik niet goed , maar ja , dat ben ik. Ik ken geen stop eigenlijk. 

Laat je je emoties zien aan je jongere broers / zussen?zoals ik al zei. Ik ben enigszins kind. Over emoties moet je niet echt bij mij zijn, ik toon geen emoties,  ook niet als ik alleen ben. (Zoals sommige zeggen, die zeggen dat ik geen gevoel heb), maar als het moet, dan ja.

Zijn er hier meer mensen in dezelfde situatie, ik bedoel als vluchteling of verhuisd uit een ander land? die zijn er vast wel. Alleen ik niet. Sorry 

Of kom je hier vandaan en herken je het leven zonder je ouders?ja , ik kom hier vandaan, en ja , ik ken wel soort van je gevoel, mijn ouders werken heel veel ,en dus ben ik vaak alleen, maar ja ik werk ook weer veel.en ik ben er aan gewend. Maar ik zie ze soms als ze thuis komen van het buitenland en soms rond 03.45 als ik dan nog bezig ben online met mijn eigen bedrijfje,  dan zeggen we gedag en dan is het weer verder. 

English version:  (I can read in Dutch )

I wrote my story in Google Translate, so I don't know if every dutch sentence is correct . 

Two years ago I left Syria, and with that, also my parents. My parents are still in Syria, luckily we have contact in whatsapp and in facetime every now and then. 

The last weeks I miss them a lot. And not only me, also my little brother and little sister and of course my big brother (we are here together with us four).

Normally I can do everything, taking care of the little ones, taking care of myself, doing the household (together with my big brother). And to be honest the young two do some things also of course . 

But now, I am tired. Tired of everything. The missing, the memories, everything.  Of course we have holidays now, but instead of that making me feel better, because I can take some rest, things get a little heavier I think.. I don't have so much time for myself and my own emotions, because I don't want the younger two to see me weak. But at the same time, the younger two, have their problems too, which they can't tell to teachers or other people around them. So, they can only come to us. It's not really a big problem, because I want to be there for them, but I find it hard to help them at the moment. And that makes me feel guilty...

I have a few questions. Do you take care of your brothers/sisters also, maybe once in a while? hey, i don't have any brothers or sisters myself.  So I am a little child, but I do a lot for my older neighbor when she asks for it and I have time for it.

How do you do this if you are tired, sad, angry?frankly, if i'm tired i just keep going, and if i'm sad i do too.  (I'm never really sad, I never show emotions, even when I'm alone) and when I'm angry, I ignore it.  Maybe I'm not good, but yes, I am.  I don't really know a stop.
 Do you show your emotions to your younger siblings like I said.  I am somewhat child.  You don't really have to be with me about emotions, I don't show emotions, even when I'm alone.  (As some say, they say I have no feeling), but if I have to, yes.

Do you show your emotions to your younger brothers/sisters? like I said.  I am somewhat child.  You don't really have to be with me about emotions, I don't show emotions, even when I'm alone.  (As some say, they say I have no feeling), but if I have to, yes.

Are there more people here in the same situation, I mean as a refugee, or moved from another country? they are probably there.  Just not me.  Sorry

Or are you from here and do you recognize living without your parents?yes, I come from here, and yes, I kind of know your feeling, my parents work a lot, so I am often alone, but yes I work a lot again. and I am used to it.  But I sometimes see them when they come home from abroad and sometimes around 03.45 when I am still online with my own company, then we say goodbye and then it is further.