Ik heb weleens een periode gehad waarin ik me leeg voel. Het voelt alsof er dan een gat in of bij mijn hart zit.

Soms voelde ik me dan ook verdrietig en wou ik huilen, het voelde dan alsof ik al alles heb gedaan in mijn leven en dat alles af was.

Mijn nicht was er gelukkig op dat moment. Ik vertelde haar alles over hoe ik me leeg voelde. 

Even wat context: na dat mijn ouders gescheiden waren woonde mijn moeder ongeveer anderhalf jaar in bij mijn tante en oom, oftewel bij haar zus/mijn tante.

Al dit gebeurde VOOR wat mij overkomen is online.

—

Soms heb ik van die blije dagen, waar ik me blij voel maar dan keert altijd dat gevoel weer terug. Soms voelen die “blije” dagen nep.

Ik kan niks zeggen van wat me overkomen is. Want dan gaan mijn ouders flippen.

Mijn moeder zegt “laat mij er niet achterkomen”.

Ik heb al op wat andere forums gekeken om te kijken of ik me ergens anders kan aanmelden met mensen die ongeveer hetzelfde als mij hebben meegemaakt, het is ALTIJD “hey je moet hier 18+ voor zijn” of “hey je moet hier je telefoonnummer invullen en je echte naam” of “hey dit, hey dat”

Ik heb het ook aan iemand anders vertelt in het echt, maar zij hadden een andere ervaring. Ik liet (heel dom, ik weet het heel dom) mijn gezicht zien en hun niet.

Alles voelt hopeloos, het maakt niks uit wat ik doe. Ik voel me buitengesloten, alsof ik geen hulp kan krijgen maar ik wil gewoon niet dat de politie mijn verhaal op tv gaat zetten en dat ze zo doen zo van: “het slachtoffer wilt niet praten”.

Altijd wanneer ik op de radio hoor dat ze een illegale porno/seks website hebben neergehaald denk ik altijd: “yes… yes!”

Ik wil gewoon huilen, ik voel me zo alleen. Ik kan letterlijk nergens praten want dan ben ik er te jong voor of dan gaan ze me opbellen.