Skip to main content

Hallo, ik ben sinds 5/6 maanden alleen maar moe altijd moe. Terwijl ik meestal om 22:30 in bed lig en om 7 uur eruit ga. Ik heb misschien een ander idee waarom het komt. Ik vind dit echt moeilijk om hierover  te schrijven want meestal hou ik alles voor mijzelf dus sorry als ik iets raar uitleg. Ik ga de laatste maanden ook niet echt door een goeie tijd. Ik zit nu in havo 4 en heb amper vrienden eigenlijk geen één en dit helpt de situatie niet. Ik praat graag met mensen en had altijd veel vrienden waar ik goed mee kon praten maar nu heb ik niemand meer. Thuis heb ik altijd ruzie met mijn vader en mijn moeder zie ik meestal om de 2 weken. Ik word ook als een soort tolk gebruikt voor hun 2 ik word hier helemaal gek van. Ik hoor steeds alles over hun scheiding en hoe slecht mijn mama of papa was. Over 2 jaar gaat mijn vader verhuizen en ik moet kiezen . Ik kies liever allebei niet maar het moet. Mijn vader wilt heel graag dat ik bij hem blijf en mijn moeder wilt dat ik van hem weg ga. Maar dit is niet het enige probleem. Ik heb geen gevoel dat ik nergens voor sta ik heb geen vrienden en vaak ruzie met mijn ouders mijn familie spreek ik niet en voel me echt heel kut hierdoor. Soms gebruik ik mijn kat om over mijn gevoelens te praten maar ik realiseer nu pas hoe suf dat is. Elke avond voel ik me somber soms voelt zelfmoord als een oplossing maar in werkelijkheid zou ik dit nooit doen. Als ik aan zelfmoord denk krijg ik een soort van vreugde gevoel, een soort van oplossing voor alles. Ik weet niet wanneer dit gaat stoppen. Ik ben 4 maanden geleden begonnen met de sportschool ik ben 7kg aangekomen ik voel me wat ver zelfzekerder maar dat is het ook. Ik wil gewoon 1 iemand waarmee ik alles kan delen en praten. Misschien verwijder ik dit later ik schaam me een beetje voor een of andere manier hiervoor

Nou als eerste schaam je niet.  Echt niet doen.  Het is juist goed om over dit soort dingen te praten.  Hier kan je anoniem je verhaal doen en vindt je een luisterend oor. 

Het is heel nodig als je ouders ruzie hebben en je er tussenin zit.  En als je dan ook nog het gevoel hebt dat je met niemand kan praten maakt dat niet gemakkelijker. Het is ook helemaal niet gek om met je kat te praten, ik doe dat ook wel eens met mijn honden.  

Als je echt irl wil praten kan je altijd bellen met de kindertelefoon. Maar hier mag je ook best vertrekken wat je dwars zit. Sterkte!


Reageer