Beste allemaal,

ik ben 15 en zit in de vierde. Dit jaar ben ik op een nieuwe school begonnen, omdat ik me op de andere vaak eenzaam voelde en geen aansluiting had in de klas. Op de nieuwe school kon ik fotografie doen, dus ik dacht dat ik dan wel mensen zou vinden die hetzelfde leuk zouden vinden als ik. Dat was dus niet zo. De school was driekwartier van mijn huis vandaan, maar dat had ik er wel voor over, dacht ik bij mezelf voor de vakantie.

Ik was de enige uit mijn klas die fotografie deed. De andere deden bijna allemaal toneel. In sommige lessen werd helemaal niets uitgelegd en moesten we alles zelf doen (ook de planning). Ik snap dat een vierdejaars zelfstandig moet zijn, maar dit vind ik nog al extreem.

De eerste (kennismakings)dag op school was super leuk. Iedereen was heel aardig en kwam naar me toe om zich voor te stellen. De tweede dag hadden we les, ik weet niet meer precies wat er gebeurde, maar ik voelde me toen zo slecht dat ik huilend naar huis ben gefietst.

Op de eerste dag kreeg ik ook buddy's aan gewezen, die vroegen die dag of ik nog vragen had. Daarna hebben ze niks meer van zich laten horen. Er zijn ook een paar vervelende dingen gebeurd tussen de filmdocent en mij. Hij draaide zich bijvoorbeeld om en begon met iemand anders een gesprek te houden terwijl ik tegen hem praatte. Ik was nieuw in de klas, maar moest als eerste een presentatie houden in een theaterzaal voor dertig man. In de les waren de kinderen altijd aardig tegen mij, maar in de pauzes en tussenuren zat ik altijd alleen. Ik liep vaak huilend langs het water en heb zelf een paar keer gedacht aan zelfmoord plegen.

Enfin, ik voelde me erg onveilig op die school. Ik belde tussendoor vaak mijn ouders en mijn oma of nicht. Ik heb het gevoel dat zij het opzich niet vervelend vonden, maar na een tijdje hadden ze er wel genoeg van. Ik ben een paar keer eerder naar huis gegaan omdat ik me zo slecht voelde. Een keer stapte ik uit de metro en toen moest ik meteen huilen. Ik belde mijn moeder op en ging toen meteen weer naar huis. De week voor de herfstvakantie ben ik thuis gebleven.

Omdat ik me zo onveilig voelde wilde ik echt heel graag de hele tijd bij mijn ouders zijn, maar soms kon dat niet. Ik heb heel vaak gehuild en ik voelde me echt niet goed. Ik dacht een tijdje dat ik depressief was, zelfs als ik dingen deed die ik heel leuk vind voelde ik me slecht.

Na de herfstvakantie ben ik weer begonnen op de school waar ik eerst zat. Ik vind het nog steeds lastig om naar school te gaan en daar lang te zijn. Elke minuut kijk ik op de klok wanneer ik naar huis kan. Ik zie wel veel mensen die ik aardig vind en er zijn zeker ook momenten wanneer ik me best goed voel, maar deze worden overschaduwt door de slechte momenten. Ik wil gewoon niet meer naar school en daar voor werken zeg maar. Ik wil graag thuis zijn. Ik snap dat ik naar school moet en ik doe het ook, maar ik voel me er nog steeds niet goed bij.

Bedankt als je dit allemaal gelezen hebt