op school praten mensen vaak over de meest onzinnige dingen werkelijk van alles van seks tot roddelen over echt alles waar over valt te roddelen ik doe er niet aan mee ik sta er meer bij en ben stil. het voelt alsof ik ze stiekem afluister terwijl dat niet doe en iedere keer als ik zoon soort gesprek hoor sla ik alle informatie op en als ik dan thuis kom denk ik er gelijk aan al die dingen waar zij over spraken ik herhaal de scenario's door en door door in mijn hoofd bv: hoe komt het dat ze dit denken waarom denken zij zo en ik vergelijk me ook heel erg met de rest of het normaal is dat zij zo doen het liefst zou ik gewoon onzichtbaar willen zijn en alles willen kunnen opnemen zonder dat iemand door heeft dat ik er ben want mensen betrekken me wel bij hun gesprekken en dat vind ik echt niet leuk ik wil ze gewoon kunnen observeren en als ik over echt alles na denk komt er een soort alter ego in me op waarmee ik soort van praat dat kan heel rust gevend zijn maar soms is het ook verschrikkelijk en wordt ik aan alles herinnerd wat er is gebeurd in mijn leven vooral alle slecht dingen de slechte dingen die ik heb gedaan de slechte dingen die er zijn ik draai er over door barst in huilen uit denk daarna aan zelfmoord plegen om van alles af te kunnen zijn en doe mezelf daarna soms pijn als dan ga ik meestal wandelen in stilte en probeer mensen te ontwijken en denk opnieuw na over alles inclusien de zelfmoordgedachten iedere keer dat ik een brug of een auto tegen kome denk ik doe het dan spring er voor/af dit blijft dan zo doorgaan iedere dag een soort constante ruis in mijn hoofd
dit is echt een heel erg chaotisch berichten en ik weet niet of iemand er iets mee kan
