Skip to main content

Heyy,

Ik heb 1 hele goede vriend. Alleen Ik voel me niet meer als een vriendschappelijke band, Ik heb heel erg het gevoel dat ik meer een therapeut voor hem want ik kan helemaal geen dingen kwijt bij hem en hij alles wel bij mij. Ik heb het gevoel dat ik op mijn tenen moet lopen rond hem anders word hij weer verdrietig of boos. Ik wil hem ook niet achter laten en als ik het zeg tegen hem dat ik me zo voel is de cycle weer rond aangzien hij dan weer boos/verdrietig word. Natuurlijk mag hij bij mij komen als er iets is maar ik kan inpricipe niet bij hem komen. En bijna al onze gespreken zijn standaard of over hem. Ik weet niet zo goed wat ik hiermee aan moet want het zuigt echt super veel energie. 

Heeft iemand anders dit ook wel eens gehad? Hoe heb je dat opgelost of heeft iemand anders ideeën/ hulp voor mij?

 

Groetjes,

Aphrodite

Hoi @Aphrodite ,

Vervelend en herkenbaar. Ik heb dit zelf meerdere keren gehad, dus begrijp hoe je je voelt. Het is lastig, want je wilt je beste vriend niet kwijt. Alleen tegelijkertijd moet jij op je tenen lopen, omdat hij anders boos of verdrietig wordt. Jouw problemen mogen er ook zijn. Hoe lastig het ook is om die bij hem bespreekbaar te maken. Misschien is er iemand anders in je omgeving die je wel een luisterend oor kan bieden. Waarbij je je prettig voelt en je verhaal kwijt kan. Je hoeft hem dan niet achter te laten. Toch is het denk ik wel goed als hij dit weet. Het is lastig om aan te geven, maar hoe het nu voor je is ook. Als hij ervan weet, kan hij er ook rekening mee houden. Hopelijk heb je hier iets aan!

- Indy1234


Reageer