Hoi,
Ik ben een meisje van 14 jaar, en ik zit in de tweede.
Ik vind geschiedenis vaak naar. Vooral bij de tweede wereld oorlog, over de concentratiekampen.
Maar nu zijn we bijna klaar met het laatste hoofdstuk voor dat we met het hoofdstuk over tweede wereld oorlog beginnen.
Ik vind dit heel naar en ik kan er gewoon niet tegen. Daarom heb ik met de docent afgesproken dat als ik het naar vind, ik op de gang mag gaan zitten, dus dat is fijn.
Maar het is het favoriete hoofdstuk van mijn docent, en normaal geeft ze al veel nare details (die ik niet wil weten), maar ik denk dat ze er nu nog meer van gaat geven, en dit vinden mijn klasgenoten ook interessant, en gaan over die gruwelijke details dus ook heel veel vragen stellen.
Ik maak me hier al het hele jaar een beetje zorgen over, maar dit wil ik niet, want zo erg is het nou ook weer niet, en het is ook niet het hele hoofdstuk over concentratiekampen. Maar toch is dat het enige waar ik aan kan denken.
En ook als ik op de gang zou zitten bij geschiedenis voel ik me denk ik ook naar.
Ik wil hier niet de hele tijd over nadenken, het zijn maar 2 uurtjes per week, maar toch doe ik het.
Heeft iemand tips om:
- Niet aan iets naars te denken?
- Hier beter mee om kunnen gaan?
- Het minder naar te vinden?
Alvast bedankt,
Groetjes
Gwen