Skip to main content

Hoi,

Ik ben een meisje van 14 jaar, en ik zit in de tweede.

Ik vind geschiedenis vaak naar. Vooral bij de tweede wereld oorlog, over de concentratiekampen.

Maar nu zijn we bijna klaar met het laatste hoofdstuk voor dat we met het hoofdstuk over tweede wereld oorlog beginnen. 

Ik vind dit heel naar en ik kan er gewoon niet tegen. Daarom heb ik met de docent afgesproken dat als ik het naar vind, ik op de gang mag gaan zitten, dus dat is fijn.

Maar het is het favoriete hoofdstuk van mijn docent, en normaal geeft ze al veel nare details (die ik niet wil weten), maar ik denk dat ze er nu nog meer van gaat geven, en dit vinden mijn klasgenoten ook interessant, en gaan over die gruwelijke details dus ook heel veel vragen stellen.

Ik maak me hier al het hele jaar een beetje zorgen over, maar dit wil ik niet, want zo erg is het nou ook weer niet, en het is ook niet het hele hoofdstuk over concentratiekampen. Maar toch is dat het enige waar ik aan kan denken.

En ook als ik op de gang zou zitten bij geschiedenis voel ik me denk ik ook naar. 

Ik wil hier niet de hele tijd over nadenken, het zijn maar 2 uurtjes per week, maar toch doe ik het.

 

Heeft iemand tips om:

  • Niet aan iets naars te denken?
  • Hier beter mee om kunnen gaan?
  • Het minder naar te vinden?

Alvast bedankt,

Groetjes

Gwen 

 

Hoi ik snap je wel. Ik had het over de slavernij en over die galleiboten van de romeinen hoe die jongens en mannen werden behandeld sommige maar 12  net als ik en ik ging dat dan inbeelden. Het is wel goed van je dat je je inleeft maar het is dan moeiljjk om er zakelijk naar te kijken.  Ik had als truukje dat ik dan juist aan iets heel leuks ging denken en totaal andere dingen voor me gjng zien maar soms kun je het niet negeren.  Heel lastig idd. Ik kijk ook mee of er nog goeie tips komen 🙂 succes hoor !

Groetjes Julian X


Hi Gwen!

Misschien kan je als je op de gang zit aan een compleet ander vak te gaan werken?
Zoals wiskunde enz. Het lijkt me inderdaad moeilijk om hier niet naar over te denken, 
maar ik denk dat het het beste is om gewoon te bedenken:
Dit was vele jaren geleden, het is al gebeurd en het zal nooit bij jou gebeuren.

Ik snap heel goed dat je het naar vind, maar ik kan je niet super goed helpen, sorry!

Misschien hebben anderen nog tips?
 


Ik ben juist van de club die geschiedenis en met name de tweede wereldoorlog juist erg interessant vindt. Het is natuurlijk verschrikkelijk wat er allemaal gebeurt is en het is niet zo dat dat mij compleet koud laat, maar ik kan er redelijk afstand van nemen. Het is vreselijk wat er gebeurt is, maar wat gebeurt is, is gebeurt en daar kan je nu niets meer aan doen, enkel dan ervan leren. Ik snap het op zich dat je het naar vind om hierover te lezen of horen, maar ik denk eigenlijk niet dat je je ogen ervoor moet sluiten.

Ik zou gewoon eens aankijken hoe het gaat tijdens de les. Probeer je van te voren niet te druk te maken. Het is fijn dat je eventueel weg mag, dat is wellicht een fijne gedachte om achter de hand te hebben. Maar het zou natuurlijk het mooiste zijn als dat niet nodig is. Vraag je docente vooraf anders even of ze alle gruwelijke details een beetje achterwegen kan laten. En mocht het nou net over iets gaan waar je even liever niet naar luistert, kun je altijd eventjes door je boek heen bladeren voor wat afleiding.


Heel erg bedankt allemaal voor de tips! Ik voel me al een stuk beter. Het helpt enorm om dit van anderen te horen!


@Gwen222  fijn ! :)  is ook zo. En alles bij elkaar is het toch een interessant vak ;)

Groetjes Julian X


Ja daar ben ik het mee eens!


Hey, 

Ik snap helemaal wat je bedoelt! Als mijn docent het over de gruwelijke details van geschiedenis had zag ik het meteen ook voor me en dat is niet bepaald prettig. Mijn truc was om in mijn schrift te tekenen tijdens deze verhalen, zo kreeg ik de les wel mee maar zag ik iets anders voor me. Geen idee of het voorjou ook werkt maar je zou het kunnen proberen.

Groetjes 

j8j8


Hey, 

Ik snap helemaal wat je bedoelt! Als mijn docent het over de gruwelijke details van geschiedenis had zag ik het meteen ook voor me en dat is niet bepaald prettig. Mijn truc was om in mijn schrift te tekenen tijdens deze verhalen, zo kreeg ik de les wel mee maar zag ik iets anders voor me. Geen idee of het voorjou ook werkt maar je zou het kunnen proberen.

Groetjes 

j8j8

Klinkt goed, ik ga zelf meestal een beetje prutsen met papier, maar wat het beste helpt is galgje spelen met de persoon die naast me zit, zei wil de details alleen wel horen 😞 maar dat snap ik ook wel .


Mijn opa was een Auschwitz overlevende en ik denk altijd, als ik dit al erg vind, wat dachten al de slachtoffers dan wel niet? Vroeger ging ik over mijn nek, nu krijg ik een soort woedeaanval telkens als ik Hitler zijn rotkop zie en geloof me, dat werkt. Het is een fantastische oplossing om jou in de gang neer te zetten, maar het is wel belangrijk dat je hier over leert want de holocaust, maar ook vele andere dingen die zijn gebeurd, mogen zich niet never nooit herhalen.


@Paardenhater  ja verschrikkelijk. Ik vind het belangrijk dat we dat blijven weten zeg maar. Ook al is het vreselijk om te zien. Maar toch moet het. Ik heb een keer de film “the pianist”gezien en wat ik daar zag vergeet ik nooit meer.  Ik was er eigenlijk nog te jong voor. maar het is toch goed om dit te weten. En ook te beseffen dat dit dus nog elke dag ergens op deze aarde gebeurt.  Echt té erg.

Groetjes liefs Julian X


Reageer