Hai, ik weet prc hoe je je voelt ben nu 16 en ben er volledig overheen. Het beste is wat ik achteraf niet heb gedaan hier met iemand over praten. Ik denk dat het het fijnst is om het er met een leuke docent mee over te praten. Want ouders zien het vaak net wat anders. Maar tweede tip stop er mee het is moeilijk maar het niet waard.!! Komt goed praat er over. Xx 

Dankje David,

Ik weet ook dat het het beste is om te stoppen, maar het is moeilijk, want even voel je die mentale pijn niet meer, maar alleen de fysieke pijn. Ik wil het sowieso mijn ouders nog niet vertellen omdat ik bang ben dat ze anders naar mij gaan kijken, ik dacht eraan het een goede vriendin te vertellen, ze heeft mij al vaker geholpen de afgelopen jaren toen ik het echt moeilijk had en mijn emoties en gevoelens uitte met o.a paniekaanvallen. Ik ben wel echt bang voor de littekens, ik wil over een paar jaar een Exchange year gaan doen in Amerika, maar wat als ze mij niet accepteren omdat ze mijn eventuele littekens zien, of wat als ik niet word aangenomen bij mijn droombaan omdat ze denken dat ik niet stabiel ben…

Nogmaals bedankt voor je antwoord, het is fijn om te horen dat ik niet de enige ben (ook al ben jij gelukkig wel al gestopt!), heb jij er littekens aan over gehouden (als je dat wil vertellen)?

Ps. Ik heb mijn beste vriendin al gevraagd of we zaterdag af kunnen spreken omdat ik iets belangrijks moet vertellen (dit dus), en ik vind het toch best spannend, maar ik weet dat dit belangrijk is. Het enige waar ik me zorgen over maak is het mijn ouders vertellen, maar dat komt wel...

Heeft iemand anders nog tips?

Heey @Anoniempje06 ,

Wat naar dat je begonnen bent met snijden. Ik kan je begrijpen wat je zegt over het op deze manier voelen van je mentale pijn. Het snijden lijkt je af van je mentale pijn door de fysieke pijn die je voelt. Toch ben ik ervan overtuigd dat snijden niet de juiste manier is om er mee om te gaan. Er zijn genoeg andere manieren, hier een aantal tips:

Soms helpt het om je gevoel er uit te schreeuwen. Dit kun je doen in een kussen of gewoon hardop. Voor sommige mensen helpt bijvoorbeeld slaan in een kussen of een elastiekje om je pols. 

Wat vaak ook helpt is opschrijven hoe je je voelt. Daarmee laat je vaak de gevoelens en emoties wat meer los. Dat het niet meer zo rondhangt in je hoofd. Pak pen en papier en ga schrijven, schrijf het gewoon van je af. Het hoeft niet perfect, het eerste wat in je opkomt. Als je het opgeschreven hebt, dan heb je het van je afgeschreven.

Er zijn nog heel veel meer alternatieven voor zelfbeschadiging. Op de site van stichting zelfbeschadiging kun je bijvoorbeeld zo'n lijst vinden: https://www.zelfbeschadiging.nl/alternatieven-voor-zelfbeschadiging/

Wat je denk ik het beste kunt doen is een aantal alternatieven waarvan jij denkt dat ze jou kunnen helpen op het moment dat je drang hebt opschrijven. Als je dan een moeilijk moment hebt, kun je dat lijstje erbij pakken en een alternatief gaan doen. Dit kun je dan gebruiken als back-up.

Je kunt bijvoorbeeld ook een app downloaden zoals 'I am sober’ of 'calm harm' of 'crisisbuddy' Daarop staan bijvoorbeeld alternatieven en is er een community met mensen om elkaar te steunen en te helpen. Op zo'n moment kan een app je helpen om de drang te weerstaan en je aandacht ergens anders op te richten of de controle terug te krijgen. Of wie je kan bereiken op zo'n moment.

De vraag is ook is snijden het echt waard? Gaat het je helpen, is het nodig om jezelf pijn te doen, jezelf te straffen, etc..

Snijden lijkt nu misschien een oplossing om van je gevoel af te komen, maar het neemt je gevoel niet weg. Het komt steeds terug en vaak nog heftiger ook. Dan wil je jezelf weer snijden en omdat het heftiger is doe je het steeds meer en wordt het een verslaving. Dat is niet wat je wilt.

Of je littekens krijgt of niet is vanaf hier moeilijk te zeggen. Wij zien jouw krassen/wonden niet, dat is lastig te beoordelen. Je kunt als je littekens krijgt, wel littekencreme gebruiken.

Ontzettend dapper dat je dit met een vriendin wilt bespreken! Op de site sameninmijnschoenen.nl kun je een voorbeeldbrief vinden over hoe je iemand kunt vertellen over zelfbeschadiging. Misschien kun je die als steun erbij gebruiken. 

Sterkte en succes gewenst!

Groetjes,
Simply Me

Hey anoniempje! Ik ben nu 13 en ik zie wel vaker meisjes (en af en toe jongens) met hetzelfde probleem. Natuurlijk zie ik het vanuit een ander perspectief en weet ik niet hoe jij je nu voelt, maar snijden is sowieso niet goed voor je gezondheid. Je snijd jezelf om meer op de fysieke pijn te letten dan de mentale pijn, maar het is echt heel slecht voor je. Je kan door een mes wat niet schoon is infecties krijgen, en na een paar minuten is de pijn weer weg. Mijn advies is om zeker te stoppen of tegen iemand die je vertrouwd te vertellen hoe je je voelt. Snijden helpt je niet, want het werkt alleen maar tegen.

hopelijk heb je hier iets aan! 
Liefs, ALittleGirl

Dankjewel iedereen voor de antwoorden! Ik heb besloten volledig te stoppen met snijden (omdat ik pas net was begonnen is het makkelijk te stoppen) en ik heb het mijn beste vriendin verteld (die vatte het helaas niet heel goed op) en ik heb het net ook aan mijn ouders verteld, hun pikte het goed op (voor zover dat kan) alleen ik ben bang dat ze me anders gaan zien ook al zeggen ze van niet, gelukkig gaat dat gevoel uiteindelijk weg. Ik heb nu wel echt spijt van wat ik heb gedaan en schaam me er ook voor, zeker als ik dadelijk littekens zou krijgen... 

Heey Anoniempje06,

Wat dapper dat je hebt besloten om te stoppen met snijden en dat je het tegen je beste vriendin en je ouders verteld hebt. Helaas vatte je vriendin het niet zo goed op, maar je ouders pikte het gelukkig wel goed op.

In principe houdt elke ouder onvoorwaardelijk van zijn kind. Wat het kind ook doet, de ouder zal altijd van het kind houden. Ze zullen jouw daarom nu ook niet anders zien, jij bent nog steeds hun dochter.

Mocht je nog eens de neiging krijgen om te snijden of jezelf op een andere manier pijn te doen, wat natuurlijk kan voorkomen, kun je de tips erbij pakken of voor jezelf een lijstje hebben met alternatieven. Op die manier hoef je dan niet toe te geven aan de neiging om jezelf wat aan te doen.

Je hoeft je niet te schamen voor wat je hebt gedaan of als je littekens zou krijgen. Ik begrijp dat je je er heel rot onder voelt. Wees niet te streng voor jezelf. Het snijden gaf aan dat het teveel was en dat je niet wist hoe ermee om te gaan. Nu heb je besloten te stoppen en je hebt mensen erover in vertrouwen genomen. Daar mag je echt trots op zijn!

Groetjes,

Simply Me