Bel gratis en anoniem 0800 - 0432 of chat

De Kindertelefoon.nl
Vraag

Ik snap het echt niet meer

  • 18 December 2018
  • 7 reacties
  • 140 Bekeken
A
  • Anonymous
  • 0 reacties
Hey,

Een tijdje geleden had ik een topic aangemaakt. Hierin stond dat ik (inmiddels) een tijdje geleden flinke ruzie heb gehad met mijn ouders, de ruzie was uit de hand gelopen en omdat er al langer problemen spelen binnen het gezin is er besloten dat er hulp komt. Helaas heeft die ruzie zo’n impact op mij gehad dat ik last heb gekregen van negatieve gedachten, ik moest telkens aan het woord zelfmoord denken (geen neigingen ertoe hoor, meer alleen het woord) hiervoor ben ik naar de psycholoog gegaan en dat heeft geholpen. Helaas heb ik nog steeds niet heel veel rust in mijn hoofd. Laatst hoorde ik een nieuwsbericht over een arts die bewust teveel insuline bij zijn patiënten had ingediend, daarvoor heeft die man nu een straf gekregen. Ik ben echter zo’n persoon die best wel wordt, ja geraakt wordt door die nieuwsberichten. Daarom kijk ik nu ook niet naar nieuwsberichten meer, maar toevallig zat ik op dat moment beneden en was het op tv. Toen ging ik mezelf helemaal afvragen van: wat als ik net zoals die persoon ben? Omdat ja ik nog steeds niet echt rust heb in mijn hoofd. Ging ik helemaal mezelf afvragen en dat vind ik nog wel het ergst... Ik vroeg me mezelf af of ik mijn ouders, beste vriendin of oppaskindje kon vermoorden. Een retorische vraag, natuurlijk kan ik dat niet want ik hou van hen. Maar dat was om mezelf testen of ik net zoals diegene in het nieuws was, of ik gestoord ben. Ik heb er niet van kunnen slapen, ging allemaal mentale problemen opzoeken op internet en kijken of ik een van die kenmerken heb. Want ik weet gewoon niet waar dit vandaan komt? Voor die ruzie heb ik nooit van die gedachten gehad. Soms ook als ik een gebouw of iets zie, dan denk ik: oh als je daar nu van afspringt heb je zelfmoord gepleegd. Soms heb ik ook last van somberheidsbuien uit het niets en motivatie van niks. Maar nu heb ik dus enkele vragen:

  1. Ben ik gestoord? Ben ik een gevaar voor anderen?
  2. Moet ik dit aan mijn psycholoog vertellen, zal hij niet denken van: oh nou met haar is echt wat mis.
  3. Is er een verklaring voor mijn negatieve gedachten? En somberheidbuien enzo
  4. Ben ik de enige die zulke gedachten heeft?
Ik wil gewoon dolgraag weer terug naar vóór die ruzie, toen ik nog niet zulke gedachten had. Ik ben zo bang dat er psychisch iets in orde is... Ik wil graag gewoon weer plezier hebben en me gelukkig voelen, niet zulke gedachten hebben...

xx

7 reacties

A
Hee,
het is niet gek om dit voor te leggen aan je psycholoog. Het is zijn werk en hij zal je zeker niet veroordelen.
Ik denk persoonlijk dat die ruzie een traumatische ervaring voor je is geweest (ik ben geen professional, dus ik heb eigenlijk geen idee waar ik het over heb) Je weet niet zo goed hoe je er mee om moet gaan en je hoofd zoekt oplossingen.

Denken aan zelfmoord is gelukkig iets anders dan het daadwerkelijk doen. Als je merkt dat het meer wordt dan gedachtes moet je er zeker mee naar je psycholoog gaan. Ik denk dat het sowieso een goed idee is om dit voor te leggen aan hem.

Somberheidsbuien hebben voor iedereen een andere reden. Ik heb er zelf ook wel een last van. De verklaring is soms moeilijk te vinden. Maar zorg dat je uit die negatieve 'spiraal' komt. Ga iets doen wat je gedachten afleid. Voor mij helpt muziek luisteren of gitaar spelen heel goed. Maar dat is heel persoonlijk. Ga iets doen wat je leuk vind, iets waar je blij van wordt. Dat zal je helpen om over de somberheid heen te komen.

Je zult de mensen waarvan je veel houdt echt niet zomaar iets aandoen, zeker niet als daar geen reden toe is. Maak je daar maar niet zo heel druk om.

Praat hierover met je psycholoog. Hij kan je helpen.

xxjee
A
Hoi,

Het feit dat jij hierover nadenkt, dat je jezelf afvraagt of er iets mis met je is, zijn voor mij genoeg redenen om te concluderen dat jij geen persoon zou vermoorden en niet die gek van het nieuws bent. Deze mensen zien het kwaad niet achter hun daden. Zij denken dat zij goed doen. Ze voelen zich er al helemaal niet rot over. Ik zie niet hoe jij overeenkomsten hebt met deze mensen.

Zo veel mensen denken na over ''donkere'' onderwerpen. Ik heb zat vrienden die nadenken over de dood, wat dit is, wat zelfmoord plegen is, die hartstikke goed in het leven staan en waarbij er geen haar op hun hoofd écht aan denkt om er een eind aan te maken.

Het feit dat je hierover zo logisch redeneert, betuigt voor mij alleen maar van gezond verstand. Ik vind het alleen heel vervelend voor jou dat je jezelf in twijfel trekt en je je hier zorgen om maakt. Ik zou je meer rust gunnen.

Het nieuws is inderdaad wel erg negatief hè? Misschien helpt het om het Jeugdjournaal te gaan kijken. Dat is voor kinderen bedoeld en daarom zitten hier ook altijd positieve berichten bij die eigenlijk over helemaal niks gaan, maar wel leuk zijn om te horen. Misschien helpt dat?

Over je somberheidsbuien. Dat is erg vervelend! Ik heb ook soms opeens een moodswing en dan kan ik me opeens heel erg naar voelen. Dat is sowieso niet tof. Ik denk dat het verstandig is dit aan je psycholoog te vertellen. Jullie zouden bijvoorbeeld samen een plan kunnen maken, met tips en trics voor wat je zou kunnen doen in zo'n bui om 'm af te wenden en om het zo veilig mogelijk voor je te maken. Lijkt je dat wat?

Om nu nog even je vragen te beantwoorden:

Ben ik gestoord? Ben ik een gevaar voor anderen?
Nee, je bent zeker niet gestoord. Je denkt rationeel na. En nee, je bent zeker geen gevaar voor anderen, aangezien je zelf ook al concludeerde dat je nooit iemand zou vermoorden.

Moet ik dit aan mijn psycholoog vertellen, zal hij niet denken van: oh nou met haar is echt wat mis.
Moeten is een groot woord. Ja, ik zou dit zeker delen. Vooral omdat jij er zo mee zit en als je niet vertelt wat er allemaal speelt, kan je psycholoog je ook niet volledig helpen. En nee, ik denk niet dat je psycholoog zal denken dat er allemaal dingen met je mis zijn.

Is er een verklaring voor mijn negatieve gedachten? En somberheidbuien enzo
Er is altijd een verklaring. Soms is het moeilijk om deze te vinden, maar ik geloof dat deze er altijd is. Daarom is het ook nuttig dit met je psycholoog te delen. Hij heeft er sowieso meer verstand van dan ik. Een groot deel ervan kan, zoals je zelf ook al noemde, te maken hebben met die ruzie. Er is een grote kans dat die ruzie erg veel gevoelens in jou heeft losgemaakt.

Ben ik de enige die zulke gedachten heeft?
Zeker niet. Zoals ik al zei heb ik vrienden die hier ook wel eens over nadenken. Ik denk er ook wel eens over na. Ik zou het zeker niet vreemd noemen (al is het ook niet echt normaal, maar ja, wat is dan wel normaal?).

Ik snap dat je graag terug wil naar voor de ruzie, maar probeer het anders als iets positiefs te zien. Je ontdekt nu een kant van jezelf, die eerst nog verstopt zat. Nu heb je de kans om jezelf te ontwikkelen en aan jezelf te werken, zodat je een persoon wordt waar je je meer en meer in thuis voelt.

Gr. Pin
A
Hee,
het is niet gek om dit voor te leggen aan je psycholoog. Het is zijn werk en hij zal je zeker niet veroordelen.
Ik denk persoonlijk dat die ruzie een traumatische ervaring voor je is geweest (ik ben geen professional, dus ik heb eigenlijk geen idee waar ik het over heb) Je weet niet zo goed hoe je er mee om moet gaan en je hoofd zoekt oplossingen.

Denken aan zelfmoord is gelukkig iets anders dan het daadwerkelijk doen. Als je merkt dat het meer wordt dan gedachtes moet je er zeker mee naar je psycholoog gaan. Ik denk dat het sowieso een goed idee is om dit voor te leggen aan hem.

Somberheidsbuien hebben voor iedereen een andere reden. Ik heb er zelf ook wel een last van. De verklaring is soms moeilijk te vinden. Maar zorg dat je uit die negatieve 'spiraal' komt. Ga iets doen wat je gedachten afleid. Voor mij helpt muziek luisteren of gitaar spelen heel goed. Maar dat is heel persoonlijk. Ga iets doen wat je leuk vind, iets waar je blij van wordt. Dat zal je helpen om over de somberheid heen te komen.

Je zult de mensen waarvan je veel houdt echt niet zomaar iets aandoen, zeker niet als daar geen reden toe is. Maak je daar maar niet zo heel druk om.

Praat hierover met je psycholoog. Hij kan je helpen.

xxjee


Dankjewel voor je antwoord! Dat stelt me echt gerust. Soms lijkt het alsof mijn gedachten niet van mij zijn, terwijl die dat wel zijn. Maar omdat er nog niet echt een oplossing is of een verklaring voor deze negatieve gedachten is geweest, ga ik me helemaal druk maken. Ik heb over een tijdje een gesprek bij degene die ons gaan helpen met het gezin, zij kunnen mij ook helpen met mijn gedachten en bieden therapieën aan, dus ik hoop dat dat gaat helpen. Mijn psycholoog kan helaas geen therapieën met mij doen, omdat ik al onder die andere hulp ben ingeschreven.
A
Hoi,

Het feit dat jij hierover nadenkt, dat je jezelf afvraagt of er iets mis met je is, zijn voor mij genoeg redenen om te concluderen dat jij geen persoon zou vermoorden en niet die gek van het nieuws bent. Deze mensen zien het kwaad niet achter hun daden. Zij denken dat zij goed doen. Ze voelen zich er al helemaal niet rot over. Ik zie niet hoe jij overeenkomsten hebt met deze mensen.

Zo veel mensen denken na over ''donkere'' onderwerpen. Ik heb zat vrienden die nadenken over de dood, wat dit is, wat zelfmoord plegen is, die hartstikke goed in het leven staan en waarbij er geen haar op hun hoofd écht aan denkt om er een eind aan te maken.

Het feit dat je hierover zo logisch redeneert, betuigt voor mij alleen maar van gezond verstand. Ik vind het alleen heel vervelend voor jou dat je jezelf in twijfel trekt en je je hier zorgen om maakt. Ik zou je meer rust gunnen.

Het nieuws is inderdaad wel erg negatief hè? Misschien helpt het om het Jeugdjournaal te gaan kijken. Dat is voor kinderen bedoeld en daarom zitten hier ook altijd positieve berichten bij die eigenlijk over helemaal niks gaan, maar wel leuk zijn om te horen. Misschien helpt dat?

Over je somberheidsbuien. Dat is erg vervelend! Ik heb ook soms opeens een moodswing en dan kan ik me opeens heel erg naar voelen. Dat is sowieso niet tof. Ik denk dat het verstandig is dit aan je psycholoog te vertellen. Jullie zouden bijvoorbeeld samen een plan kunnen maken, met tips en trics voor wat je zou kunnen doen in zo'n bui om 'm af te wenden en om het zo veilig mogelijk voor je te maken. Lijkt je dat wat?

Om nu nog even je vragen te beantwoorden:

Ben ik gestoord? Ben ik een gevaar voor anderen?
Nee, je bent zeker niet gestoord. Je denkt rationeel na. En nee, je bent zeker geen gevaar voor anderen, aangezien je zelf ook al concludeerde dat je nooit iemand zou vermoorden.

Moet ik dit aan mijn psycholoog vertellen, zal hij niet denken van: oh nou met haar is echt wat mis.
Moeten is een groot woord. Ja, ik zou dit zeker delen. Vooral omdat jij er zo mee zit en als je niet vertelt wat er allemaal speelt, kan je psycholoog je ook niet volledig helpen. En nee, ik denk niet dat je psycholoog zal denken dat er allemaal dingen met je mis zijn.

Is er een verklaring voor mijn negatieve gedachten? En somberheidbuien enzo
Er is altijd een verklaring. Soms is het moeilijk om deze te vinden, maar ik geloof dat deze er altijd is. Daarom is het ook nuttig dit met je psycholoog te delen. Hij heeft er sowieso meer verstand van dan ik. Een groot deel ervan kan, zoals je zelf ook al noemde, te maken hebben met die ruzie. Er is een grote kans dat die ruzie erg veel gevoelens in jou heeft losgemaakt.

Ben ik de enige die zulke gedachten heeft?
Zeker niet. Zoals ik al zei heb ik vrienden die hier ook wel eens over nadenken. Ik denk er ook wel eens over na. Ik zou het zeker niet vreemd noemen (al is het ook niet echt normaal, maar ja, wat is dan wel normaal?).

Ik snap dat je graag terug wil naar voor de ruzie, maar probeer het anders als iets positiefs te zien. Je ontdekt nu een kant van jezelf, die eerst nog verstopt zat. Nu heb je de kans om jezelf te ontwikkelen en aan jezelf te werken, zodat je een persoon wordt waar je je meer en meer in thuis voelt.

Gr. Pin


Dankjewel, dit stelt me echt heel erg gerust. Vooral wat je in je eerste alinea hebt gezegd. Helaas is er nog geen verklaring gedaan voor mijn negatieve gedachten en ook nog geen oplossing, mijn psycholoog kan geen therapieën met me doen omdat ik al bij een andere hulp sta ingeschreven.
A
Hoi,

Jammer dat je dan op korte termijn niet zo veel kan doen met je psycholoog, maar het lijkt me wel een geruststellende gedachte dat je in de toekomst wel geholpen kan worden? Waarvoor ga je dan nu naar je psycholoog? Wat kan/mag hij nu zegmaar wel doen?

De verklaring is soms ook moeilijk om te vinden. Probeer niet te verwachten dat dat snel gaat gebeuren, dan kan het altijd meevallen. Met de juiste begeleiding (die je gaat krijgen), komt het echt wel goed joh!

Gr. Pin
A


Bij mijn psycholoog kan ik mijn verhaal en problemen kwijt. Iemand anders om mijn verhaal kwijt te kunnen heb ik niet echt, mijn ouders weten niet echt hoe ze mij moeten helpen en sommige dingen weten ze ook niet die mijn psycholoog wel weet en de hulp die ik ga krijgen gaat pas vanaf 31 januari beginnen. Soms lijkt het alleen alsof mijn gedachten niet echt van mezelf zijn en dat maakt me soms bang. Maar mijn moeder heeft gezegd dat ik mijn eigen gedachten bepaal.
A
Denk je dat je het durft om deze dingen wel bij je psycholoog nu neer te leggen? Dat lijkt me sowieso ook goed om meer rust in je hoofd te krijgen!
A
Denk je dat je het durft om deze dingen wel bij je psycholoog nu neer te leggen? Dat lijkt me sowieso ook goed om meer rust in je hoofd te krijgen!

Ja zeker, hij heeft me alleen maar gerustgesteld vorige keer en naar me geluisterd.

Reageer


Toon alle badges
ForumvoorwaardenCookie instellingen
Bel gratis en anoniem
0800-0432 of kom chatten

Elke dag van 11:00 tot 21:00 uur
Of praat met anderen op het forum