De Kindertelefoon.nl

Heyy 360popescope

Het eerst ding die je opnoemt is dat je Bi bent, ik zou het haar gewoon zeggen. En stel dat ze het niet accepteerd dan weet je in ieder geval dat ze je niet accepteert hoe je bent en anders hen je misschien een relatie met haar en duurt die relatie een paar jaar, worst het steeds lastiger om te zeggen en draag je ene geheim met je mee. Dat is niet altijd even leuk en ja, dat weet ik want ik heb dit ook meegemaakt. Ik ben namelijk een meisje en ben dus ook Bi, uiteindelijk had ik een relatie en had ik hem niet verteld dat ik Bi ben. Hij was wel chagerijnig dat ik het verzweeg, maar snapte het ook wel(nu is dat inmiddels al een jaar terug).

Over die depressie en het snijden, ik zou hulp zoeken, het is echt beter voor jezelf. Al Is het alleen nog maar met iemand praten! En ook dit maak ik nu mee, ik heb op insta met een redelijk grote instagrammer gepraat, hij nam heel erg de tijd voor me en las het de hele tijd, nu snap ik ook wel dat dit niet altijd lukt. Wat ik zelf ook heb gedaan is met mijn allerbeste vriendin gepraat(panseksueel en misschien transgender), we begrijpen elkaar altijd heel goed enzo, maar dit was zo'n beetje het eerste ding dat ze biet had zien aankomen. Maar oké, dat is een ander verhaal. Je Kan ook een professioneel iemand zoeken die je kan helpen. Mijn belangrijkste  ding is, stop zo snel mogelijk met jezelf snijden, het is echt niet goed en ik denk hoe langer je doorgaat hoe lastiger het stoppen is.

Maar ik moet nu echt gaan slapen, als je nog vragen hebt kan je ze altijd aan mij stellen!

Groetjes Beauuutje

Hoi Beauuutje,

Thx voor je antwoord, ik ben blij dat je een soort van advies kan geven op basis van ervaring. Ik denk dat ik hier zeker wat van kan leren voor in de toekomst. Ik denk wel dat ze het accepteert, maar misschien wordt het achteraf inderdaad steeds lastiger. O

Ook begrijp ik natuurlijk dat ik hulp moet zoeken voor die depressie. Ik denk dat ik dat ook zeker gaat doen als het niet beter gaat. Ik heb namelijk de laatste week het idee dat het steeds iets beter gaat maar dat kan natuurlijk ook weer in een keer veranderen. 

Bedankt voor je hulp ik elk geval, ik waardeer het zeer.

Byye,

360popescope

Hey 360popescope,

Wat fijn dat je wat aan mijn tips hebt en dat het al beter gaat met de depressie, ik hoop dat het zo snel mogelijk over is.

Beauuutje

Hi 360popescope,

das ff geleden dat jij en ik hier samen waren en natuurlijk ken ik je nog wel. Toch zeker van naam. Die herkende ik sws wel gelijk, hoor. Want ja, wie heet er nou 360popescope. Als je nou anoniempje123456 ofzo was geweest, had ik getwijfeld, denk ik. Wel heb ik nog ff in een paar oude topics rond gesnuffeld en ja, toen wist ik het helemaal weer.

Eerst ff zeggen dat je me getagd had in dit topic, maar daar heb ik dus helemaal geen mailtje over gekregen. Dus KT hoe kan dat? Daarom heeft het een tijdje geduurd en reageer ik nu pas, gwn omdat ik het topic nu toevallig tegen kwam.

Maar ok. Back to you. Er is een hoop gebeurd in de tussentijd lees ik. Some good, some bad.

Onze missie is nu om er more good en less bad van te maken.

Good en bad hebben we allemaal wel, maar hoe ga je er mee om en hoe kan je dus verder?

Je bent ondertussen verliefd geworden op een meisje en ik vind dat eigenlijk helemaal niet gek. Waarom zou dat niet kunnen. Je kunt je gevoelens niet weg stoppen. Nou ja, kan miss wel, voor eventjes, maar daar wordt je ook niet blijer van. Dus, moet je er mee ‘dealen’. Dat klinkt negatiever, dan dat ik het bedoel. Verliefd zijn is leuk en spannend en geeft je op een bepaalde manier vleugels. Toch? Maar ik begrijp dat het ook verwarrend kan zijn. Ik bedoel, een tijdje terug was je er voor jezelf zo’n beetje uit dat je jongens leuk vond en dan dit.

Je denkt misschien dat dat gek is, maar waarom zou je ook niet op meisjes verliefd kunnen worden. Kan toch? Dat je dat gevoel nu ‘pas’ hebt, vind ik op zich ook niet zo vreemd. Het is waarschijnlijk een heel speciaal meisje waar je gevoelens voor hebt en ja, wie kan dat dan zomaar laten gaan.

Ik zou dat gevoel toelaten en kijken hoe het zich ontwikkelt. Weet je al of ze ook gevoelens voor jou heeft? Zie je haar vaak? Etc.

Tuurlijk vraag je je nu af of je gelijk moet vertellen dat je een tijdje geleden jongens ook leuk vond of nog steeds vindt? Is dat gevoel voor jongens er ook nog of minder of helemaal weg?

Nou ja, anyway, ik zou niet gelijk bij het eerste afspraakje alles hierover vertellen tegen haar. Je hoeft niks te verzwijgen natuurlijk, maar alles gelijk vertellen is het andere uiterste.

Leer elkaar eerst wat kennen en doe leuke dingen. Kijk of de liefde dan van 2 kanten komt en op een gegeven moment kom je altijd wel eens op vragen zoals ‘heb je al eerder verkering gehad’ en van die dingen. Dan kun je het er over hebben. Het is helemaal niet gek als je dan zegt dat je wel eens gevoelens voor een andere jongen hebt gehad. Ik zou niet weten waarom zij daar dan moeilijk over zou doen, als jouw gevoelens voor haar oprecht zijn en je alleen met haar gaat.

Btw, ik weet eigenlijk niet hoe het gegaan is tussen jou en andere jongens in de tussentijd, dat wij elkaar niet gesproken hebben. Als je er iets over wilt zeggen, zou ik dat wel nice vinden. Hoeft niet heel uitgebreid als je niet wilt, maar heb je alleen verliefde gevoelens gehad of ook echt een vriendje. Van die dingen. Als je wilt vertellen.

Wat er dan ook wel of niet gebeurd is, het is niet raar als je op het ene moment gevoelens hebt voor jongens en later (ook nog?) voor meisjes. De puberteit is een mooie tijd om al dat soort dingen te ontdekken. Het is niet altijd voor iedereen gelijk even duidelijk. Sommigen komen er pas na een huwelijk van 40 jaar achter dat ze toch liever met iemand van hun eigen geslacht verder zouden willen. Dus maak je daar niet druk om. Je hoeft je er ook niet voor te schamen.

Dat twin en ik op ons 13e uit de kast zijn gekomen, is eerder een uitzondering dan de regel. Ik denk dat we sws ‘gayer’ (is dat een woord) zijn dan dat jij misschien bent. Voorbeeld: als alles tussen 0 en 100% kan en dan gok ik dat twin en ik 90-95% gay zijn en jij miss eerder rond de 50%, iets meer of minder. Maar hoe hoog dat percentage ook is, ga gwn op onderzoek uit. Als je nu gevoelens hebt voor een meisje, dan is dat zo en ontdek dat verder.

Hoe dat in de toekomst zal zijn, kan niemand je vertellen, dus daar zou ik dan ook niet op wachten. Voor hetzelfde ben je straks jaren gelukkig met haar of een ander meisje en dat zou dan jammer zijn om er niet aan toe te geven.

Tot zover maar ff over gevoelens voor jongens en meisjes.

Uhm, ja, ik snap wel dat die ‘veranderende’ gevoelens verwarrend kunnen zijn. Eerst dacht je na een ‘struggle’ dat je eruit was en op jongens viel en nu staat de wereld weer op z’n kop.

Denk je dat die verwarring en onzekerheid een rol zou kunnen spelen in de depressieve gevoelens of is daar een andere reden voor, voor zover je dat weet dan en zou willen vertellen.

Misschien krijg je meer rust als je je gevoelens t.o.v. jongens en meisjes gewoon neemt zoals ze nu komen en je er niet al te veel vragen bij stelt. Je bent niet de eerste die verliefd kan worden op een persoon en niet zo zeer op een bepaald geslacht. Das gwn maar wat ik nu bedenk hè. Ik ben ook geen expert, maar ga op mijn eigen gedachten en gevoelens af, nu ik dit zo opschrijf.

Je zegt dat je goede of zelfs de beste vrienden hebt die je je maar kan wensen. Das echt mooi. Die verdien je ook. Maar, is dit een onderwerp waar je met hen over kunt praten of gaat dat niet zo diep als je zou hopen. Ik snap ook wel dat het een lastig onderwerp is, dus no offence.

Is er een andere plek waar je hier over kunt praten? Jong&Out of heb je daar nooit gezeten? Thuis is waarschijnlijk lastig omdat ze (nog) niet weten van jouw gevoelens voor jongens een tijdje terug. Wie weet komt dat nog wel. Kan altijd nog als het moment daar is.

Ondertussen kun je op het forum hier terecht en al die ellenlange shit lezen die ik hier post . Of je kan bellen of chatten met de Kindertelefoon zelf, zeg maar.

Wat denk je, kun je de dingen waar je nu mee zit apart ‘tackelen’, dus je geaardheid of onzekerheid daar over aan de ene kant en de depressieve gevoelens aan de andere kant. Of hebben ze toch meer met elkaar te maken dan je misschien wel denkt of hoopt?

Ik gok erop dat ze met elkaar te maken hebben, maar ik ken natuurlijk niet alles wat er in jouw leven speelt. Dat hoef je hier natuurlijk ook niet allemaal te vertellen. Doe dat wat goed voelt.

FF lezen wat je nog meer vroeg in je topic. Ik ben zo terug, niet weg gaan .

Ok, ben er weer. Dat viel wel mee hè   

Oh ja, dat gesis en dat je net hoorde, nou,  ik  (rende) net om cola en toen   (struikelde) ik en spoot die cola uit de  toen ik die o +  +de (opende).  happens.  (twin)  (likt) het wel op. Kan ik verder (typen). We kunnen weer verder.

Oh ja, je voelt de laatste tijd depressiever en waardeloos en je zegt iets over dat het misschien te maken heeft met dat je lang bent en met je spiermassa? Bedoel je dat je een lange, slanke jongen bent, die gewoon niet overdreven gespierd is. Daar is toch niks mis mee? Of hoe moet ik dat stukje lezen?

Voel je je waardeloos omdat je volgens jezelf geen keuze kunt maken tussen jongens en meisjes. En dat je jezelf dan ook ‘slap’ vindt, omdat je toen je wist dat je jongens leuk vond, je dat niet durfde te vertellen tegen iemand? Dus dan zou je figuurlijk ‘slap’ zijn (niet kunnen kiezen) en ook nog eens lichamelijk 'slap’ (lang en geen spieren). Doe jezelf niet tekort.

Ga jezelf niet ‘de schuld geven’ van dingen, waar je als puber, vol met een hormonencocktail, niks aan kunt doen. Het overkomt jou gewoon. Probeer in die ontdekkingstocht je gevoel ook een beetje te volgen en jezelf niet te beperken en daarmee extra obstakels te maken.

Klinkt allemaal wel een beetje vaag hè, wat ik schrijf. Dat doe ik meestal, zoals je misschien nog wel weet haha.

Ik ga het nog eens even terug lezen en dan waarschijnlijk toch maar zo plaatsen. Ik weet denk ik gewoon niks beters. Ik hoop dat jij er die dingen uitpikt waar je iets mee kan en dan komen we al weer wat in de goede richting.

Hopelijk zijn er ook nog anderen, die in het kort, een betere reactie als/dan*) de mijne geven. Dan heeft mijn reactie toch ook nog iets opgeleverd. doorhalen wat niet van toepassing is. Sorry, ben een beetje moe en kan niet goed meer denken   Ik was tijdens het typen in slaap gevallen en nu weer ff wakker en wil dit toch ff posten en dan weer verder 

Ik lees jouw reactie wel, als je zin en tijd hebt om hier op te reageren.

Liefs en een hug van twin en mij.

Groetjes,

M&M’s

Heyy @M en Ms 

Laat ik als aller eerst zeggen dat ik oprecht blijer dan ooit ben dat ik een reactie van je krijg en dat ik hier echt heel veel aan heb. 

Over dat meisje, ja ze is inderdaad heel speciaal en belangrijk voor mij in mijn leven en ik heb echt heel veel aan haar gehad, ik vrees als ik haar niet had ontmoet en het gewoon door ging zoals eerst hier niet had gezeten. Ik ken haar nu bijna 2 jaar en heb haar in die tijd heel goed leren kennen en dat is waarschijnlijk ook de reden dat ik gevoelens kreeg. Puur door haar persoonlijkheid, die ik echt enorm waardeer.  Het is inderdaad nog al gek om voor het eerst gevoelens te krijgen voor een meisje terwijl ik al die tijd dacht dat ik gay was, eerst vond ik het prettig om mezelf in een hokje te kunnen plaatsen, maar daar stap ik nu compleet van af. 

Ik weet van een vriendin van haar dat ze ook gevoelens voor mij heeft (al vind ik dat zelf moeilijk te bevatten XD). Alleen als ik haar zie is bijna altijd met anderen erbij, ook mn tweelingbroer dus dat is superkut. En we zien elkaar de laatste tijd niet super veel meer vanwege school enzo, appen wel gewoon. Maar het probleem is dat ik het simpelweg niet durf om haar te vragen om een keer iets te gaan doen met zn tweeën. Ik denk dat dit een beetje heeft te maken met een enorme onzekerheid die ik heb ontwikkeld. En ik denk dat zij hetzelfde heeft, we durven beide geen actie te ondernemen al weten we het volgens mij van elkaar. 

Even over mij en jongens in de tussentijd, laat ik daar maar niet al te veel woorden over vuil maken. Ik heb nog steeds geen vriendje gehad, ik zou echt niet weten waar je iemand kan vinden, het lukt gewoon niet. En daarbij ben ik een introvert waardoor ik niet meteen opval bij mensen door mijn aanwezigheid ofzo. Mensen vragen altijd dingen waarom ik zo stil ben en dergelijke, dus kleine gesprekken zitten er nooit echt in. En ook hierbij komt weer een onzekerheid om de hoek kijken, ik ben niet heel groot en heel dun, maar het lukt me niet om iets aan te passen, ik kan wel eten, maar ik zie er nog steeds als een sateprikker uit. En ik groei nou wel, misschien nog wel harder dan anderen, maar ik had echt een grote achterstand dus lijk nog steeds heel klein.

Wat ook een probleem is wat ik een keer heb gehad toen ik dacht dat iemand mij leuk vond is dat het niet meteen wederzijds was. Ik doe er gewoon veel te lang over om iemand leuk te vinden, in mijn geval nu denk ik meer dan een jaar. Dan zijn anderen vaak al wel klaar ermee. 

Volgende onderdeel XD.

Ik weet de reden voor hoe ik me voel gewoon echt niet, het elke dag down voelen. Het is denk ik de onzekerheid en prestatiedruk die daar het meest voor zorgt. Die onzekerheid vind ik niet lastig te verklaren, ik ben altijd iets kleiner en minder sterk dan anderen geweest. Ongeveer 7 jaar terug, toen ik 8 a negen was is denk ik het meeste begonnen. Jongens van andere scholen uit het dorp waar ik eerst mee om ging buiten school begonnen kut te doen, en me niet zozeer te pesten, maar onderuithalen. Ik kon daar toen goed mee om gaan denk ik en op dat moment deed het me niets. Maar ik vrees dat dat toch een soort van moment is geweest waar het allemaal begon. Op de basisschool waren mijn broer, een vriend en ik altijd een beetje mensen in de klas met de hogere scores. Maar ik was altijd de derde, mijn broer en die vriend waren met alles beter dan ik, sport, school, games, alles. Hierdoor voelde ik me nooit goed genoeg en begon ik aan mezelf te twijfelen. Ik ben met tennis gestopt omdat ik altijd onder mijn broer eindigde, ik ben naar een andere middelbare school gegaan omdat ik altijd minder presteerde. Toen ik op de middelbare school zat ben ik niet echt gepest, maar werd er meer misbruik van mn karakter gemaakt. Ik die niemand iets kwaad, ook niet als er iets tegen mij gebeurd. Zo laat ik nu al vier jaar over me heen lopen wat me echt killt en ik gewoon niet kan veranderen omdat ik niet bewust onaardig kan doen tegen mensen, hoe erg het dan ook aan hen ligt, ik krijg altijd het gevoel dat het aan mij ligt en ik krijg een gigantisch schuldgevoel. Ook in de afgelopen jaren ben ik door die jongens van andere scholen uit het dorp uitgescholden, ze noemden me homo en alles, terwijl ik nooit ergens uit de kast ben gekomen voor mn gevoelens voor jongens. Ook hebben mijn vrienden die ik had me totaal laten vallen, mensen op school waarvan ik dacht dat ze me mochten zijn me als mindere gaan zien en ik moest alles voor ze doen, in groepsopdrachten heb ik me kapot gewerkt om werk voor 5 personen af te krijgen. Die vriend van de basisschool was ook van de ene dag op de andere ineens weg, hij gaat nu alleen nog maar om met anderen en ik weet de reden ook niet. Ik heb nog maar 1 vriend van de basisschool over en dat zal hopelijk nog lang zo blijven. Hij is ook de enige die nog elk jaar op mijn verjaardag komt en er echt voor mij is. In dit hele tijdsbestek ben ik mn zelfvertrouwen en eigenwaarde totaal verloren en zit ik echt in een kut gevoel wat ik gewoon niet kan beschrijven. 

Gelukkig veranderde 2 jaar geleden alles, op een evenement in het dorp ben ik nu vier jaar vrijwilliger en daar heb ik een groep mensen leren kennen die ik echt heel erg waardeer. Zij zien mijn persoonlijkheid en hebben een soort gelijke visie op dingen als ik. Na een jaar dat ik hen kenden ben ik me gaan beseffen dat ze echt om me geven en het echt een meerwaarde vinden om met mij te zijn, niet zoals vrienden die me totaal hebben laten vallen in een depressie. Deze groep mensen is de reden dat ik dit nu kan typen en hier nu zit. En vooral dat meisje die daarbij zit. Zonder haar had ik niemand om tegen te praten, niemand om naar uit te kijken om te zien, en niemand om me zekerder te laten voelen van mezelf. 

Ik weet alleen niet of ik met ze over alles kan praten, het is echt best een grote groep en soms zijn dingen echt oppervlakkig als de tering. 

Ik ben echt blij dit te vertellen en het doet me echt heel goed dat je de tijd neemt om dit te lezen. 

Groetjes,

360popescope (wat een kut naam is het eigenlijk als ik het zo typ)

Hi 360popescope,

bedankt voor je reactie . Ik heb 'm gelezen en ga zo snel mogelijk uitgebreider antwoorden. Ik heb het druk, dus ik moet dat ff tussendoor doen, maar komt er aan.

Ondertussen kunnen anderen - die wss ook nog eens betere ideeën hebben - natuurlijk ook reageren.

Groetjes en tot snel ,

M&M's

Heyy,

Goe gaat het nu met Je depressie?

Groetjes Beauuutje

hoi Beauuutje,

Het ging voorheen wel beter, voelde me beter en was gestopt met snijden. Het is alleen afgelopen dagen een beetje teruggekomen, en voel me echt super kut. Heb nergens echt zin in, morgen komen mensen voor mn verjaardag, ik kijk er niet eens naar uit. 

en M&M's 

no problem, ik zal uitkijken naar je reactie hoor, geen haast. 

Hi 360popescope,

10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, 

  HAPPY BIRTHDAY  

Je dacht toch niet dat we jouw verjaardag zouden overslaan hè.

Twin en ik zitten hier met onze feest -   op.

We weten dat je niet heel erg lekker in je vel zit, maar proberen je zo toch een beetje op te vrolijken

Jouw visite doet ook hun best om er een gezellige dag van te maken. Probeer er zoveel mogelijk van te genieten.

Wij eten (op afstand) een stukje  met je mee.

Groetjes en een dikke verjaardagsknuffel  ,

M&M’s en twin

PS de rest van de reactie volgt later, ik heb de helft al klaar ongeveer.

PPS sorry is een uurtje te laat gepost, dansen liep iets uit, dus…..

Heyy,

THX voor de felicitatie, kan het heel erg waarderen. 

Ik kijk uit naar je reactie maar geen haast hoor, je hebt vast wel wat beters te doen, zoals school of zo. 

Byyee

 
Laatst zei iemand dit tegen mij en ik dacht ja dat klopt, naar mijn mening

je valt niet op geslacht maar op persoon!

Dus niemand op de wereld is hetero, homoseksuele, biseksuel ect.

je bent verliefd op een persoonlijkheid niet op wat daar onder zit

Hi 360popescope,

sorry dat het zo lang geduurd heeft, voordat ik eindelijk eens reageer 

Er kwam steeds iets tussen en ik wilde het ook niet snel ff afraffelen.

En, het is echt niet dat ik ‘iets beters te doen heb’ dan te reageren op jouw topic. Het is zelfs zo dat ik liever had willen reageren op jouw topic, dan me bezig te houden met sommige dingen die nu mijn aandacht en tijd vroegen. Maar goed, soms is het niet anders.

Terug naar jouw topic.

Wow, wat een complimenten gelijk aan het begin van jouw reactie   Die hoor ik niet elke dag.

Wss, omdat ik ze ook niet elke dag verdien. Maar, goed te horen, dat je er iets aan hebt.

Wat je zegt over die hokjes, ja, weg met al die hokjes. Die zijn alleen maar bedacht door anderen, die alleen maar in hokjes kunnen denken.

Door de officiële afschaffing van de hokjes kom je nu voor de tweede keer uit een hokje, haha.

Eerst uit het hokje ‘hetero’ en nu uit het hokje ‘gay’. De erin!

Geniet van die nieuwe vrijheid. Zoals ik al in mijn eerste reactie schreef: ‘Jij wordt gewoon verliefd op een persoon.’ Zullen we dat gewoon afspreken of is dat ook al een beetje te veel hokjes denken?

En wat voor een persoon. Het is wel echt een heel speciaal meisje en fijn dat zij jou zo goed steunt en omgekeerd ook wel, denk ik. Je hebt echt je ‘soul-mate’ gevonden, lijkt het. Ik kan me voorstellen dat het eerst soort van vreemd voelde, die gevoelens voor een meisje. Maar hé, je bent er nu uit. Das het belangrijkste.

Ik vroeg me nou wel iets af. Je hebt het nog niet echt met zoveel woorden gezegd, volgens mij, of ik heb niet goed gelezen (kan ook), maar weet dat meisje dat je een beetje een struggle hebt (gehad) met je geaardheid? Is dat iets waar je met haar over gepraat hebt? Ik schat in van niet, als ik alles nog eens goed nalees.

Gewoon nieuwsgierig. Verder niet super belangrijk nu.

Tsja, ik snap dat je af en toe wel eens even alleen met haar wil praten en dan is je twin  er vaak ook bij of anderen. Dat van die twin herken ik wel, ze noemen ons (twin en ik) soms ‘de siamese twin’, dus ja. Maar ik vind hem wel leuk en we gaan wel goed met elkaar, dus we komen er meestal wel uit. Soms is het wel lastig als er steeds anderen bij zijn. Dan houd je onwillekeurig toch rekening met die anderen, die allemaal mee (kunnen) luisteren. Dan is het ook lastiger om samen iets te kunnen doen.

Als jullie elkaar zien, is dat dan op school, bij een hobby of wat?

Btw, komen jij en je twin ook uit 1 (ei )(net als twin en ik) of uit 2  ? Lijken jullie veel op elkaar of meer gewoon als broers?

Ik ben nieuwsgierig. Dat merk je vast wel, maar je hoeft niet alles te beantwoorden, als je sommige dingen liever niet vertelt of niet belangrijk vindt.

Uhm, ik zit te denken hoe jullie (dat meisje en jij) een keertje samen iets leuks zouden kunnen doen. Als jullie van en naar school fietsen, kun je miss naast haar fietsen  en dan kletsen?

Of als je via de app makkelijker praat, kun je miss uitvissen welke chocolade ofs ze lekker vindt. Ik zit al een beetje vooruit te denken en daarbij komt die chocolade-info wel van pas, denk ik.

Ik ga ’t wel ff uitleggen. Jij kunt via de app zeggen; ‘ik ben gek op Milka melkchocolade’ (maar dan iets zeggen wat jij echt lekker vindt, hoeft niet per sé chocola te zijn hè) en dan vraag jij ‘waar houdt jij van?’.

Nou, als je dan weet wat ze lekker vindt, dan zou je een keertje die chocola of dat andere wat ze lekker vindt kunnen kopen en haar dat geven.

En,

laat het nu volgende maand (het is nog net januari) Valentijnsdag zijn. Je snapt nu de combi wel, toch? Je stuurt haar dan een leuk kaartje, waar je op schrijft dat je blij bent met haar en wat ze allemaal voor jou gedaan heeft en doet. Moet je zelf ff bedenken, wat je wilt zeggen. Je hebt nog een week of 2, dus dat gaat wel lukken, denk ik. En dan kun je ook haar favo choco als cadeautje geven.

Dat gaat ze vast wel leuk vinden. Denk je ook niet?

Daardoor worden jullie vast nog wel closer en durf je miss een volgende stap te zetten. Gewoon een keertje vragen of ze na school ofzo ergens ff wat wil gaan eten of drinken. Kan bij de Mac of gewoon een ijsje of colaatje met een koek ofzo bij Appie halen. Mnu. Alles kan.

Je hoeft niet gelijk grote stappen te maken. Met kleine(re) stappen kom je er ook wel.

Lijkt je dat iets?

Ok, ander onderwerp. Dat je je (wat) onzeker voelt en je soms een beetje minder dan iemand anders voelt (als ik het zo goed zeg).

Ik kan me, zoals jij het uitlegt, goed voorstellen, dat als je je altijd met anderen vergelijkt of door anderen ermee wordt vergeleken, dat er altijd wel iets is dat iemand anders beter kan. Ik bedoel, jij haalt een 9 voor een proefwerk en je twin haalt een 9,5.

Als je alleen de cijfers vergelijkt, ‘wint’ hij het op dat moment. Hij heeft een half punt meer. Maar, dat wil niet zeggen dat jouw prestatie daardoor slechter wordt, dan die is. Beetje rare zin miss, maar hopelijk begrijp je wat ik ermee bedoel.

Op zich vergelijken we ons allemaal wel met anderen en dat is ook niet erg. Ga ajb niet alleen de ‘negatieve’ of ‘mindere’ dingen benoemen.

Je noemde al tussen de regels door, dat je veel voor anderen over hebt en ze op allerlei manieren wilt helpen. Als jouw twin dat minder heeft, vind ik jouw 9 (in ons voorbeeld) helemaal super top. Je besteedt (veel) aandacht aan je omgeving en je weet dan ook nog eens een 9 te halen voor je proefwerk.

Wat ik probeer te zeggen is, beloon jezelf een beetje door te denken aan alles wat je voor anderen doet en reken jezelf niet af op dat halve puntje dat je minder haalt bij een proefwerk.

Ik snap wel dat het vervelend is, als je de eeuwige tweede bent en nooit eens bovenaan eindigt, maar is dat wel zo??

Voor een eerlijke vergelijking moet je alle plussen en minnen op een rijtje zetten, denk ik. Das best moeilijk, want jij vindt het vanzelfsprekend dat je maar steeds iedereen altijd en overal helpt. Dat is het niet. Want kijk om je heen en hoeveel mensen ken je, die dat ook doen. Tuurlijk helpen anderen ook wel eens, maar ook op die manier, zoals jij het doet?? Ik denk dat de balans in jouw voordeel doorslaat.

Ik herken wel dingen bij mezelf die ik ook doe, alleen gaan we er volgens mij (een beetje) op een verschillende manier mee om. Niet dat de ene manier ‘goed’ is en de andere ‘fout’. Was het soms maar zo simpel. Maar soms kom je er door ervaringen achter dat je bijvoorbeeld niet altijd voor iedereen, overal, altijd klaar hoeft te staan.

Mensen gaan het op een gegeven moment wel soort van verwachten, omdat jij het, tot nu toe, altijd wel oploste voor ze. Ik heb dat lange tijd ook gedaan. Niet dat ik mezelf nu op de borst klopt dat ik dat gedaan heb, maar ik ben me op een gegeven moment gaan afvragen voor wie ik wat op welk moment zou ‘moeten doen’. Wat is redelijk, dat er van je verwacht kan/mag worden?

Jij en ik hoeven niet altijd voor iedereen klaar te staan. Zeker niet als we daar uiteindelijk zelf niet echt gelukkig van worden.

Natuurlijk ben je er voor je ouders en broers en zussen. Das je bloed. Die staan op 1. Verder voor je goede vrienden en daarna, voor zover er noodzaak voor is, van hun kant (ik bedoel als er anders allerlei erge dingen gebeuren, die ze zelf niet op kunnen lossen en jij wel) en de mogelijkheid er is van jouw kant (dus dat het jouw leven niet overhoop gooit).

Je moet dus af en toe ook aan kunnen geven dat het niet uitkomt. Je zult dus af en toe ook ‘nee’ moeten durven zeggen. Dit zeg ik dus hierbij ook tegen mezelf, want ik heb er soms ook nog wel moeite mee.

Dat wil niet zeggen, dat je niks om ze geeft, maar sommige dingen moeten ze zelf leren oplossen. Je kunt daarbij wel in het kort wat tips geven bijvoorbeeld. Voel je niet belast, als je eens ‘nee’ zegt in die gevallen.

Sommige mensen vragen al te gemakkelijk om ‘hulp’ (ook bij dingen die ze (grotendeels) zelf ook op kunnen lossen, zoals huiswerk of iets doen voor een schoolproject) en dan is het vaak ook nog eens dat, als jij eens een keertje om hulp vraagt, dat zij niet thuis geven. Die ervaring ken ik zelf.

Ik doe niet dingen voor anderen om er iets voor terug te krijgen. Zo zit ik niet in elkaar en jij ook niet, denk ik, als ik het allemaal lees, wat je schrijft. Maar, ergens mag er wel een beetje een balans in zitten.

Natuurlijk is het lastig om de ene soort hulp te vergelijken met de andere, maar je snapt wel, waar ik naar toe wil.

Voorbeeld: ik help een hele middag iemand met zijn huiswerk en later krijg ik van diegene een appje met een smiley-emoji en thnx. Het klinkt als een ‘(te?) kleine beloning’ voor ‘best wel veel tijd’, maar toch. Als je die krijgt, als iemand die uit zichzelf stuurt, dan doet dat me goed. Snap je wat ik bedoel? Dat niet altijd alles alleen maar van één kant komt. Het is waardering voor wat je gedaan hebt voor die ander en das belangrijk.

Jij doet dat al, want je bedankte mij bijvoorbeeld hier al voor mijn reactie de vorige keer. Dat gaf/geeft mij een goed gevoel. Bij anderen gaat dat soms niet vanzelf. Vaak is dat ook niet expres, maar ze weten niet beter . Wij kunnen ze dus nog iets leren en dan hopen dat ze het oppikken 

Ik ben nogal optimistisch ingesteld. Zo van, het glas is halfvol. Er zijn ook mensen die meer zijn van het glas is half leeg. Uiteindelijk hebben we dan allebei een half glas, das hetzelfde zou je zeggen. Maar, het gevoel erbij is verschillend. Ik ben blij dat ik nog een half glas heb, die ander baalt als een stekker dat die nog maar een half glas heeft.

Dus, als ik de keus heb, weet ik wel hoe ik daar mee om ga. Daar voel ik me sws al beter door.

Ik zeg met alles hierboven niet dat jij het slecht doet of je moet aanpassen.

Ik gooi meer maar een balletje op , maar volgens mij is @Pin hier beter in (in die balletjes opgooien en weer opvangen  ).

Het zijn meer dingen waar ik zelf tegen aan gelopen ben en waar anderen mij bij hebben geholpen op de manier die ik hierboven een beetje heb uitgelegd. Iedereen is verschillend, maar ergens willen we ook wel een beetje waardering voor alles wat we belangeloos voor anderen doen.

Je moet dus niet jezelf helemaal veranderen, maar je mag best wel af en toe eens nadenken wat je wel of niet op dat moment (na een vraag van anderen) moet doen. Eigenlijk schrijf ik dit ook aan mezelf en ik nodig je uit om die dingen er uit te pikken waarvan jij denkt dat je er iets aan hebt.

Wat een verhaal hè 

Ik hoop dat je er iets mee kunt of er iets uit kunt halen wat jou zou kunnen helpen.

Tot slot, wees niet bang om ‘vrienden’ te verliezen als je soms, in de toekomst, een paar dingetjes (een beetje) anders gaat aanpakken. Echte vrienden zullen zich onderscheiden van profiteurs, om het maar even heel erg zwart/wit te zeggen.

Aan profiteurs heb je toch niks, kosten alleen maar tijd en energie en brengen zorgen met zich mee.

Hoe ga ik dit hele verhaal nu eindigen??

Nou, wat dacht je van een liedje?? 

Ik heb er eentje die er wel bij past. Vind ik dan hè 

Het is een liedje over alledaagse dingen (everyday life). Het gaat dus over dingen die iedereen mee maakt. De boodschap er achter is wel dat je zelf (voor een belangrijk deel)  kunt bepalen hoe je met al die dingen om gaat. Je kunt je natuurlijk focussen op al die dingen die net ff wat minder of helemaal fout gingen. Je kunt je ook focussen op al die dingen die wél goed zijn gegaan. Natuurlijk is het niet onverstandig van ‘fouten’ te leren, maar ook dan bekijk je de fouten op een positieve manier.

Ik heb dat natuurlijk niet allemaal zelf bedacht. Ik heb er ook over gelezen 

- begin quote

“Everyday Life” Lyrics Meaning

Life is often draining and difficult for people. This song doesn’t deny that. But it paints the struggles of life in a different light. Our struggles unite us. Because every human being has felt some form of pain, or failure or has cried, we already have so much in common. Our shared experiences are an indicator of our shared value and our commonality. There is a beauty in the good and bad of everyday life. Coldplay assures us that there is so much good in the everyday as well, and that it’s worth waiting for.

- einde quote

Bron (ook voor nog meer info): https://www.popsongprofessor.com/blog/2019/11/10/what-does-everyday-life-by-coldplay-mean

Nu ben je vast benieuwd over welk liedje het gaat (of niet haha, want het staat al in de link hierboven ). Nou ja, ik ga het sws hieronder zetten:

Everyday Life - Coldplay

Eerst de officiële (lange) uitvoering, met hele mooie beelden, vind ik:

https://www.youtube.com/watch?v=7HmiFxqdgq4

Hieronder nog een linkje naar de lyrics video:

https://www.youtube.com/watch?v=UMkCkPzbLYI&pbjreload=10

Wat denk je, een keertje proberen om sommige dingen in de praktijk te brengen??

Ubuntu

‘Got to keep dancing when the lights go out’

Groetjes ,

M&M’s

Heyy @M en Ms 

Maakt niet uit dat het zo lang duurt hoor, heb alle tijd, kan ik alleen maar mooi uitkijken naar een reactie ;p.

Oké over dat eerste onderdeel van je bericht, dat meisje weet idd niet dat ik echt heb lopen kutten met mn hele geaardheid en al dus dat is voor nu niet echt een probleem ofzo. 

We zien elkaar alleen in een groep met vrienden, en heel soms kom ik haar random in het dorp tegen, dus het is eigenlijk altijd met mijn broer en haar broer erbij. Maar we appten(rest komt zo) wel altijd gwn veel. 

Maar het is nu echt gewoon helemaal verpest, ik heb echt alles compleet verneukt. Ik zal maar gwn aan het begin beginnen...

Het was avond, zij was bij anderen en we zaten een beetje te appen enzo, gewoon hartstikke gezellig. Het waren in principe gewoon normale onderwerpen, zeiken over school, plannen voor komende tijd en dergelijke. Maar op een gegeven moment ging het een beetje naar het onderwerp met relaties enzo, hoe kansloos we allebei waren dat we nog niemand hadden. En ik had van een vriendin van haar vernomen dat zij ook wel iets in mij zag dus wilde er al een tijdje voor gaan maar durfde het gewoon niet vanwege gebrek aan zelfvertrouwen. Maar het was al een beetje dat onderwerp dus ik dacht van ik ga gewoon zeggen dat ik wel meer dan alleen vrienden zou willen zijn. Uiteindelijk is dat hem niet geworden, durfde het gewoon niet. Toen appte die vriendin van haar mij ineens met;"Waar de fuck ben je mee bezig". Die zat dus de hele tijd mee te lezen en vond dat het nou wel een beetje moest gebeuren. 

Dus ik raapte al mn zelfvertrouwen voor days bij elkaar en typte gewoon een goed bericht zeg maar, niet te lang, gewoon redelijk direct. Heb een halfuur gewacht met versturen, ik durfde het gewoon niet maar heb het uiteindelijk toch gedaan. Het duurde tot de volgende dag dat ze het las en antwoord gaf op de vraag of het wederzijds was en of we een keer iets leuks konden gaan doen...

Haar antwoord was echt een grote teleurstelling van mij, het was inhoudelijk gewoon dat ze het leuk vond dat we vrienden waren en dat ze mij ook wel leuk vond maar ze wist niet of dat 100% was, en het was niet handig in de vriendengroep(wat ergens ook wel waar is). 

Ik had dit niet echt aan zien komen omdat die vriendin van haar het gewoon echt van haar heeft gehoord en we hadden altijd best prima en persoonlijke gesprekken. 

Mijn eerste reactie was eigenlijk niets, ik snapte gewoon niet waarom ze zo'n antwoord gaf omdat ik echt dacht dat het ook wederzijds was. Ik schaamde me natuurlijk kapot dat ik zoiets had gezegd en zij het had afgewezen, hoewel ze er wel bij zei dat we gewoon goede vrienden konden blijven. 

Maar ik voelde me gewoon nog mislukter dan ooit, al zo iets al niet voor me lukt, dan zal ik toch nooit iets kunnen bereiken. De put waar ik in zat werd alleen maar dieper toen ik voel(de) me echt heel slecht. Ik ben gewoon een mislukkeling die zijn enige echt goede vriendschap in een keer heeft omgelegd. Het gevoel wat ik toen had kan ik echt niet beschrijven, ik ben weer begonnen met snijden, meer dan ik ooit gedaan heb. Ik heb de laatste week echt het gevoel gehad dat ik er gewoon mee moet gaan stoppen. Ik weet dat dit nergens op slaat door zo'n klein dingetje en waarschijnlijk vind iedereen die dit leest me echt een sukkel hierdoor, maar dat is nou eenmaal hoe het is gegaan. Ik was al niet gelukkig, en nu heb ik mn lichtpuntje als het ware uitgeblazen. 

Al die goede ideeën die je hierboven hebt neergezet zullen me helaas niet meer gaan helpen vrees ik. 

Nou genoeg hierover denk ik maar volgende onderwerp...

Ik snap je hele punt hier en ik weet dat ik mezelf ook een keer moet belonen ergens voor, maar ik voel me gewoon zo nutteloos dat het me simpelweg niet lukt.

Ben blij om te horen dat ik niet de enige ben die te veel doet. En ik heb echt heel veel aan de tips die je hier geeft. Misschien moet ik inderdaad niet altijd iedereen blijven helpen met dingen als ik ze toch niet mag of wat dan ook. Ik moet mezelf gewoon een keer er toe zetten meer aan mezelf te denken. 

Voor mn broer zal ik er wel gewoon altijd zijn, en hij zal dan ook altijd op 1 staan, al moet ik dat misschien vaker laten blijken. 

Ik wou dat ik die optimistische instelling van je kon overnemen XD. Bij mij is het glas idd vaker halfleeg denk ik en ik moet hier misch idd anders mee omgaan dan ik nu doe. Mijn hele mindset moet ik misschien wel aanpassen ja.

Die vraag van je over 1 of 2 eiïg (of hoe de fuck je dat ook schrijft XD). Mij is verteld dat wij uit 2 verschillende komen. Maar sinds dat ik de gezichtsherkenning van mn broer kan unlocken begin ik daar een beetje aan te twijfelen hahahahhaha.

Nice nummer btw die je nog ff deelt. Dat is weer iets voor in de playlist. 

Ik zal het maar weer af gaan sluiten, ik heb geen idee waar in mn verhaal ik ben en of alles een beetje klopt, ik hoop dat ik op alles heb geantwoord. 
(Het is wel weer een lekker zeikverhaal geworden zeg, jzs.) 

Groetjes,

360popescope
 

Hi 360popescope,

Life’s a bitch, sometimes

en 'nee, het is geen zeikverhaal'. Soms moet je gewoon ff dingen van je af schrijven en dan kun je weer door 

Er is weer een hoop gebeurd, lees ik wel. Het is goed dat je het ff hier hebt kunnen opschrijven. Niet dat daar alles gelijk mee opgelost is, maar hopelijk lucht het een beetje op en eigenlijk zie ik ook veel positieve dingen in jouw verhaal.

Nou moet ik er natuurlijk wel ff bij vertellen dat ik niet emotioneel betrokken ben zoals jij, toen dit alles aan de gang was.

Ik snap heel goed dat het voor jou, zeker op het moment dat dit alles zich afspeelde, heel veel impact heeft kunnen hebben.

Maar soms is het ook goed om het allemaal nog eens van een afstandje te bekijken en dan op een rijtje te zetten wat er nu feitelijk gebeurd is.

Voor het gemak, laat ik de emotie even buiten beschouwing. Das op zich een beetje raar natuurlijk. Want het is zeker wel emotioneel allemaal.

Als ik dan alles chronologisch op een rijtje zet wat er gebeurd is, kom ik op zoiets als:

Jij zat in een gezellig app gesprek met haar en nog een paar anderen (als ik het goed begrijp). Op een gegeven moment ging het gesprek een beetje richting relaties en alles wat daar mee samen hangt. Jij zag je kans en dacht ‘ik haak er ff op in en vraag m’n crush of de gevoelens wederzijds zijn’.

Op zich vind ik dat je dat goed gedaan hebt. Ik bedoel, hoe had je het anders of beter willen doen?

Ik weet dat dit een hele lastige en zelfs onmogelijke vraag is, zeker nu je de uitkomst van het gesprek weet.

Irl is het antwoord op die vraag nooit een zekerheidje. De enige mogelijkheid om het te weten te komen is door de vraag te stellen. Ik vind het dus top dat je dat hebt gedurfd en gedaan. Ik ben zelfs ook trots op jou. Ik bedoel, als je de vraag niet gesteld had, dan had je je nog steeds afgevraagd hoe zij er over denkt.

Het is misschien niet het antwoord waar je op gehoopt had, maar in mijn oren heb ik geen volmondig ‘nee’ gehoord van haar. Als ik goed gelezen heb, heeft ze (nog) geen ‘ja’ gezegd en das wat anders dan dat ze ‘nee’ gezegd zou hebben. Ze heeft er nog aan toegevoegd dat ze vrienden wil blijven en dat ze nog niet 100% weet of ze meer voor jou voelt. Dan is mijn glas nog halfvol, hoor.

Je moet nu nog niet gelijk feest gaan vieren en overal rond gaan vertellen dat jullie een relatie hebben, maar ik zie nog wel mogelijkheden. Sws om als vrienden weer de draad op te pakken. Ik zou daar dus ook niet al te lang mee wachten.

Ik weet niet precies hoe lang geleden dit allemaal gebeurd is en of jullie sinds die tijd nog contact met elkaar hebben gehad.

Probeer weer met haar te appen en ja, als ik het goed heb begrepen ging jullie vorige gesprek in een groepsapp (?) of waren jullie met elkaar privé aan het appen en was er iemand bij haar die alles mee las?

Als jij de ‘million dollar question’ in de groepsapp stelde, was dit misschien een beetje ongelukkig. Maar ja, jij was eigenlijk nog niet zover, maar werd over de streep getrokken door die vriendin die zich in het gesprek mengde. Das een extra lastig scenario. Ik kan me in jouw situatie best voorstellen dat ik hetzelfde zou hebben gedaan. Je bent in spanning en je hebt het beste met iedereen voor en tja, dan kan je soms niet meer met alles rekening houden. Die dingen gebeuren nou éénmaal.

Het enige wat hier een beetje ‘lastig’ aan is, dat nadat jij (door die vraag van die vriendin) in een beetje lastige situatie kwam en vervolgens jouw vriendin (aan wie je de vraag stelde) ook ongewild een beetje in een lastige situatie was gekomen. Misschien was het één op één een beetje anders gelopen, maar daar heb ik natuurlijk eigenlijk geen harde bewijzen voor.

Ik kan me voorstellen dat zij zich een beetje voor het blok gezet voelde, niet zozeer door jouw vraag, maar wel door de aanwezigheid van anderen bij het gesprek.

Heb jij alles verpest door jouw gesprekje met haar? Nee, natuurlijk niet. Het is een heel normale vraag om te stellen. Btw, er is nooit een perfect moment voor. Er is altijd wel iets. Dus, ik snap wel, dat jij die vraag stelde op dat moment. Het sloot mooi aan bij het gesprekje dat je voerde.

Dus als ik de balans op zou moeten maken van jullie gesprek via de app, dan zou mijn conclusie NIET zijn dat jij alles hebt verprutst en dat zij jou keihard heeft afgewezen. Mijn conclusie zou eerder zijn dat jij de moed had om de vraag te stellen en dat zei er (nog) geen ‘ja’ op heeft gezegd.

Het is dus niet zo dat jij in een alles vernietigende storm bent geraakt met je bootje en dat je nu op de bodem van de zee ligt. Je bent met je bootje misschien een beetje uit koers geraakt en hebt wat lakschade opgelopen. Das beeldspraak, maar ik weet niet of die echt goed gelukt is hahaha. Hopelijk begrijp je me wel.

Ok en nu nog een plan van aanpak. Hoe nu verder?

Ik zou de draad weer op proberen te pakken met dat meisje. Ga het (op sommige momenten wat ongemakkelijke) gesprek van de vorige keer niet uit de weg. Praat er juist over.

Zeg wat er in je om ging en dat je het misschien beter in privé app aan haar had gevraagd of misschien liever nog irl. Maar dat het gewoon anders is gelopen en dat je haar nog steeds heel aardig vindt en niet kwijt wil wat jullie al die tijd hebben gehad. Vraag ook hoe zij er over denkt. Geef haar de ruimte om er iets over te zeggen. Probeer elkaar te begrijpen, zodat dit niet tussen jullie blijft staan.

De kou (voor zover die er is)  moet uit de lucht. Net doen, alsof het gesprek nooit heeft plaats gevonden, is geen oplossing in mijn ogen.

Het begin is ff lastig. Dat snap ik ook wel. Verder zijn er nog de gevoelens, die ik voor het gemak even geparkeerd heb. Maar, ik weet dat jij het kunt.

Wat kan ik er nog meer over zeggen?

Nou, misschien heb je er iets aan als ik zeg dat een jongen een keer een oogje op mij had en dus ook zo’n zelfde vraag als de jouwe aan mij stelde. Ik had niet dezelfde gevoelens voor hem. Ik vond hem ook wel aardig, maar had niet dat verliefde gevoel. Maar, toch voelde ik me gevleid dat hij mij leuk vond. Het gaf me wel een goed gevoel. Dus, das ook mooi toch. Daarom denk ik altijd nog met een glimlach aan hem terug. Het is ook gewoon een leuke jongen en hij verdient mijn respect. Wie weet als ik hem ooit weer tegen kom…. Kortom, ik heb er geen vervelend gevoel aan over gehouden, zeker niet. Eerder een mooi gevoel.

Oh ja, ik wilde nog iets zeggen. Dat is dat jij natuurlijk alles op jouw eigen manier moet aanpakken. Ik schrijf hier wel van alles, maar das met de bedoeling dat je hier en daar iets eruit pikt of op ideeën komt waar jij verder mee kunt. Je hoeft niet helemaal te veranderen. Je moet uiteindelijk nog wel gewoon jezelf blijven.

Als vroeger iets tegen zat bv. als ik een lekke band had met mij  mountainbike en daardoor niet lekker kon gaan crossen, dan ging ik iedereen de schuld ervan geven. Alles was slecht en ik had altijd als enige pech (wat niet zo was natuurlijk) en dan zei mama ‘je kan nog een hele middag zitten kniezen hier en iedereen en alles er de schuld van geven. Mij best. Maar je kunt ook ff je broer of papa vragen of die je even wilt helpen met je band te plakken of je doet ’t zelf en dan zit je over 10 minuutjes lekker op je mountainbike in het bos. Aan jou de keuze’.

Nou ja, de rest is history. Ik heb toen m’n band geplakt en ben toen lekker uit gaan waaien op de mountainbike met papa en m’n twin.

Mama heeft wel meer van die dooddoeners uitspraken of hoe noem je dat? Zoals ‘je mag wel even stilstaan bij wat er anders is gelopen dan je gehoopt had, maar verzuip er niet in’ of zoiets.

Goeie hè.

Oh ja, wat ook echt helpt, bij mij en twin dan iig, is lekker buiten zijn. Soms hebben we echt een k*tdag gehad en dan regent het ook nog eens en dan springen we toch op onze mountainbikes en gaan lekker een stukje rijden. Dan zien we een vogel vliegen en dromen er even over hoe het zou zijn om te kunnen vliegen. Even later zien we een paar jongens met een vlieger of met hun hond spelen. Of kinderen voor het eerst zonder zijwieltjes fietsen. Het zijn allemaal van die kleine dingen, maar toch heel leuk. Ja, wij letten op van die onbenullige dingen. Omdat wij dat leuk en ontspannend vinden. Daardoor kunnen we onze accu weer opladen.

Ik ga het hier maar even mee afronden. Ik lees wel wat je nog te melden hebt en dan zien we wel weer verder. Ik ben vast dingen vergeten, maar wil je nog wel even extra bedanken voor jouw laatste reactie. Mooi dat je er zo open over praat.

Oh ja, ik moet soms ook wel echt om jou lachen hoor. Zoals om dit:

Conclusie: appels zijn betrouwbaarder dan eieren  (of was 't geen Apple iPhone)

Btw, dat ga ik ook eens uit testen 

Tot de volgende.

Groetjes,

M&M’s

Heyyy M&Ms,

Ik zal als allereerst maar even een kleine onduidelijkheid hier uit de wereld helpen, het gesprek was gwn in privé app hoor, gelukkig. Anders was het natuurlijk wel een ander verhaal. Overigens ben ik ook niet helemaal over de streep getrokken zonder mn eigen wil hoor, het was puur een aanrader van die gene.

Dit is ongeveer een week geleden, iets meer en we hebben daarna ook al wel weer gewoon geappt, niet uit mijn eigen initiatief, wat ik eigenlijk wel prettig vond waardoor ik niet het gevoel had alsof ik zeikerig over kwam. 

Het is dus niet zo dat jij in een alles vernietigende storm bent geraakt met je bootje en dat je nu op de bodem van de zee ligt. Je bent met je bootje misschien een beetje uit koers geraakt en hebt wat lakschade opgelopen.

 Goede beeldspraak, kan je echt goed hoor!!

Oke next

Misschien moet ik het idd nog eens even over hebben, weet alleen niet of ik dit helemaal handig vind aangezien zij heeft gezegd dat we het misschien gewoon moeten vergeten en doorgaan. Maar dat lukt niet helemaal zoals je ook al aankaart. Ik wil er echt graag over praten nog, en gewoon in real life het liefst. Nou ga ik dat alleen uit de weg, heel dom van mij, but thats me. Ik heb niet meer afgesproken met mensen van die hele vrienden groep omdat ik gewoon bang ben dat mensen er van weten en me dan een beetje vreemd aankijken, ik weet dat dit een erg kleine kans is, maar ik “overthink” iets te veel. 

Ik weet niet zo goed wat ik er voor de rest nog over kwijt moet, er zijn niet echt verdere ontwikkelingen in mij leven atm, helaas, vind het forum bij houden wel weer enig sinds leuk na een hele tijd. Nog even doen natuurlijk voor dat we er afgeflikkerd worden vanwege leeftijd. 

Als je nog verdere tips hebt over de hele situatie of vragen of wat dan ook, pls tell. 

Die tips van je hieronder kan ik wel wat mee, nou niet in het geval van mountainbiken, want dat kan hier niet echt leuk. Alleen maar aardappelvelden hahahhaha. Maar meestal ga k gewoon beetje oude pc spelletjes spelen of muziek luisteren ofzo, helpt ook wel als ik me kut voel. Zal maar niet zeggen wat voor muziek want ja… 

Oh en dat laatste, ik denk idd dat appels betrouwbaarder zijn dan eieren hahaha. De elstar tenminste wel, andere heb ik niet geprobeerd. 

Nou ik vind het wel weer goed, er komt nou niet al te veel zinnigs meer uit, en laat dat nou het idee zijn van dit forum. 

byyyee

@M en Ms 

ik weet eigenlijk niet of je iets binnen krijgt zonder tag dus doe ik het ff zo. Als je het hinderlijk vindt gwn even zeggen.

Hi 360popescope,

je mag me altijd taggen hoor. Ik krijg die mailtjes toch in een aparte map binnen in m’n inbox. Anders staan al m’n ‘normale’ mailtjes overal tussen die twee-en-half duizend mailtjes van de kindertelefoon . Maar ik kijk alleen niet altijd in die map, dus ja, soms mis ik er wel eens eentje 

Bedankt voor het wegnemen van die onduidelijkheid. Ik twijfelde er een beetje over, omdat je schreef dat die vriendin alles had meegelezen en je toen appte om te vragen waar je mee bezig was. Maar zij was dus bij die vriendin en las op die d’r telefoon mee en appte daarna vanaf haar eigen telefoon naar jou. Toch?

En verder had ik gelezen dat je vriendin had gezegd iets van dat het niet handig was in de vriendengroep. Maar zij bedoelde, dus gewoon de vriendengroep en niet de groepsapp?

Ow dan heb ik het verkeerd begrepen en ja, dan is het me wel duidelijk. Dan is alleen dat meisje dat mee las dus ook op de hoogte van wat jij aan je vriendin geschreven hebt. Of begrijp ik er nu nog steeds niks van?

Maar ok, ja ik snap wel dat je ff weinig zin had om zelf gelijk te appen en een beetje een afwachtende houding hebt ingenomen.

Op zich wel goed dat ze jou nog gewoon wel als vriend wil, maar ja, ook wel een beetje een bummer natuurlijk dat ze niet meer dan dat wilde. Ook wel jammer dat ze heeft gezegd dat ze het er liever niet meer over wil hebben en wil doen alsof het niet gebeurd is. Terwijl jij het liever zou uit willen praten, wat ik goed begrijp.

Misschien moet je het dan ook voor nu maar even laten rusten en het ‘normale’ contact weer oppakken. Ik denk dat dat uiteindelijk ook minder op gaat vallen bij anderen, dan dat je ineens (veel) minder laat horen of aanwezig bent in jullie vriendengroep.

Over een tijdje, als er zich een goed moment voordoet, kun je het er misschien nog eens over hebben. Maar dan moet je nog wel ff nadenken in welke vorm dat het beste is. Sws wel irl, zoals je al noemde.

Ik zou niet zo bang zijn dat iedereen alles erover weet. Ik denk niet dat zij anderen erover zal vertellen als ze eigenlijk aan jou vraagt om het er niet over te hebben.

En als iemand anders het dan toch zou horen is er ook niks om je voor te schamen. Ik bedoel, je bent eerlijk en oprecht geweest door haar te vertellen over jouw gevoelens. Daar is niks mis mee. Ieder ander die haar ook kent, kan niet ontkennen dat ze een aardig meisje is. Anders waren ze vast niet ook bevriend met haar.

Ik zou, zo goed en kwaad als ’t gaat, je normale leven weer op pakken.

Idd ook misschien weer een oude hobby ofzo oppakken om zo een beetje afleiding te hebben Das altijd goed. En je kunt hier natuurlijk wel altijd terecht met je verhaal en vragen en op- en aanmerkingen.

Zo doe ik graag sporten en jij dingen met computers enzo. Iedereen hoeft ook niet hetzelfde te doen. Zolang je maar dingen doet, die je ontspanning en afleiding geven.

Btw door aardappelvelden kun je ook wel crossen met een mountainbike, alleen vinden de boeren dat niet zo leuk, denk ik 

Ben trouwens wel benieuwd geworden naar welke muziek je dan luistert……

Nederlandstalig? In dialect? Voor tussen de aardappelvelden? Of zit ik er helemaal naast?

Dat is helemaal niet dom van jou, das gewoon menselijk en normaal.

Groetjes,

M&M’s

Heyy @M en Ms 

Je begrijpt het verhaal nu idd helemaal goed, maakt wel een hoop duidelijk neem ik aan, opzich wel makelijk hahhaa. 

Ik ga inderdaad weer mijn normale leven enigszins oppakken voor zover ik daar van af was gestapt. Wat ik overigens ook wil gaan doen is met iemand praten over m’n kut gevoel de laatste 2 jaar. Ik dacht dat ik er in mijn eentje wel een beetje uitkwam maar dat werd hem niet echt.  Dus hé dat lijkt me wel een prima doel.

Oude hobby oppakken wil ik misschien ook weer gaan doen, ben weer een beetje muziek aan het oppakken en ik wil misschien gaan tekenen of schilderen of wat dan ook. Moet ik alleen ff tekenspullen fixen of een tablet. 

Die muziek, jaaaaaaaaaaaahh…… Niet echt een touw aan vast te knopen haahaha.  Luister echt heel veel, Colplay kan ik wel waarderen, maar het is echt heel verschillend voor de rest, maar ik houd wel vooral van liedjes met een beetje inhoud zal ik maar zeggen. En soms zit je gewoon in een mood om idd in dialect te luisteren, Groningse en Drentse rock kan ik nog wel eens waarderen als ik lekker naast een aardappelveld sta XD. 

byee,

360popescope

Hi 720popescope,

haha, gelukkig, het kost soms ff tijd, maar dan begrijp ik het uiteindelijk wel 

Ja, gewoon dingen doen die je vroeger ook leuk vond en verder gewoon ook nieuwe dingen natuurlijk.

Dingen van alle dag en idd zou wel leuk zijn als iemand je een beetje zou kunnen helpen bij die vervelende k*t gevoelens. Had je al iemand op het oog?

Ik luister zelf ook veel verschillende soorten muziek, dus is vind het niet raar. Alleen luister ik niet zo veel dialect, alhoewel sommige Vlaamse muziek vind ik ook wel leuk en ja, Vlaams is nou niet precies hetzelfde als Nederlands.

Groetjes,

M&M's

Heyy @M en Ms 

Ik vrees dat de reacties weer steeds korter worden aangezien ik niet gigantisch veel te vertellen heb, maar zal toch mn best doen om er wat leuks van te maken. 

Ik heb eigenlijk niemand echt op het oog om iets mee te bespreken, ik vertrouw niet echt makkelijk mensen, en zeker niet dit soort persoonlijke dingen toe. Ik moet hier dus echt goed over na denken, ik heb mensen op discord die weten dat het minder met me gaat, maar die ken ik niet persoonlijk. Ook om deze reden wil ik ze niet lastig vallen met mijn eigen gezeik. 

Jeetje, nu je vraagt of ik al iemand weet, bedenk ik me dat dat echt een hele moeilijke vraag is, ik zou het wel iemand willen vertellen maar wie? Echt moeilijk. 

Ik merk dat ik de laatste tijd heel erg mezelf af sluit van mensen, beetje antisociaal gedrag, wat me ook weer een slecht gevoel geeft over mezelf, en dat werkt hierbij ook niet echt. Ik ga niet meer met mensen mee om bij iemand af te spreken of wat dan ook. Morgen staat er ook weer iets, ik heb gezegd dat ik niet kan, nou weet ik dat ik ook eigenlijk wel moet gaan, maar mijn energie zakt gewoon gigantisch snel weg in een grotere groep. The life of an introvert is amazing XD. 

Het ding is een beetje, ik ken wel een meisje die ook een soort van een depressie heeft gehad, maar ik heb niet echt persoonlijk 1 op 1 contact met haar. En zij is ook iemand die een beetje met haar sneeën loopt te showen en altijd overdramatisch is, nou moet ik dit natuurlijk ook niet veroordelen, maar het is toch wel iets wat me tegenhoudt en me de gedachte geeft dat ik niet echt een goed gesprek kan voeren met haar. 

Nou kom ik toch weer uit op een persoon, voorheen dan…..

nah ja, ik red me vast wel. Stuur maar wat leuks terug als je er zin in hebt en niet op een mountainbike zit. 

Groetjes

Ga me naam er niet meer onderzetten, want zo'n naam is toch wel randdebiel hahha

Hi 360popescope,

sorry dat het zo lang duurde voordat ik antwoord geef.

dat berichten korter worden is niet erg en ergens ook wel logisch als je even niet weet waar je het nog over kunt of wilt hebben.

Maar, ergens heb ik het gevoel dat er nog een open einde is. Vandaar dat ik je in mijn vorige reactie nog een vraag stelde.

Het leek een eenvoudige vraag om te beantwoorden, maar bij nader inzien toch niet zo gemakkelijk, zoals je zelf hierboven schreef.

Ik snap een heleboel dingen die je zegt/schrijft. Met mijn verstand dan. Dus ik snap waarom je je soms een beetje terug wilt trekken om confrontaties uit de weg te gaan, om bepaalde (groepen) mensen even niet te zien. Alleen heb ik daar, denk ik, een ander gevoel bij.

Ik weet natuurlijk niet hoe het voor jou voelt. Daarvoor ken ik je niet goed genoeg. Ik kan het dus alleen vanuit mijn eigen gevoel bekijken.

En dan denk ik, dat het soms juist wél goed is om bepaalde mensen te blijven ontmoeten.

Met mijn verstand begrijp ik dat je soms even alleen wilt zijn. Dan kun je rustig even nadenken. Maar, te veel alleen zijn, lijkt mij ook weer niet goed.

De kunst is natuurlijk om er evenwicht in te vinden. Dus tijd voor jezelf, maar ook tijd voor sociale contacten.

Ik weet natuurlijk niet precies hoe jouw dagen eruit zien. Ik heb ècht niet het idee dat je je soort van opsluit en afsluit voor de buitenwereld. Je gaat (denk ik) gewoon naar school en van die dingen. Dus voor een groot deel zoals ieder ander.

Hoe nu verder?

Tsja, misschien moet ik eerst iets uit eigen ervaring vertellen en dat combineren met iets wat ik pas geleden in een ander topic heb gelezen. Ik hoop dat het duidelijk wordt en dat je misschien ook overeenkomsten ziet met jouw situatie. Die is op veel punten anders (vooral qua onderwerp), maar ik denk dat er ook wel veel overeenkomsten zijn.

Trek na afloop zelf je conclusies maar. Uiteindelijk moet je ook zelf die stappen zetten en ik hoop natuurlijk dat je daarbij hulp krijgt van de juiste personen.

Ik herinner me ook nog wel dagen dat twin en ik niemand wilden zien, behalve familie dan. Dat was kort nadat ons misbruik bekend was geworden. Allerlei gedachten en gevoelens schoten door ons hoofd en we dachten dat we nooit meer andere mensen onder ogen konden komen, zonder dat ze een oordeel over ons zouden hebben (Never Say Never en ook wel Never Expect). Een oordeel zonder dat ze eigenlijk wisten wat er allemaal echt was gebeurd.

Moesten we dan alles aan iedereen uit gaan leggen?

Was het beste dan om maar zo veel mogelijk thuis te blijven, zodat we niemand tegen kwamen die ons op iets aan zou kunnen spreken?

Zou de kans daardoor groter worden om weer een normaal leven te leiden?

Allemaal vragen waar we mee zaten. Maar eigenlijk wisten we de antwoorden ook wel. Op die 3 vragen was dat ‘nee’ voor ons.

Het was niet makkelijk, zeker niet in het begin. Maar het werd wel steeds iets beter.

Natuurlijk hebben we niet iedereen alles verteld. Maar we hebben wel een aantal familieleden en vrienden in vertrouwen genomen. Ook dat was moeilijk, maar gelukkig kregen we wel support van ze (Never Alone ). Niet dat ze ons overal bij konden helpen en overal een antwoord op hadden. Het was al fijn dat we er over konden praten. Verder konden we weer onszelf zijn, meer en meer (Never Change).

Het was een lange weg met veel ups en downs (Never Too Late). So be it. Aan het verleden konden we niks meer veranderen. Dus, om nou onze toekomst er ook door te laten bepalen, leek ons geen goed plan (Never Surrender).

Ja, ik heb die ‘Never-uitdrukkingen’ van jou ‘gepikt’. Ik vond dat jij ze wel mooi gebruikte in dat andere topic.

Lekker bezig.

Eigenlijk weet je wel wat je te doen staat en dat er ook anderen zijn die jou willen helpen. Durf die hulp te aanvaarden. Niet gemakkelijk, maar zeker niet onmogelijk.

Go for it.

Groetjes,

M&M’s

Heyy @M en Ms 

Ik geloof niet dat ik na mn andere topic nog heel veel toelichting hoef te geven, kan wel mn reactie kopieren maar lijkt me niet zinvol. 

Ik ben de laatste tijd minder vaak alleen, heb nu al 3 avonden op rij afgesproken met mensen dus daar zie ik mezelf wel in verbeteren. Maar ik ga me er zelf alleen maar kutter door voelen. Gewoon dat ze me er wellicht liever niet bij hadden en dat ik beter thuis had kunnen zijn omdat toch niemand echt op me zit te wachten. 

En in principe zien mijn dagen er gewoon uit, ik ga naar school, hang daar een beetje de altijd vrolijke aardige jongen uit en ga daarna totaal verrot weer naar huis, waar ik gewoon mezelf kan zijn in de veilige sfeer van mn kamer.

oof, en mn eigen lijstje voorgeschoteld krijgen komt wel hard aan, wel goed hoor, daar niet van. Fijn dat je hem voor jezelf ook hebt ingevuld, heb er echt veel aan. Overigens was jouw situatie veel erger dan de mijne, ik ken het verhaal ondertussen wel wat er met je gebeurd is en dan kan ik eigenlijk niet zo door blijven gaan als ik doe. Maar dat staat ook wel in mn andere reactie en wil niet dingen gaan herhalen. 

Ik weet idd wat me te doen staat, maar niet wie de fuck me zou willen helpen waarvan ik ook wil dat ze er iets over weten.

joejoe

Hey @M en Ms 

Ik weet niet of je nog iets doet met dit forum maar ben na hele lange tijd weer keer hier en las even m’n oude topic terug. En ik heb het nooit echt gedaan maar ik wil je eigenlijk gewoon ontzettend bedanken hoe lief je voor me was hier. Ik zit echt vol emotie dit terug te lezen omdat alles weer terug komt en jij blijft gewoon constant zo aardig en uitgebreid antwoorden. 
Ik weet niet goed wat ik hier verder mee wil, behalve dat ik je nog heel erg wil bedanken, het gaat echt zo veel beter nu en jij hebt zeker een aandeel daar in <3

 Hi @360popescope,

ik zit hier samen met mijn twin, op onze laatste dag dat we hier nog een account hebben (later vandaag wordt mijn account verwijderd omdat we 18 zijn) nog eens door de oude mailtjes te kijken en toen viel ons jouw mailtje op of nou ja een mailtje van de KT over dat jij een reactie had geplaatst en  @M en Ms  had getagd.

We zijn hier de laatste tijd best onregelmatig geweest en naar de mailtjes hebben we jammer genoeg ook niet goed gekeken met als gevolg dat we nu, gelukkig nog net op tijd, toch nog een reactie aan je terug kunnen schrijven. Hopelijk ben jij alerter als ons en zie jij ons berichtje wat sneller

je hebt het vast al gemerkt dat we niet echt alles goed in de gaten hebben gehouden en dat vinden we in dit geval echt heel jammer

oh wow, echt lief wat je schrijft. Wij houden het hier nu ff niet droog….we hebben zeker nog wel eens aan je gedacht en ons ook afgevraagd hoe het met je gaat

Volgens mij heb je echt wel eerder laten merken dat je onze, nou ja, mijn reacties op prijs stelde, dus daar hoef je je niet druk om te maken, maar we zijn wel echt onder de indruk van jouw mooie berichtje.

Wij hebben het topic ook nog eens door gelezen en snappen wel dat het emotioneel is  allemaal.

Zodra twin en ik elkaar aankijken rollen gelijk de tranen over onze wangen, maar ergens voelt dat wel goed. We zijn blij dat we jouw berichtje nog net op tijd hebben gevonden. Daar moet een reden voor zijn, denk je ook niet?

Tsja, wat je verder schrijft over aardig zijn en het uitgebreid antwoorden vinden we heel mooi en het mooiste vinden dat je het hier allemaal ook echt hebt opgeschreven. Soms zijn er mensen die dat wel denken, maar niet iedereen durft zoiets op te schrijven en daarom vinden we jou heel speciaal. Het liefste zouden we je, als jij dat tenminste ook gewild zou hebben even een knuffel geven. Gewoon vasthouden en voelen. jij verdient dat zeker

wij vinden het echt een heel mooi gebaar van jou en zijn er heel blij mee. Bovendien is het goed om te weten dat het echt zo veel beter met je gaat. We wensen je vanaf hier het allerbeste voor nu en in de toekomst.

Het zou mooi zijn als we elkaar ergens toch nog eens tegen zouden komen, maar ja, al zouden we elkaar tegen komen, dan zouden we van elkaar niet weten wie wie is, maar de gedachte is wel mooi, toch?

Jammer genoeg kunnen we waarschijnlijk niet echt meer samen praten op het forum, want ik denk dat het account voor de middag al weg is, maar misschien kunnen we dan aan elkaar denken bij het horen van het volgende liedje . Een soort herinnering voor in de toekomst om te denken aan wat we samen gedeeld hebben

We hebben net als een vorige keer weer een liedje van Coldplay gekozen en we hopen dat jij het ook mooi vindt

Coldplay - "O" Fly On

….One minute they arrive
Next you know they're gone
They fly on

Fly on

Ohhh so fly on, ride through
Maybe one day I'll fly next to you….

Het gaat je goed en je zit in ons hart en we zullen, zeker bij het horen van dit liedje, nog eens terug denken aan jou.

Het allerbeste, lieve 360popescope

Groetjes en  ,

M&M's en twin