Heyy iedereen!
Ik ben nu een week bij mijn opa en oma! Ik hou heel erg van ze en ze zijn echt mijn uitlaatklep in deze periode. Ik zit natuurlijk de hele dag bij mijn ouders en ja er onstaan nu en dan wel eens wat ruzies.. Ik merk dat ik nu ook al aan mijn oma heel snel geiriteerd raak of boos wordt om kleine dingen en dat wil ik helemaal niet.. Ik voel me soms echt super goed maar soms heb ik echt dagen dat me hopeloos voel en een oma die zich dan overal mee bemoeit (letterlijk elk vlekje om shirt ziet etc.) helpt dat niet echt.. Ze bedoelt het allemaal zo lief maar toch wordt ik boos en ik wil dit helemaal niet.. Ik schaamde me eerst nooit voor me oma ze was gewoon heel vrolijk maar gister ging ik met haar naar de winkel om wat nieuwe schoenen te kopen en begon ze te zingen ik zei meteen oma niet doen.. Terwel ze dit gewoon doet omdat ze vrolijk is.. Op het moment zelf realiseer ik me gewoon niet dat ik boos klink en dat is ook niet mijn bedoeling.. Ik ga morgen weer naar huis trouwens (mijn oma is trouwens 66). Ik ben 13 sinds feb.
Weet iemand waar door dit komt en hoe ik aan mezelf kan werken zodat dit de volgende keer niet weer gebeurt en ik misschien wat rustiger kan reageren en dingen aan kan geven. Komt dit door mijn hormonen en de puberteit of komt het gewoon doordat ik zo lang thuis zit en al 3 weken geen schoolwerk meer heb… Heeft iemand tips
Groetjes Alvast bedankt!