Ik ben 16 bijna 17 en ik heb besloten dat ik oprecht niet langer thuis kan blijven. Ik heb hier nooit rust en ik kan mijn ouders niet meer aan. Specifiek mijn moeder is een gevalletje appart, ten eerst heb ik weinig vrijheid maar hier kan ik eerlijk gezegd nog meeleven maar
Het is constant gezeik. Ze is nooit blij, ik word altijd vergeleken met ander, dagelijk uitgescholden voor geen rede, ze maakt me soms zelfs gwn wakker om te vertalen dat ze me haat en dat ik der leven verpest en daarna gaat ze direct door alsof er niks is gebeurd. Ook ben ik dubbel genaaid aangezien zowel mijn moeder als mijn vader (mijn ouders zijn gescheiden en mn pa is er nouwelijks) zwaar homophobisch zijn en een ding dat ik niet ben is hetero. Ze zijn ook nog eens vrij conservatief. Geen seks voor het huwelijk, meisjes en jongens moeten anders behandeld worden, niet laat uit. Als ze wisten dat ik geen maagd meer was zouden ze me nooit meer aankijken. Ik hou het oprecht niet meer uit en ik moet hier weg. Ik heb het erover gehad en ik kan zolang als ik wil bij een vriendin blijven maar ik ga ervan uit dat k niet zomaar mn spullen kan pakken en weg kan gaan dus hoe pak ik dit legaal aan. (Ik wil niet wegrennen ofzo). Ik heb gekeken naar begeleid wonen maar mn ouders gaan daar nooit toestemming voor geven (ze zijn best wel strict)
Ps mn ouders mishandelen me al sinds ik 13 ben niet fysiek meer maar eerlijkgezegd is het mentale gedeelde een stuk erger
