ik mis mijn mentor

  • 11 March 2023
  • 1 reactie
  • 96 Bekeken

Badge

Oké dit wordt een lang verhaal,

vorig school jaar is er bij mij op school het een en ander boven tafel gekomen bij de GGD (dat ik thuis geslagen wordt). de GGD zei toen dat ik naar mijn mentor moest gaan.  Dat heb ik ook gedaan. Dat gesprek was heel pijn ik heb moeten huilen en zij ook. Sinds dien had ik elke week een gesprek met haar en ik voelde me steeds veiliger en fijner bij haar. Ik wilde altijd bij jaar in de buurt zijn en ik zocht haar vaak op het internet op. Toen ik hoorde dat ik over was, was ik blij omdat ik haar nog een jaar zou hebben. Maar in september vertelde ze mij apart dat ze 1 november weg gaat omdat ze een andere baan had aangeboden gekregen. Ik moest niet huilen toen ze het vertelde maar later op de dag drong het tot me door en heb de hele dag gehuild, omdat mijn “moeder”, mijn eerste aanspreekpunt weg gaat. (Ik kon haar alles vertellen en ze wist ook alles van mij). Sinds dat ze weg is heb ik nu een andere mentor waar ik het ook wel mee kan vinden. Maar het is nooit meer hetzelfde. Elke dag denk ik nog aan mijn mentor, als er iets is dan wil ik het haar vertellen maar dat gaat niet. Soms moet ik ook gwn huilen als ik nu nog aan haar denk. Het liefst zit ik de hele dag in de ruimte waar zij werkte want dat voelt gwn veilig. Ik heb ook vaak zelfmoord gedachtes en de enige reden dat ik nog niks gedaan heb is omdat ik haar binnenkort weer na 4 maanden zie. 

Op 16 maart heb ik eindpresentatie van het vak dat zij gaf. Ze heeft gezegd dat ze er dan ook is. Ik wil haar heel graag vertellen want er de afgelopen paar maanden is gebeurd (eind november is er weer een hoop gebeurt en het is nog steeds). Ik vind het dood eng maar ik wil haar heel graag zien en spreken.

 

weet iemand wat ik moet doen en hoe ik met haar gemis moet omgaan, want ik wordt echt gek in mijn hoof dat ik haar mis. Want het voelt niet goed want het is wel gwn mijn mentor en docent geweest. En ik durf het er ook niet met mijn huidige mentor er over te hebben

, want ik schaam dat ik een docent zoo erg mis. 


1 reactie

Badge

Hoi,

Allereerst, wat fijn dat je zo'n fijne band met je mentor had. Ik kan me goed voorstellen dat als je voor het eerst zo een persoonlijk en moeilijk verhaal aan iemand vertelt en je vaak gesprekken met diegene hebt, je gehecht raakt aan dat persoon. Dat is heel normaal en niet iets om je voor te schamen. 

Moeilijk dat ze weg is gegaan en dat je haar zo erg mist. Ik vroeg me af: heb je een psycholoog ofzo? Het lijkt me dat je door je thuissituatie best wel wat dingen hebt meegemaakt en misschien is het fijn om met iemand te praten. Een psycholoog kan een luisterend oor bieden en je helpen. Het gemis van je mentor kan je ook zeker met een psycholoog bespreken. Als ik zo je bericht lees, lijkt het alsof je met veel dingen in je hoofd zit en ook niet alles durft te delen met je nieuwe mentor. Een psycholoog beoordeelt je niet en daar kan je dus alles tegen vertelen waar je mee zit. Misschien is dat iets om te overwegen?

En dan over je oude mentor: wat tof dat ze komt kijken naar je presentatie. Het lijkt me dat je dan ook wel even de tijd krijgt om met haar te praten. Als ze het niet zelf voorstelt, kun jij altijd nog even vragen of ze even kan praten. Als je wil, kan je het met haar hebben over hoeveel de gesprekken voor hebben betekend. Je hoeft dan niet te zeggen dat zo erg aan haar gehecht bent, maar je kan wel aangeven dat je de gesprekken die jullie hadden heel fijn vond en dat je dat best wel mist en dat je  je niet net zo veilig voelt om je verhaal te doen bij je nieuwe mentor als bij haar. Misschien is het fijn om het met haar over te hebben. Nogmaals, je hoeft niet álles te vertellen, maar gewoon zeggen dat je de gesprekken mist, is echt niet gek. Je vertelt dat je de laatste tijd ook met wat dingen zit en wellicht kan je het daar ook wel over hebben, als daar de ruimte voor is.

Helaas werkt je mentor nu ergens anders en gaat het waarschijnlijk niet zo zijn als vroeger. Ik snap je gemis, maar het lijkt me niet slim om er te veel in te blijven hangen, ook al is dat heel moeilijk en gaat het niet expres. Maar het lijkt me wel handig en fijn als je iemand anders, zoals een psycholoog, zoekt om te praten over je problemen.

Heel veel succes in ieder geval. Ik hoop dat het binnekort beter gaat.

 

Reageer