De Kindertelefoon.nl

Hey allemaal,





Ben een paar weken weg geweest, en ben gaan nadenken over alles en nog wat. En ik kom weer hier terecht voor advies als dat kan 🙂



Ik heb problemen met meisjes over het algemeen. Maar laat ik daar niet nu mee beginnen, laat ik vanaf het begin beginnen, rond groep 8.





Begin groep 8, een frisse start met mensen om me heen, ik was grappig en leuk. Ik was vroeger wel veel irritanter dan nu, ik merkte ook dat ik mentaal zwakker was vroeger dan nu. Maar goed, ik kon echt zó makkelijk met meisjes omgaan, alles leek goed te gaan. Ik was bevriend met heel veel mensen. Groep 8 ging goed, ik sluitte mijn basisschool ervaringen met een goed einde af.



Toen ik in de eerste kwam, ging ik gelijk vrienden maken. Ik was al bevriend met iemand tijdens de rondleiding van de middelbare. En ik vond echt heel fijn, want ik kende daar niemand. Maar ik ging alsnog vrienden maken, todat ik mijn eerste schooldag ervaarde. Ik wou horen bij de slechte mensen, en werd daar al gauw een deel van. Als eerste, kreeg ik energy voorgeschoven, en zeiden ze (De slechte mensen) dat het niet erg was. En ik dronk het al gauw 4x per week, soms ook wel 8x per week. Toen voelde ik me niet echt op me gemak, ik hoorde hier niet bij. Ik was al gauw het "pispaaltje" in de groep. (Ik werd voor de grap uitgescholden door de slechte mensen.) En besloot eruit te gaan, ik was toen nog enigzins mezelf. Ik had geen duistere gedachten of iets.



Toen ik in de tweede klas zat. Werd alles slechter, de tweede klas heeft me kortom veranderd. Ik kreeg een ander perspectief, door steeds dezelfde kinderen. Die zeiden dat ik niks was. En dat ik niks kon. Ik kreeg een pijnlijke ervaring dat jaar. En de school deed gewoon niks, omdat ze gewoon niet er mee te maken willen hebben. Maar goed, in de tweede werd ik compleet veranderd. Ik kon gewoon niet mezelf zijn dat jaar, ik was serieus, ik kon niet weg van dat gevoel. Het leek alsof ik gevangen zat in me gevoelens. En nog steeds denk ik aan die slechte mensen.





De derde. De klas waar ik nu in zit, en om eerlijk te zijn. Is dit de "Nasmaak" van de tweede, nu hadden de gevoelens van de tweede echt effect genomen. (Want toen realiseerde ik dat er zoveel mensen dingen bij me wegnamen emotioneel.). Ik had geen zin meer in school, ik voelde me gewoon kut overal. Ik wist dat ik een meisje me had uitgenodigd voor een feestje, en met een pijnlijke glimlach zei ik dat ik kwam. Maar in mijn hoofd dacht ik "Ik ben het niet waard.". Ook met liefde, soms kijken meisjes me lachend & verlegen aan, en denk ik bij mezelf "Ik ben het niet waard, ze zijn te goed voor mij." Ik ben laatst ook gaan wezen sporten. (3x per week.) Want dan heb ik het gevoel dat ik mezelf kan zijn, in deze hell genaamd het "leven". Ik weet niet of dit past bij mijn verdriet, maar ik begin ook minder te eten.



En nu kan ik simpelweg niet meer met meisjes praten, omdat ik nog steeds aan die delen van de middelbare school denk. Ik kan niks, het enige wat ik nog leuk vind in me leven is: Me PC, en sporten. Waarschijnlijk denken jullie van "Wat heeft het pesten met meisjes te maken." Nou, die slechte jongens waren heel populair, en gingen rond de mensen, en zeiden slechte dingen over me. En heartbreak komt er nog bovenop.





Bedankt voor het lezen & een gelukkig aankomend kerstfeest.



-Robin