Hoi,
Als je wil reageren raad ik je aan om dit even te lezen, dankjewel!
Mijn ouders zijn redelijke ouders, alleen ze snappen me nooit. In dit topic is vooral mijn moeder de boosdoener… Ik zal wat voorbeelden en verhalen geven:
- Ik ben bijna jarig, 13 wordt ik, en ik mag geen slaapfeestje geven. Niet omdat er jongens komen, want die komen er niet (daarover is ze trouwens niet moeilijk hoor, ik heb gewoons jongensvrienden en dat vindt ze allemaal prima). Ik wil alleen 6 meiden uitnodigen, meer niet, maar ‘t mag niet… Ze zei ‘een ander keertje’, maar die komt er niet, dat weet ik zeker. Ik wilde juist zoiets organiseren omdat je door dat irritante coronagedoe nauwelijks wat kan doen, zoals gezellig uit eten met z'n allen ofzo. Dus ik dacht, een slaapfeestje, hartstikke gezellig enzo! Nou, dus niet…
- Ik vroeg of ik dan een normaal feestje mocht geven. We gaan sowieso al gewoon een feestje geven, voor familie enzo, net als altijd, dus m’n ma zei dat m’n vriendinnen daar ook welkom op zijn (het zijn er alleen 6, meer niet), maar dat is een normaal familiefeestje en het niet leuk om daar dan je familie én je vriendinnen op te hebben, ik wilde een meidenfeestje! 1 van die vriendinnen is volgende week jarig en zij heeft zo’n feestje georganiseerd, superleuk natuurlijk! Dat wilde ik ook doen maar dat mag dus ook niet…
- We hebben nooit wat te snoepen in huis, mijn moeder is mondhygiënist en we leven gewoon gezond enzo, maar we mogen ook wel een snoepje ofzo, maar weinig, heel, heel, weinig, en chips of iets hebben we NOOIT in huis. Als je zo’n zakje snoep hebt mogen we er daar 1 of 2 uit ofzo (‘we’ is mijn zusje en ik) en dat was het dan. Ik voel me zo anders dan anderen, anders opgevoed, irritantere ouders…
- Ik wordt dus 13 en krijg binnenkort een eigen bankpas. AL mijn vriendinnen hebben er al 1 en mogen zelf kopen wat ze maar willen. Als ik dus zo’n pas heb moet ik overleggen wat ik koop, terwijl het mijn geld en bankpas is… Al mijn vriendinnen kopen tal van leuke, goedkope kleren en bikini’s en accessoires en ik kan er gewoon nooit goed over meepraten...Ik ga trouwens als ik zo’n bankpas heb gewoon mijn eigen gang hoor, het boeit me niet of ze dat nou willen of niet, het is mijn geld en dan mag ik dus kopen wat ik wil.
- Mijn ouders (vooral mijn moeder) begrijpen me gewoon niet. Mijn zusje mag me oneindig uitdagen en als ik 1 dingetje terugzeg (dat ze moet stoppen omdat ik het niet leuk vind ofzo) gaan m’n ouders schreeuwen dat ik onmiddellijk moet ophouden met ‘dat eeuwige denigrerende gedoe tegenover mijn kleine zusje’...Ook worden ze lijp als ik een 6,9 op school haal, maar een 7 is ‘prima’. Ze zijn ook niet de jongste ouders, dus het is voor hen allemaal al lang geleden… Als mijn moeder iets zegt, en ik ga ertegenin omdat het niet waar is wat ze zegt, gaat ze kinderachtig doen, zoals ‘blablablablabla, ben je klaar?’, of ze gaat me napraten met een babystem, en ik kan daar ZO niet tegen! Ze neemt me gewoon totaal niet serieus. Mijn vader daarintegen wel, die kan gewoon normaal praten en kan tegen zijn verlies als hij iets zegt wat niet waar is.
- Mijn moeder wordt GEK als er 1 dingetje op de grond ligt en alles moet altijd schoon, opgeruimd en verzorgd zijn, net als wij. Ze gooit ook altijd alles in de prullenbak. Ze heeft geen smetvrees hoor, maar ze is gewoon té consequent. Nou ja, tegen mij dan, mijn zusje mag daarintegen veel meer.
- Als ze in een slecht humeur is (en dat is ze vaak) wil ze niks, loopt ze alleen maar te schreeuwen en als we iets zeggen ‘zijn wíj in een slecht humeur en ‘zó vervelend’’, terwijl ze dat zelf is, maar DAT geeft ze niet toe hoor! Zij is de beste, in haar hoofd. Als we haar daarop wijzen gaat ze dus óf kinderachtig doen, óf ze wordt boos.
Het is gewoon vervelend, en een goed gesprek gaat er niet komen, want dan wordt ze toch boos. Mijn vader is veel chiller, hij is het soms ook met me eens en dat zegt ‘ie dan ook, maar dan wordt m’n moeder boos op hem! Dan gaat ze schreeuwen en zeiken wat we allemaal wel niet verkeerd doen, en ze doet dan alsof wij zeggen dat zij alles verkeerd heeft gedaan! Mijn vader is ook niet zo van het opgeruimde, híj vindt het niet zo erg als ik even een uurtje langer in m'n pyjama zit of even aan het knutselen ben. In dit topic gaat het vooral om mijn moeder hoor, mijn vader bemoeit zich er vaak uit voorzorg al niet mee, omdat hij toch weet wat er gaat komen. Mijn tante (zus van m’n moeder) is veel milder en haar zoon (mijn neef dus) mag ook veel meer en ik voel me gewoon veel fijner bij hun. Soms wil ik haar als moeder, gewoon omdat ze milder is en ze past zich veel makkelijker aan (mijn moeder past zich gewoon niet aan en alles moet altijd op haar manier). Wel doet ze altijd gezellig als er anderen bij zijn, echt, UGHH. Ik weet niet wat te doen en het is gewoon heel, heel erg irritant. Ik denk er ook aan om weg te lopen ofzo, ook al is het maar voor een dag, gewoon om te laten zien dat ik het zo doe, want ik ben bijdehand genoeg! Boeit me niet of ze daarna boos zijn of niet. Ook wil ze mijn telefooncode weten, ze kijkt in mijn telefoon als ik in bed lig en leest appjes en mijn privédingen. Daarom verwijder ik vaak ook foto’s of appjes, en dit is privacyschending, ik weet het. Ik dacht er nog aan om haar hiervoor aan te klagen ofzo, want wettelijk is dit verboden!
Als je dit leest betekent het waarschijnlijk dat je alles hebt gelezen, bedankt hiervoor! Hebben jullie misschien tips? Ik zit niet te wachten op berichten dat mijn ouders gelijk hebben of wat ik beter kan doen, mijn ouders zijn hier namelijk het probleem. Alvast bedankt!
