Hoi.
Ik heb laatst gezegd dat ik mezef vaak haat, voor alles wat ik doe.
Dat is nog steeds zo, eigenlijk. Maar minder.
Of nou ja.. “Minder”... Het was die avond gewoon best heftig dus ja vandaar.
Ik ben nog steeds soms gewoon verdrietig en zo.
Ik zie het gevaar van mezelf snijden niet echt.
Want ja, het is wel verslavend ofzo..
Maar voor mij niet.
Ik kan mezelf er makkelijk van weerhouden als dat nodig is.
Waarom doe ik het dan?
ja... Om er vanaf te zijn denk ik.
kijk, als ik mezelf wil snijden, maar ik doe het niet, dan denk ik de hele dag daaraan.
Ik heb dan de hele dag het gevoel dat ik nog iets moet doen.
Nu snijd ik me sinds een paar dagen (ongeveer een week) niet echt meer...
Maar.. Maar krab mezelf.
Ik ga dan met met het dopje van mijn pen (of zo iets) over mijn arm of rug.
Het doet dan niet zo veel pijn als snijden, maar het helpt wel.
Het doet wel een (heel klein) beetje pijn maar dat maakt mij niet uit.
Is het erg dat ik dit doe?
En is het beter dan snijden?
Soms heb ik ook zo’n sad bui dat ik gewoon, als ik stil sta, opeens wil huilen ofzo.
Soms haat ik alles en iedereen.
Soms heb ik volledig schijt aan alles.
En dan heb ik daar later soms weer spijt van. (Niet dat ik dan iets gedaan heb ofzo, ik heb dan gewoon spijt van dat ik mezlef zo voel ofzo...)
En dan ben ik weer een beetje sad ofzo...
En dan heb ik weer zo’n dag dat ik denk: “Kak alles en iedereen. Ik haat dit allemaal. Ga fietsen ofzo.” En dan wil ik het liefst de hele tijd in bed liggen.
kan Ik hier wat tegen doen en zo ja, wat dan?
Het is namelijk pittig vervelend en ik heb er vaak erg veel last van.
Daarnaast ben ik soms ook heel blij en vrolijk, maar dan ben ik vanbinnen ook weer een beetje sad omdat ik weet dat er weer een tijd gaat komen dat ik gewoon sad ben enzo.
Kan iemand me hiermee helpen of heeft iemand ongeveer hetzelfde?
Zeg het dan alsjeblieft, want volgendsmij zit ik soms behoorlijk in de knoop.
Groetjes,
Pipje123.
Bladzijde 1 / 1
hey,
even iets... "Ik vind dat het niet verslavend is" en later zeg je: "anders heb ik de hele dag het gevoel dat ik nog iets moet doen".
dit is vaak wel iets wat met een verslaving is... je heb het gevoel dat je het moet doen en daardoor ga je het doen en met reden dat het je "helpt"
is het minder erg dan snijden? ja en nee, het probleem is dat je nogsteeds dezelfde verslavende stof aanmaakt en daarnaast het slecht is voor je lichaam. echter maak je minder snel littekens... toch raad ik het ten zeerste af om het te doen.
ik zou daarnaast ook even met iemand hierover gaan praten aangezien je wel ergens mee zit en daar moet je echt vanaf!
even iets... "Ik vind dat het niet verslavend is" en later zeg je: "anders heb ik de hele dag het gevoel dat ik nog iets moet doen".
dit is vaak wel iets wat met een verslaving is... je heb het gevoel dat je het moet doen en daardoor ga je het doen en met reden dat het je "helpt"
is het minder erg dan snijden? ja en nee, het probleem is dat je nogsteeds dezelfde verslavende stof aanmaakt en daarnaast het slecht is voor je lichaam. echter maak je minder snel littekens... toch raad ik het ten zeerste af om het te doen.
ik zou daarnaast ook even met iemand hierover gaan praten aangezien je wel ergens mee zit en daar moet je echt vanaf!
Heey,
Krabben is niet zozeer beter dan snijden. Je krijgt op een gegeven moment hetzelfde resultaat namelijk een litteken. Ik heb lange tijd geleden iets geprobeerd met een gum, het leek volkomen onschuldig, maar na 2 dagen op dezelfde plek het gummetje hebben gebruikt kwam er toch een soort litteken (brandwond). En dat is vreselijk.
Probeer iets anders te doen dan krassen, krabben of snijden. Pak een ijsklontje en houdt die vast in je hand, knijp erin. Het geeft een soort gelijke pijn/ gevoel, maar is onschuldig. Of een elastiekje? Doe het om je pols, rek het uit en laat het los. Dan heb je even een kleine pijn, en dan is het weg. Je houdt er alleen een rode plek aan over.
Maar het kan ook helpen als je er met iemand over gaat praten. Vertel het tegen een goede vriend(in) of tegen je broer of zus, ouders, opa, of oma, wie dan ook. Mij betreft zeg je tegen een random persoon in de supermarkt dat je je slecht voel en dat je krabt.
Bedenk tenminste iets anders dan krabben, of snijden.
^
Future
Krabben is niet zozeer beter dan snijden. Je krijgt op een gegeven moment hetzelfde resultaat namelijk een litteken. Ik heb lange tijd geleden iets geprobeerd met een gum, het leek volkomen onschuldig, maar na 2 dagen op dezelfde plek het gummetje hebben gebruikt kwam er toch een soort litteken (brandwond). En dat is vreselijk.
Probeer iets anders te doen dan krassen, krabben of snijden. Pak een ijsklontje en houdt die vast in je hand, knijp erin. Het geeft een soort gelijke pijn/ gevoel, maar is onschuldig. Of een elastiekje? Doe het om je pols, rek het uit en laat het los. Dan heb je even een kleine pijn, en dan is het weg. Je houdt er alleen een rode plek aan over.
Maar het kan ook helpen als je er met iemand over gaat praten. Vertel het tegen een goede vriend(in) of tegen je broer of zus, ouders, opa, of oma, wie dan ook. Mij betreft zeg je tegen een random persoon in de supermarkt dat je je slecht voel en dat je krabt.
Bedenk tenminste iets anders dan krabben, of snijden.
^
Future
hoi pipje123,
neeee niet jezelf haten! Ik weet dat het ontzettend moeilijk is, ik had ook veel last van zelfhaat maar het is zo'n onzin. Je bereikt er niets mee, er zit echt geen een voordeel aan. Wat wil je er mee bereiken?? Waarom doe je het?? Je maakt de wereld er geen betere plek op, je helpt er niemand mee en zeker niet jezelf. Jij bent degene die zo tegen jezelf doet en jij bent degene die dat kan stoppen! En je lijdt eronder dus ik zou zeggen STOP ER NU MEE. Het is heel erg moeilijk om jezelf te accepteren maar het is wel de moeite waard. Daarom hier een klein stappenplan als je niet weet hoe je dit moet aanpakken:
stap 1: neem jezelf niet serieus
daarmee bedoel ik dat als je 'ik haat mezelf' zegt, het onmiddellijk terugneemt. Zeg (als je het in je hoofd zei, in je hoofd) daarna meteen: 'haha grapje.' Of 'pfft, dat bedoelde ik natuurlijk niet echt, ik hou van mezelf.' Want het moment dat je zegt dat je jezelf haat, gaat je onderbewuste het ook echt geloven. Dat betekent dus dat als je zegt dat je van jezelf houdt, je onderbewuste je ook gaat geloven! Dus neem er het voordeel van!
stap 2: wees lief voor jezelf (en the law of attraction)
dat heeft eigenlijk ook met stap 1 te maken, want het is gewoon heel belangrijk. Maak bijvoorbeeld een ritueel voor jezelf dat elke ochtend en avond in de spiegel staat en alles opnoemt wat je maar kunt bedenken over jezelf en dat je jezelf daar perfect vindt. Bijvoorbeeld: Mijn haar, mijn haar is zo mooi, het is zo mooi ...(jouw haarkleur), mijn ogen, mijn ogen zijn zo prachtig (jouw oogkleur) en hebben zo'n mooie vorm, mijn hoofdvorm is geweldig, hij is echt perfect, ik ben altijd zo lief voor iedereen, ik help altijd iedereen, ik ben echt een aardig persoon. Ik heb ook zoveel charisma, iedereen luistert naar mij als ik praat.
Zoek ook de law of attraction op, het houdt in dat alles waar je in gelooft uiteindelijk ook echt uitkomt (over jezelf dan). Misschien werkt het echt, misschien werkt het niet, het is tenminste de moeite waard om het uit te proberen en om te kijken of je verandert.
Ook moet je weten dat je perfect bent zoals je bent! Dit ben jij. En er zijn nog een miljoen andere mensen op de wereld die totaal anders zijn. Maar jij bent jij en jij zult je hele leven met jezelf opgescheept zitten. En je kunt alles bereiken wat je maar wil, als je er maar moeite voor doet! Je weet niet half waar je in staat in bent. (ok rare zin maar je snapt wat ik bedoel denk ik)
stap 3: accepteer de wereld om je heen en jezelf
Accepteren is echt een heel belangrijk iets. Jij doet dat niet, dat laat je merken door jezelf pijn te doen. Dat is niet ok. Eigenlijk is zo'n actie net zo aggressief als iemand in elkaar slaan of boos worden omdat je je ijsje hebt laten vallen. Zoek eens op wat agressie eigenlijk is en hoe het tot stand komt, misschien snap je waar je doorheen gaat dan meer. Waar je doorheen gaat, heeft trouwens ook veel te maken met de puberteit en emoties. Onthou daarom dat dit over zal gaan, ookal kan je je het nu niet voorstellen. Dit is nu eenmaal waar je nu mee moet dealen en is ook iets wat je zou moeten accepteren. Als je dit trouwens hebt leren accepteren, ben je al veel meer ontwikkeld en kun je echt trots op jezelf zijn.
Maar je moet dus iets doen aan je agressie want agressie betekent dat je 'het' niet accepteert. Je kunt meditatie proberen, dat heeft ook alles met acceptatie te maken. Acceptatie staat tegenover agressie. Het is een andere manier om met een probleem om te gaan en duizend keer effectiever. Van agressie blijf je nog steeds gefrustreerd, van acceptatie voel je kalmte en vrijheid en kun je weer verder met je leven.
Ik raad dus aan om veel natuurwandelingen te maken, te bedenken hoe mooi het eigenlijk is wat je aanschouwt en hoe mooi je zelf eigenlijk bent. Het is een grote klus maar je komt erdoor heen!!
neeee niet jezelf haten! Ik weet dat het ontzettend moeilijk is, ik had ook veel last van zelfhaat maar het is zo'n onzin. Je bereikt er niets mee, er zit echt geen een voordeel aan. Wat wil je er mee bereiken?? Waarom doe je het?? Je maakt de wereld er geen betere plek op, je helpt er niemand mee en zeker niet jezelf. Jij bent degene die zo tegen jezelf doet en jij bent degene die dat kan stoppen! En je lijdt eronder dus ik zou zeggen STOP ER NU MEE. Het is heel erg moeilijk om jezelf te accepteren maar het is wel de moeite waard. Daarom hier een klein stappenplan als je niet weet hoe je dit moet aanpakken:
stap 1: neem jezelf niet serieus
daarmee bedoel ik dat als je 'ik haat mezelf' zegt, het onmiddellijk terugneemt. Zeg (als je het in je hoofd zei, in je hoofd) daarna meteen: 'haha grapje.' Of 'pfft, dat bedoelde ik natuurlijk niet echt, ik hou van mezelf.' Want het moment dat je zegt dat je jezelf haat, gaat je onderbewuste het ook echt geloven. Dat betekent dus dat als je zegt dat je van jezelf houdt, je onderbewuste je ook gaat geloven! Dus neem er het voordeel van!
stap 2: wees lief voor jezelf (en the law of attraction)
dat heeft eigenlijk ook met stap 1 te maken, want het is gewoon heel belangrijk. Maak bijvoorbeeld een ritueel voor jezelf dat elke ochtend en avond in de spiegel staat en alles opnoemt wat je maar kunt bedenken over jezelf en dat je jezelf daar perfect vindt. Bijvoorbeeld: Mijn haar, mijn haar is zo mooi, het is zo mooi ...(jouw haarkleur), mijn ogen, mijn ogen zijn zo prachtig (jouw oogkleur) en hebben zo'n mooie vorm, mijn hoofdvorm is geweldig, hij is echt perfect, ik ben altijd zo lief voor iedereen, ik help altijd iedereen, ik ben echt een aardig persoon. Ik heb ook zoveel charisma, iedereen luistert naar mij als ik praat.
Zoek ook de law of attraction op, het houdt in dat alles waar je in gelooft uiteindelijk ook echt uitkomt (over jezelf dan). Misschien werkt het echt, misschien werkt het niet, het is tenminste de moeite waard om het uit te proberen en om te kijken of je verandert.
Ook moet je weten dat je perfect bent zoals je bent! Dit ben jij. En er zijn nog een miljoen andere mensen op de wereld die totaal anders zijn. Maar jij bent jij en jij zult je hele leven met jezelf opgescheept zitten. En je kunt alles bereiken wat je maar wil, als je er maar moeite voor doet! Je weet niet half waar je in staat in bent. (ok rare zin maar je snapt wat ik bedoel denk ik)
stap 3: accepteer de wereld om je heen en jezelf
Accepteren is echt een heel belangrijk iets. Jij doet dat niet, dat laat je merken door jezelf pijn te doen. Dat is niet ok. Eigenlijk is zo'n actie net zo aggressief als iemand in elkaar slaan of boos worden omdat je je ijsje hebt laten vallen. Zoek eens op wat agressie eigenlijk is en hoe het tot stand komt, misschien snap je waar je doorheen gaat dan meer. Waar je doorheen gaat, heeft trouwens ook veel te maken met de puberteit en emoties. Onthou daarom dat dit over zal gaan, ookal kan je je het nu niet voorstellen. Dit is nu eenmaal waar je nu mee moet dealen en is ook iets wat je zou moeten accepteren. Als je dit trouwens hebt leren accepteren, ben je al veel meer ontwikkeld en kun je echt trots op jezelf zijn.
Maar je moet dus iets doen aan je agressie want agressie betekent dat je 'het' niet accepteert. Je kunt meditatie proberen, dat heeft ook alles met acceptatie te maken. Acceptatie staat tegenover agressie. Het is een andere manier om met een probleem om te gaan en duizend keer effectiever. Van agressie blijf je nog steeds gefrustreerd, van acceptatie voel je kalmte en vrijheid en kun je weer verder met je leven.
Ik raad dus aan om veel natuurwandelingen te maken, te bedenken hoe mooi het eigenlijk is wat je aanschouwt en hoe mooi je zelf eigenlijk bent. Het is een grote klus maar je komt erdoor heen!!
trouwens het is niet erg om je ontzettend boos of verdrietig te voelen! En dat mag je best uiten, alleen niet met agressie! Dat heeft ook weer met accepteren te maken 🙂 Dat is gewoon het leven dat je zoveel emoties voelt, gelukkig maar! Anders zou het leven ontzettend saai en grijs zijn. Boosheid en verdriet kleuren die wereld ook in.
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
