Ik kan echt niks meer goed doen.

”OH JE KAN NIET NAAR ZO’N EVENEMENT VAN  (prive naam van het evenement) MAAR WEL NAAR ZO’N COSPLAYDOE EVENEMENT? IK SNAP DAT NIET.”

No shit Sherlock dat je dat niet snapt, daar zijn alleen maar dronken mensen. Je weet dat ik autisme heb en dat ik niet hou van luide geluiden. Er zijn alleen maar ouderen (20-40) daar aanwezig en weinig jongeren denk ik, of leeftijdsgenoten. Ik weet het echt niet meer.

En weet je? Ik wil helemaal niet meer gaan. Ik wil liever zelfs opgesloten worden op mijn eigen kamer want deze hele buitenwereld begrijpt mij niet meer.

Jeetje en soms is mijn begeleider ook echt een betweter soms, ze zegt altijd iets en dan realiseer ik me dat ik fout zit EN ZE DENKT DAT ZE MIJ BEGRIJPT. Ze stuurt alleen maar filmpjes over autisme naar mijn moeder. Heb alleen het gevoel dat ze haar werk doet voor het geld.

Heb ook het gevoel dat ik gebrainwasht word door mijn moeder, soms zegt zij weleens dingen over mijn begeleider en dat realiseer ik me niet eens. Ik wist niet eens dat mijn begeleider filmpjes stuurde naar mijn moeder. En mijn begeleider laat mijn moeder voelen als een slechte moeder.

Ik kan geen kant meer kiezen. Het maakt niks uit wat ik doe, ik zit vast.