Ik ben in de war, ik niks oprecht doen. School gaat kut omdat iemand voor me gevoel verlinkt heb maar ik krijg van iedereen te horen dat dat niet zo is. Diegenen maakte het leven voor een ander zwaar en ik zei daar iets van. De directie kreeg daar iets van te horen en heeft die persoon geschorst. Ik voel me er nu zo kut onder. Maar ook weer niet want nu is mijn leven ook zwaarder gemaakt.
2,5 jaar geleden was mijn oma ernstig ziek en wij hebben haar zelf verzord, ja ik als 15 jarige ging mijn oma helpen met aan/uit kleden, verschonen, naar bed brengen en helpen met douchen. Ze is na een half jaar overleden en ik mis haar heel erg. Nu leeft me opa nog wel maar die is er ook erg aan toe. 3maal kanker gehad en nu doodsbang voor corona. Ik vrees ervoor.
Nu moet ik stage gaan lopen in een zorgcentrum voor ouderen en ben ik bang dat ik weer geconfronteerd word met het helpen van oma. Ik vind de stage doorom nu al niks maar probeer er wel zo open mogelijk in te gaan.
Ik voel me opgesloten in mezelf en heb een zwaar gevoel over me heen en wil dit kwijt door te huilen maar ik kan niet. Zelf niet als ik alleen thuis ben met een zielige film ik voel natte ogen maar het wil niet doorzetten ofzo. Het voelt beknellend.
Als je tot hier heb gelezen wil je me dan helpen en tips geven om dit te verwerken of tips om te huilen.
XXXX van mij neeltje(anoniem)
