Heyy
Ik heb een paar maanden geleden te horen gekregen dat ik waarschijnlijk een lichte vorm van autisme heb. En ik heb al eerder mentale problemen gehad dus ik heb al vaker gedacht wat het zou kunnen veroorzaken.
Er hoeft niet per se een verband te zijn tussen autisme en mentale problemen hè. Veel mensen zonder autisme ervaren ook wel eens mentale struggles. Dat is heel menselijk en hoeft niets met autisme te maken hebben.
En ik denk dat het we; autisme zou kunnen zijn, maar ik wil dat echt niet accepteren. Omdat ik heel hard gewerkt heb om op sociaal vlak en qua zelfvertrouwen omhoog te gaan en omdat het ook wel lukte, maar het gaat dan toch weer een beetje terug.
Autisme is misschien niet te ‘genezen’ maar heel veel mensen (zeker degenen met een lichte vorm van autisme) kunnen er prima mee leven. Jij zegt dat je hard hebt gewerkt op sociaal vlak. Dat is echt niet opeens zinloos omdat je nu misschien autisme hebt. Ook dan (misschien juist dan) kan je met hard werken, sociale vaardigheden verbeteren tot een niveau op gelijke hoogte of zelf hoger dan mensen zonder autisme. En dat je nu een beetje terugval merkt is ook niet zo gek. Vaak gaat zoiets met twee stapjes naar voren en dan weer een stapje terug. Maar langzamerhand wordt het beter.
En als ik gewoon (of heel erg) verlegen zou zijn, dan zou dat werk echt zin hebben gehad en dan zou ik me uiteindelijk vrij kunnen voelen in die dingen en gewoon kunnen meedraaien. Maar als het autisme is dan kom ik van bepaalde dingen nooit af en dat maakt dat ik het echt niet wil accepteren.
Dat is een verkeerde instelling. Je moet het zo zien dat je dezelfde issues had als voor de diagnose maar er wordt nu vermoedelijk een naam aangeplakt. Dit verandert niets aan deze issues. Ook met autisme kan je werken aan sociale vaardigheden en andere mentale problemen. Daar leer je uiteindelijk mee omgaan en je kan er vaak prima mee functioneren en meedraaien zonder dat mensen het aan je merken. Het is dus niet waar dat je van bepaalde dingen nooit af zal komen.
Want ik wil kunnen verbeteren in dingen waar ik nu moeite mee heb. En dat ik me er dan ook echt fijn bij voel zonder erover blijven na te denken.
Dat is een kwestie van wennen en leren. Ook met autisme kun je dit gewoon verbeteren. En als ik het zo lees heb je de juiste wilskracht om dat ook te doen. Laat je niet tegenhouden door de naam die aan deze ‘problemen’ wordt gehangen, want dat verandert eigenlijk niets.
Ik vergelijk mezelf ook constant met anderen en ik heb heel vaak het gevoel dat ik echt gefaald heb met dingen die ik heb gezegd of heb gedaan.
Dit zullen veel mensen van onze leeftijd herkennen. Dat hoeft ligt niet specifiek aan autisme. Veel jongeren zijn onzeker, ook over sociale aangelegenheden en over ongemakkelijke situaties. Dat je nu de diagnose autisme krijgt, doet je misschien afvragen of het daardoor komt maar dat hoeft niet per se.
Ik wil hier heel graag los van komen want ik weet dat ik echt goede kwaliteiten heb, maar als dit zo blijft dan gaat het waarschijnlijk toch niet goed.
Waarom zou het niet goed komen. Als je gewoon veel oefent, probeert te leren, misschien hulp krijgt in dit proces, kan je prima meedraaien met alle anderen zonder dat ze doorhebben dat jij autisme hebt. Je hoeft ook niet perfect te zijn. Niemand is hetzelfde. Iedereen reageert weer anders in bepaalde situaties, mensen koppelen dat echt niet meteen aan autisme.
Is er iemand die dit herkent en ervaring heeft of iemand die me een iets hoopvollere kijk hierop kan geven ?
alvast bedankt
liefss
