Hey,

Ik begrijp denk ik wat je bedoelt, ik heb zelf ook heel veel dat soort gedachten gehad. Ik raad je aan om het zeker niet stil te houden, er met mensen over te praten. Ik weet niet of dit helpt, maar het is belangrijk dat het niet erger wordt. En stel dat dat wel zo is kun je beter nu hulp zoeken, want anders doe je het misschien niet meer.

Veel succes

Acton

Hey Tupurangi,

Wat een rot gevoel is dat, he? Ik begrijp je gevoel en gedachten, dat is iets waar ik ook vaak mee struggel.

Dat je hierover nadenkt is ook helemaal niet raar of verkeerd, het zijn veelbesproken en lastige thema's. Het klinkt alsof je voor jezelf op zoek bent naar de zin van het/jouw leven, klopt dat? Het leven vind je lastig, je denkt na over de dood, maar dat is niet een oplossing tegen het leven. Ik ben blij dat je er zo over denkt, want de dood is een zeer definitieve uitweg.

Het is denk ik een combinatie van ermee om leren gaan en ermee leven. Want dit soort vragen en dingen horen bij het leven. Maar het is aan jou hoe je ermee omgaat. Nu is het voor jou heel zwaar, en het komt telkens zwaarder terug.

Goed dat je ook probeert om positieve gedachten en dingen de ruimte te geven! Houd dat ook zeker vol. Het is inderdaad een heel goed idee om dit met je psycholoog te bespreken.

Ik kan me voorstellen dat het lastig is en dat je niet goed weet hoe je het moet zeggen. Doe het vooral op je eigen manier en je eigen tempo. Je kan bijvoorbeeld de tekst uit je topic meenemen of een bewerking daarvan. Of je schrijft een brief, mail, appje naar je psycholoog waarin je het een en ander uitlegt. Ik denk dat op het moment dat je in gesprek bent, dat het dan ook vanzelf wel komt.

En een psycholoog is er om jou te helpen, niet om over jou te oordelen. Het beste wordt jij ook geholpen als je eerlijk bent. Tuurlijk, je hoeft niet alles te delen wat je niet wilt en psychologen kunnen ook niet door je heen kijken. Doe wat jij prettig vind en bedenk dat die mensen echt voor jou zijn!

Groetjes,
Simply Me