Bonjour bitches

Een jaar of twee geleden begon ik mij af te vragen of ik misschien ADHD heb, vanwege symptomen die overeenkomen bij mij (gebrek aan aandacht, bij vlagen erg druk, 0 impulscontrole), en vanwege het feit dat ADHD onlangs bij mijn moeder en broer was geconstateerd. Dus ik begon erover tegen mijn moeder, en we zijn naar de praktijkondersteuner gegaan van onze huisartsenpost. Uiteindelijk gaf hij mij een doorverwijzing naar een instituut, dacht ik, om daar verder te testen. Toen we thuis kwamen wilde ik die brief openen, maar mijn moeder zei dat dat nu niet ‘mocht’, dacht ik, maar dat kan ik compleet fout hebben. Hoe dan ook was ik daarna compleet die brief vergeten.

Nu 2 jaar later heb ik mezelf in de penarie gewerkt. Ik heb de afgelopen 6 maanden ADHD als de verklaring gebruikt tegenover mijn vriendenkring voor mijn gebrek aan concentratie, terwijl ik dus nog geen diagnose heb. Ik begon erover te denken toen mijn vriendin van 9 maanden 2 weken geleden zei dat ze naar een therapeut ging om te kijken of zei autisme heeft, want ze heeft redelijk wat symptomen. Dat zette mij weer aan het denken over dit geval. Ik ben bang om de diagnose halen weer op te brengen bij mijn ouders, want ik ben bang dat ze denken dat ik zeur, of iets in die richting. Niemand van mijn vrienden weet dat ik geen officieele diagnose heb. Hoe zou ik dit het beste kunnen aanpakken? Voor de duidelijkheid, ik loop momenteel nog steeds om de zoveel tijd bij de praktijkondersteuner, omdat mijn vader onlangs een depressie kreeg en een tijd in een psychiatrisch ziekenhuis zat.

Alvast bedankt