Hoi dit is mijn gedicht
l
gedicht over het leven dat god mij heeft gegeven
Mijn gevoel over pijn ging van klein een bleek groot te zijn
het bedenken kan niet want ik heb geen brein tenminste dat voelt zo en dat is niet fijn
het voelt alsof iedereen zichzelf mag zijn maar nee dat kan niet iedereen heeft pijn
en verdriet als ik verdrietig ben weet je wat ik dan doe ik maak een gedicht maar vroeger wou ik naar het hemellicht ik voel me leeg en niet fijn waarom doet dit gevoel zo pijn ik weet zelf niet eens wie ik ben het voelt alsof ik mezelf niet ken ik doe mijn best in het leven want god heeft mij dat gegeven maar ik heb het gevoel dat ik het niet verdien want met school scoor ik nooit een tien een zeven of een negen wat ik van god heb gekregen wil ik terug geven want ik verdien het niet met al mijn pijn en verdriet
misschien verdien ik het leven niet want ik ben een verschrikkelijke zoon en een rare broer voor mij is in leven blijven een hele klus het liefst spring om dood te gaan voor een bus maar dat doe ik niet want ik geef om mijn familie ik wil niet dat zij moet omgaan met de pijn het is erg moeilijk om een tiener te zijn en dat weten zij wel maar in de tijd van 2024 waarschijnlijk niet daarom begrijpen mijn ouders niet mijn verdriet ik ben de enige in mijn familie die deze pijn voelt en ziet maar gelukkig heb ik nog mijn beste vriendin zij voelt hetzelfde als ik maar dat niemand haar verdiend zij voelt zich onzichtbaar en niet gezien maar ik blijf toch altijd well haar vriend ze heeft all mijn liefde dik verdiend van all haar huilen en joelen mag ze met mij soms even kroelen
Want het is super moeilijk om een tiener te zijn. Het doet pijn maar het word beter wacht maar af je leven is nog niet voorbij het is pas net gestart
