De Kindertelefoon.nl

Hee! Tuurlijk ben je geen aandachts hoer! Je zoekt gwn hulp en dat is echt top, super dat je dat durft, respect!!

Ik heb ook in een zelfde soort situatie gezeten als jou, en t is echt enorm moeilijk. Ben 12 jaar,  bijna 13 hihi, zit in VWO2 als vroege leerling. Ik heb toen met mezelf afgesproken dat ik nog een weekje vol zou houden en gwn iets zoeken waar ik wekelijks naar uit zou kunnen kijken. (Mijn ouders vonden mijn brief en hebben meteen hulp ingeschakeld van psycholoog, mijn psycholoog is echt een topper en ze snapt wat er in mijn hoofd rondgaat. Is dus zeker ook aangeraden!!) Ik ben nou echt een dierenfan en doe aan paardrijden, vind ik superleuk, en in covid-tijd heb ik buiten de manege met iemand afgesproken zodat ik nog wel in aanraking kan komen met paarden.

Probeer ook zoiets te vinden, het helpt echt! Iets waarvoor jij door het vuur gaat!

Ik hoop dat je hier iets aan hebt! En zelfmoord is niet de goede optie!

~Nah. <3

Hoi,

Je zegt dat iedereen denkt dat het goed met je gaat. De enige manier om hen duidelijk te maken is door te vertellen dat het niet goed gaat. Zeker tegen je psychiater kan je dit vertellen, die is hier voor en die heeft zwijgplicht. 

Als je het moeilijk vind om te zeggen kan je het ook opschrijven in een briefje en dat aan iemand geven of opsturen die je vertrouwd.

Er zijn mensen die je willen helpen, maar als jij niet verteld hoe het met je gaat dan kunnen ze je niet helpen. Het zal nog een poosje moeilijk blijven, maar je komt er bovenop, dat weet ik zeker! En als je er eenmaal bovenop bent dan ben je blij dat je nog leeft.

En je bent geen aandachtshoer. Iedereen heeft aandacht nodig.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Liefs Lexy

Hey Ben ik weer. Op allebei de vragen ga ik antwoord op proberen te geven. Dat denkt iedereen bij mij nu ook. Tel dat ik nog helemaal niet lekker in mijn vel zit. Ik vind dat echt MEGA vervelend. Maar ik probeer wel eerlijk te zijn tegen mijn ouders. En zeg wat ik voel. In jou geval is dat natuurlijk wat lastiger. Maar ga naar een persoon die je vertrouwd. En vertel alles. En wat JIJ voelt. En ook tegen je psycholoog. Eerlijk zijn wat jij voelt. En als je dat lastig vind kan je hier altijd terecht. En tegen het snijden: ik gebruik net een app die je tips geeft wat je kan doen. De CRISISBUDDY app. En als je zo’n zelfmoord gedachten hebt bel of chat dan met de 113. En even by the way je bent GEEN aandachts hoer. Het is super goed dat je je verhaal al kwijt kan. Ik hoop dat je hier wat aan hebt! 
 

sterkte
groetjes girlie 

Hee Jimmy,

Het is belangrijk om de wonden van het snijden goed te verzorgen, om infecties of erger te voorkomen. Het is belangrijk om je wond goed schoon te maken of te spoelen. Als de wond erg diep is kun je beter niet spoelen, dat zal het waarschijnlijk alleen maar erger maken.

Daarnaast kun je de wond verbinden. Dat is om wat minder druk op de wond te zetten en vuil van buiten af weg te houden en ook verbinden om bijvoorbeeld bloeden te stoppen. Je kunt bijvoorbeeld een gaasje en verband gebruiken, een pleister gebruiken of zelf een zwaluwstaart je maken. Met een zwaluwstaartje kun je de randen van de wonden bij elkaar plakken, zodat in ieder geval het bloeden minder word en de wond soortvan dicht is.

Als de wonden echt te diep zijn en het blijft bloeden is het verstandiger om het na te laten kijken door een professional. Je kunt dan langs de HAP of SEH voor een beoordeling en mogelijk een behandeling, als wond schoonmaken en hechten.

Hier nog een link naar een site die specifiekere informatie geeft hoe je bij welk soort wond kunt handelen: https://www.plein.nl/blog/wondverzorging-per-type-wond

Groetjes,
Simply Me

Meschien moet je stoppen met drugs,... Want die geven je eers een goed gevoel maar daarna krijg je een super slecht gevoel ik was ooid ook verslaafd maar als ik eenmaal door de afgekikt was voelde ik me veel beter en ik geloof dat jij dit ook kan anders schreef je dit niet. 

Ja dat probeer ik ook het leukt wel 

Srry als ik Julie lastig val ik kan niet meer met mensen praten niemand weet dat ik weer verder snij ik heb gezecht dat het goed gaat ik ben nu op me rug aan het snijden ik ben bang

nee joh je valt helemaal niemand lastig het is juist goed dat je dit durft te vertellen aan de mensen hier online. 

Ik snap heel goed dat je bang bent meer het gaat weer goed komen, dat kan lang gaan duren maar ik weet zeker dat het goed gaat komen met je. En ik raad je heel erg aan om niet jezelf te snijden al is dat heel moeilijk om mee te stoppen. 

het gaat goedkomen met je ik weet het zeker groetjes sillie78

Nee  joh je valt echt niemand lastig! Het is al knap dat je hier hulp zoekt! En ik snap dat je je rot voelt. Ik ben ook al een tijdje bezig  met hulp enzo. Alleen mijn ouders denken ook dat het weer goed gaat. Terwijl het nog helemaal niet goed gaat. Ik heb zelf ook terug vallen toen ik 2 weken bezig was met hulp ging het stukken beter. Maar nu alleen maar slechter. Maar geloof me ik weet zeker er komt een tijd dat je wel weer goed in je vel zit. Zelf vind ik het ook moeilijk. 
 

Komt goed

Je valt echt niemand lastig het is goet voor dit te lezen 

Hee Jimmy12,

Je vraagt je af wat ik zou doen als ik in jouw situatie zit. We kennen elkaar natuurlijk niet, alleen via datgene wat je op het forum plaatst. Ik ben depressief, ik heb zelfmoordgedachten, ik heb periodes gehad dat ik aan zelfbeschadiging deed en ik heb redelijk recent nog een afscheidsbrief geschreven. Ook al is het niet helemaal dezelfde situatie als die van jouw, er zit toch wat overlap in.

Ongeveer twee jaar geleden heb ik hulp gehad, dat hadden mijn ouders en mentor destijds geregeld. Toen zat ik alleen nog niet zo diep als dat ik nu zit. Ik heb hele goede gesprekken gehad met die hulpverlener, alleen zij kon mij niet meer verder helpen. Er is mij toen aangeraden om naar een psycholoog of andere hulpverlening te gaan. Ik heb er toen voor gekozen om dat niet te doen. Maar ik zou je aanraden om als je hulp kunt krijgen die kans echt te pakken!

Ik heb nooit aan anderen verteld hoe ik me echt voelde en wat ik echt dacht. Het gaat altijd goed, toch? Dat is dus niet zo.. Jij geeft ook aan niet te praten over hoe je je nou eigenlijk echt voelt, je houd dus een masker op voor de mensen om je heen. Dat is iets wat vaak automatisch gaat en het is ook lastig om te praten over hoe het echt gaat en onderwerpen als zelfmoord. Aan het begin gaat dat nog wel, maar op een gegeven moment gaat het je niet meer lukken. Ik dacht ook dat ik het wel kon, zelf wel sterk was, het in mijn eentje zou redden en dan niet uit egoïsme, maar mezelf niet toestaan om hulp te zoeken.

Een aantal weken geleden heb ik voor het eerst met mijn ouders gepraat over hoe het echt gaat en over mijn zelfmoordgedachten. Ze zijn er heel erg van geschrokken, maar vonden het wel fijn en eerlijk dat ik dit met hun deelde. Ik dacht dat mijn ouders niet doorhadden hoe ik me voelde, ik praatte er ook nooit over, maar ze zeiden zelf dat ze wel zagen dat het niet goed ging, ze wisten alleen niet precies wat het was. Vandaar dat ze ook niet verwacht hadden dat het om depressie en zelfmoord ging.

Nu sta ik open voor hulp, omdat het echt niet meer gaat. En ik wil ook niet opgeven. Het is een hele strijd, elke dag, elk moment steeds weer, maar je wil ergens ook van die strijd winnen en niet nu na zolang hier mee gezeten te hebben opgeven. Alleen die gedachten en gevoelens zijn veel sterker en trekken je helemaal de put in. Alleen red je het niet om eruit te komen, daarom ben ik naar de huisarts gegaan. De huisarts nam het heel serieus en we hebben een goed gesprek gehad, nu zijn we samen (huisarts, ouders en ik) op zoek naar geschikte hulp. Iedereen maakt zich op de een of andere manier heel erg zorgen. En ondanks dat ik nog steeds doe alsof het goed gaat, zeggen mijn ouders dat ze ook zien dat het echt totaal niet goed gaat en ik steeds dieper zak in die depressie.

Jij bent nu ook al heel lang aan het volhouden.. je ouders weten wel van je situatie en je hebt ook een psychiater (gehad?). Als ik in jouw situatie zou zitten, zou ik hulp zoeken, erover praten, dit niet alleen doen! Zoals ik al zei heb ik ook nooit hulp willen zoeken en in mijn eentje volgehouden. Ik zou je dit echt afraden, nu red je het misschien (eigenlijk niet). Weetje, je wil echt niet dieper zakken. Dat is nog moeilijker en lastiger, wil je echt dood wil je echt zelfmoord plegen?

Ik heb lange tijd gedacht en op momenten nog steeds dat ik echt dood wilde, dat zelfmoord echt de oplossing is... Maar nu heb ik een hele leuke opleiding en heel leuk werk. Ik doe een opleiding in combinatie met werken in een ziekenhuis, ik kan daar leren en ontwikkelen, je bent ook heel erg bezig met reflectie op je eigen denken en handelen (qua werk). Ik vind het ontzettend leuk en bijzondere opleiding en werk. Ik wil dit nu niet opgeven, niet nu ik eindelijk iets heb wat wel leuk is en waar je wel geaccepteerd word. Dan zie je ook dat het dus toch anders kan. Dus kies ik er nu voor om hulp te zoeken, om door te gaan. En het blijft een lastige strijd en ik ben er nog lang niet, het voelt als het begin van een hele lange weg terug, en dat gaat ook met pieken en dalen...

Weet dat er mensen om je heen staan die je kunnen en willen helpen. Dat je dit niet alleen hoeft te doen. Of jezelf pijn moet, jezelf beschadigen. Het kan ook anders, praat erover en zoek hulp, want dat gaat je echt helpen!

Groetjes,

Simply Me

Me rug wond is ontstoken denk ik maar wat moet ik doen

ik weet gewoon niet hoe je je voelt… dus ik kan er lastig wat over zeggen… ik zou een nieuwe topic aanmaken zodat dit centraal komt te staan en dan meteen antwoorden op kunnen komen… 

Hee Jimmy112,

Het enige wat je MOET doen is medisch professionele hulp zoeken. Ga langs de huisarts, huisartsenpost of de spoed eisende hulp. Het is ontzettend belangrijk dat er gauw wat aan gedaan wordt om ergere infectie te voorkomen.

Daarnaast is het altijd belangrijk om je wonden schoon te houden en te spoelen. Dat is ook afhankelijk van de grootte en diepte van de wond. Als het een diepe wond is kun je beter niet spoelen, omdat dat het alleen maar erger maakt. Wel altijd goed schoonmaken om te voorkomen dat de wond gaat ontsteken, zoals nu is gebeurd.

Wij kunnen je hier op het forum ook niet verder helpen, JIJ bent degene die actie moet ondernemen en hulp moet zoeken. Dat kunnen wij helaas niet voor je doen.. Sterke!

Groetjes,
Simply Me

Hallo,

Ik snap het als je je rot voelt, maar snijden en al helemaal zelfmoord plegen zijn geen oplossing. Ookal is het moeilijk je moet hier doorheen komen. Probeer met iemand hierover te praten ookal is het lastig, je kan ook met 113 praten als je niet met een bekende wil praten. Ik hoop dat je hier doorheen komt. Ik wens je veel geluk. 

Gr, mij

Ik ben er voor je