Hey ik vind het heel dapper van jou om je verhaal te delen. De meeste dingen die er opstaan zo als paniekaanvallen, mezelf pijn doen, stress door school en zo verder. Ik snap jou daar volledig in ik heb dat zelf ook mee gemaakt. Dus ik snap hoe moeilijk en vermoeiend dat is. Ik hoop voor jou dat je iets vind waar je gelukkig van wordt zo dag dit allemaal wat verminderd of zelfs weg gaat.
Als je vragen hebt je bent altijd welkom!
Groetjes Jelke xx
Hai,
ik herken mezelf hier zo erg in en je valt me helemaal niet lastig.
ik voel me precies het zelfde! (Paniek aanvallen heb ik gelukkig niet meer) het voelt voor mij ook altijd alsof ik me aanstel.
xxx
hi Jelke,
dankjewel voor je reactie! Ik heb wel veel hobbies en een brede interesse die mij helpen om er niet zo heel veel over na te denken. Dus dat is altijd fijn. 
Maar het lijkt alsof ik.. (dit gaat heel dom klinken.. sorry daarvoor...) een blije persoonlijkheid heb maar een verdrietig ziel ofzo. I dunno… het voelt heel apart en het is gewoon zeer kwalitatief uitermate teleurstellend. Als ik helemaal alleen ben of in een extreem drukke ruimte lijkt het te verergeren (sure die stem zit altijd in mijn hoofd) maar op die momenten lijkt het extreem te zijn. Alsof ik totaal geen controle heb over mijn gedachtes. En dan is het meestal zo dat ik zo bang wordt van wat ik denk dat ik ga huilen en daar een paniekaanval van krijg. Heb jij dat ook wel eens? Of dat dan weer niet?
Met vriendelijke groetjes, Lianne
Hai,
ik herken mezelf hier zo erg in en je valt me helemaal niet lastig.
ik voel me precies het zelfde! (Paniek aanvallen heb ik gelukkig niet meer) het voelt voor mij ook altijd alsof ik me aanstel.
xxx
hiii,
Fijn om te weten dat ik niet de enigste ben. 
sorry dat je weet hoe het voelt. Ik weet hoe vervelend het is…
groetjes, Lianne
hi Jelke,
dankjewel voor je reactie! Ik heb wel veel hobbies en een brede interesse die mij helpen om er niet zo heel veel over na te denken. Dus dat is altijd fijn. Maar het lijkt alsof ik.. (dit gaat heel dom klinken.. sorry daarvoor...) een blije persoonlijkheid heb maar een verdrietig ziel ofzo. I dunno… het voelt heel apart en het is gewoon zeer kwalitatief uitermate teleurstellend. Als ik helemaal alleen ben of in een extreem drukke ruimte lijkt het te verergeren (sure die stem zit altijd in mijn hoofd) maar op die momenten lijkt het extreem te zijn. Alsof ik totaal geen controle heb over mijn gedachtes. En dan is het meestal zo dat ik zo bang wordt van wat ik denk dat ik ga huilen en daar een paniekaanval van krijg. Heb jij dat ook wel eens? Of dat dan weer niet?
Met vriendelijke groetjes, Lianne
Hey Ja ik herken mezelf daar in en ik dat ook wel eens ja en vorig jaar had ik dat bijna elke dag.
Ik schrijf nu heel veel gedichten om mijn gedachten en die stemmen even op papier te zetten en ze even niet te zien en te horen. Even de slechte dingen vergeten.
Als je nog vragen hebt stuur me dan een briechtje. 
Groetjes Jelke
hi Jelke,
dankjewel voor je reactie! Ik heb wel veel hobbies en een brede interesse die mij helpen om er niet zo heel veel over na te denken. Dus dat is altijd fijn. Maar het lijkt alsof ik.. (dit gaat heel dom klinken.. sorry daarvoor...) een blije persoonlijkheid heb maar een verdrietig ziel ofzo. I dunno… het voelt heel apart en het is gewoon zeer kwalitatief uitermate teleurstellend. Als ik helemaal alleen ben of in een extreem drukke ruimte lijkt het te verergeren (sure die stem zit altijd in mijn hoofd) maar op die momenten lijkt het extreem te zijn. Alsof ik totaal geen controle heb over mijn gedachtes. En dan is het meestal zo dat ik zo bang wordt van wat ik denk dat ik ga huilen en daar een paniekaanval van krijg. Heb jij dat ook wel eens? Of dat dan weer niet?
Met vriendelijke groetjes, Lianne
Hey Ja ik herken mezelf daar in en ik dat ook wel eens ja en vorig jaar had ik dat bijna elke dag.
Ik schrijf nu heel veel gedichten om mijn gedachten en die stemmen even op papier te zetten en ze even niet te zien en te horen. Even de slechte dingen vergeten.
Als je nog vragen hebt stuur me dan een briechtje.
Groetjes Jelke
hiii,
Dat snap ik heel erg. Ik schrijf heel soms meestal weet ik namelijk gewoon niet hoe ik moet omschrijven wat of hoe ik me voel dus schrijf ik niets op. Ik ben erg blij dat het nu veel beter met je gaat. Dat is mooi.
groetjes, Lianne
hi Jelke,
dankjewel voor je reactie! Ik heb wel veel hobbies en een brede interesse die mij helpen om er niet zo heel veel over na te denken. Dus dat is altijd fijn. Maar het lijkt alsof ik.. (dit gaat heel dom klinken.. sorry daarvoor...) een blije persoonlijkheid heb maar een verdrietig ziel ofzo. I dunno… het voelt heel apart en het is gewoon zeer kwalitatief uitermate teleurstellend. Als ik helemaal alleen ben of in een extreem drukke ruimte lijkt het te verergeren (sure die stem zit altijd in mijn hoofd) maar op die momenten lijkt het extreem te zijn. Alsof ik totaal geen controle heb over mijn gedachtes. En dan is het meestal zo dat ik zo bang wordt van wat ik denk dat ik ga huilen en daar een paniekaanval van krijg. Heb jij dat ook wel eens? Of dat dan weer niet?
Met vriendelijke groetjes, Lianne
Hey Ja ik herken mezelf daar in en ik dat ook wel eens ja en vorig jaar had ik dat bijna elke dag.
Ik schrijf nu heel veel gedichten om mijn gedachten en die stemmen even op papier te zetten en ze even niet te zien en te horen. Even de slechte dingen vergeten.
Als je nog vragen hebt stuur me dan een briechtje.
Groetjes Jelke
hiii,
Dat snap ik heel erg. Ik schrijf heel soms meestal weet ik namelijk gewoon niet hoe ik moet omschrijven wat of hoe ik me voel dus schrijf ik niets op. Ik ben erg blij dat het nu veel beter met je gaat. Dat is mooi.
groetjes, Lianne
He ik weet zeker dat jij ook iets vind om alles even te vergeten. En dat je je veel beter gaat voelen. Je bent al heel goed bezig vind ik! Nog heel veel succes! Geniet van elk klein leuk moment. PS praten helpt echt en ik ben er ook voor jou.
Groetjes van Jelke xx
hi Jelke,
dankjewel voor je reactie! Ik heb wel veel hobbies en een brede interesse die mij helpen om er niet zo heel veel over na te denken. Dus dat is altijd fijn. Maar het lijkt alsof ik.. (dit gaat heel dom klinken.. sorry daarvoor...) een blije persoonlijkheid heb maar een verdrietig ziel ofzo. I dunno… het voelt heel apart en het is gewoon zeer kwalitatief uitermate teleurstellend. Als ik helemaal alleen ben of in een extreem drukke ruimte lijkt het te verergeren (sure die stem zit altijd in mijn hoofd) maar op die momenten lijkt het extreem te zijn. Alsof ik totaal geen controle heb over mijn gedachtes. En dan is het meestal zo dat ik zo bang wordt van wat ik denk dat ik ga huilen en daar een paniekaanval van krijg. Heb jij dat ook wel eens? Of dat dan weer niet?
Met vriendelijke groetjes, Lianne
Hey Ja ik herken mezelf daar in en ik dat ook wel eens ja en vorig jaar had ik dat bijna elke dag.
Ik schrijf nu heel veel gedichten om mijn gedachten en die stemmen even op papier te zetten en ze even niet te zien en te horen. Even de slechte dingen vergeten.
Als je nog vragen hebt stuur me dan een briechtje.
Groetjes Jelke
hiii,
Dat snap ik heel erg. Ik schrijf heel soms meestal weet ik namelijk gewoon niet hoe ik moet omschrijven wat of hoe ik me voel dus schrijf ik niets op. Ik ben erg blij dat het nu veel beter met je gaat. Dat is mooi.
groetjes, Lianne
He ik weet zeker dat jij ook iets vind om alles even te vergeten. En dat je je veel beter gaat voelen. Je bent al heel goed bezig vind ik! Nog heel veel succes! Geniet van elk klein leuk moment. PS praten helpt echt en ik ben er ook voor jou.
Groetjes van Jelke xx
Awwwh… 🥺 dankjeweeel!!! Ik probeer het. *Ik weet het haha… praten helpt altijd met dit soort dingen. Hoe vervelend het ook is of kan zijn.*
groetjes, Lianne
Hey,
Wat stom dat je je zo voelt!
Hoe heb je je ouders verteld over dit alles? Tis heel knap dat je dat hebt gedurft.
Mij helpt het heel erg om situaties en gedachtes uit te tekenen. Ik heb allemaal kleine tekeningetjes (3×4 cm ong, soms groter, soms kleiner) die ik in een envelop doe zodat niemand ze ziet
. Zo ben ik alleen bezig met het verwerken van die gedachte/situatie en hoef ik even nergens anders aan te denken. Meestal luister ik er ook nog een muziekje bij.
Ik hoop dat dit je misschien een stapje verder bij een oplossing heeft gebracht.
Xx
Hey,
Wat stom dat je je zo voelt!
Hoe heb je je ouders verteld over dit alles? Tis heel knap dat je dat hebt gedurft.
Mij helpt het heel erg om situaties en gedachtes uit te tekenen. Ik heb allemaal kleine tekeningetjes (3×4 cm ong, soms groter, soms kleiner) die ik in een envelop doe zodat niemand ze ziet. Zo ben ik alleen bezig met het verwerken van die gedachte/situatie en hoef ik even nergens anders aan te denken. Meestal luister ik er ook nog een muziekje bij.
Ik hoop dat dit je misschien een stapje verder bij een oplossing heeft gebracht.
Xx
hi,
uhm nou… ik heb het niet echt verteld. Een paar maand geleden stelde mijn vader me vragen over hoe ik me voelde en hoe het ging op school etc. Ik barstte letterlijk in tranen uit aan de tafel. Hij vroeg wat er was en toen vertelde ik wat er allemaal aan de hand was en hoe ik me voelde. Hij heeft zelf ook een aardig vol “rugzakje” (net zoals m’n moeder) zoals we dan zeggen. En wat ik allemaal vertelde aan mijn ouders begrepen ze volkomen omdat ze ook een zware tijd achter de rug hebben en zich ook kunnen vinden in de dingen die ik zei. Waar ik nu last van heb was datgene dat ze juist zo graag wilden voorkomen. (Dat hun kinderen zich niet zo hopeloos en alleen zouden voelen als zij deden.) Niet gelukt dus lol. Cursed by the genes.
Dankjewel voor het advies! Ik luister ook heel veel naar muziek. Het helpt me heel erg.
Met vriendelijke groetjes, Lianne 
Hey!
Alsnog heel fijn voor je dat je ouder het weten.
Muziek helpt mij idd ook heel erg.
Heel veel sterkte nog,
Xx
Ik snap wat je voelt ik heb dit zelf ook…
