-
Mijn dag begint niet als het ochtend is, maar in de avond. Een filmje van alle (soort van) akwart momenten speelt door mijn hoofd en ik begin te denken. Ik heb een spiegel op mijn kamer en begin te kijken. Ik heb een bestandje op mijn laptop en begin te schrijven.
-
Het is niet eerlijk. Iedereen om me heen is perfect; (mijn vriendinnen, hun namen zet ik nier niet op:-)). Ze maken me aan het lachen overdag, maar s'nachts begin ik te denken. Waarom ben ik niet zo goed in die vakken, of ben ik zo goed in make up, of gewoon zo mooi? Ik weet dat zij ook gewoon slechtere kanten hebben, maar s'nachts zijn die nergens te bekennen.
-
En alle jongens dan, wat vinden die van mij? Ik ben niet verliefd, maar toch is het fijn om te weten of iedereen je überhaupt mag.
-
Ik weet dat ik niet normaal ben; mijn kledingstijl is anders, ik lach anders en om andere grappen, maar, dat zijn anderen ook, toch? Ik weet dat is als ik blij ben over iets, dat ik mijn mond er niet over kan houden, en dat iedereen het nieuws na een dag of 2 weet. Anderen doen dat niet.
-
Toch kan ik wel geheimen bewaren. Maar echt bewaren. Dat komt vast doordat ik al had geoefend op mijn eigen geheimen. Het staat nu al zwart op wit, dus ik zeg het maar;
-
ik haat mezelf