Skip to main content

Ik zit altijd tegen mijn bijbaan op. Ik ga niet zeggen waar ik werk.

Ik werk bij deze winkel al… rond november 2023 denk ik? Ik genoot heel erg van de eerste keren want dan ging ik lekker samen, ik voelde me veilig en blij.

Ik ben een vakkenvuller als ik dat mag zeggen?

Door wat awkward ongelukjes en sociale problemen in het algemeen begon ik minder te genieten van mijn baan. Ik kan wel wat kenmerken vertellen over wat ik voel/beleefd heb:

• Ik voel me altijd angstig wanneer een klant mij iets vraagt en ik moet altijd naar iemand anders toe lopen (zoals teamleider) om om hulp te vragen, ik voel me dan als een last ook al zeggen ze dat ik geen last ben. Het is moeilijk!

• Groepjes… soms heb je weleens van die mensen die in de winkel lopen die stoeien en te lopen schreeuwen? Ik weet dat ze alleen komen voor een paar blikjes Monster Energy maar zulke groepjes maken mij gewoon bang. Een “leider” (zo ga ik het even noemen) van 1 van deze groepjes heeft een winkelverbod gekregen omdat hij iets met een steen tegen de winkel had gegooid.

• Ik ben bang om te lachen soms om grappen, want dan gaan mijn collega’s doen zo van “Oh zij lacht mee!” “Kijk die lach op haar gezicht” “kijk wie lacht!”, en dan raak ik ongemakkelijk.

• En sorry, ik weet dat ik hier niet moet schelden maar sommige van mijn collega’s zijn gewoon enorme idioten. Echt.
We hadden ooit muizen in de winkel en ik zat te spiegelen, gaat deze man de hele tijd zo doen zo van “Oh de muizen gaan je pakken, Luci! Ze gaan je pakken!” Ik was toen boos weggelopen maar ben wel teruggekeerd. 

• Huilende kinderen, kleuters en peuters… sorry als ik vreemd klink maar ik vind het vreselijk.
Ooit moest ik iets pakken voor iemand die in een rijdend ding zat (sorry ik weet de naam even niet) en ik wist niet wat ze bedoelde en ze raakte steeds meer pissig, er kwam een vrouw langs met een schreeuwende, krijsende baby en ik knapte. Ik gooide mijn krukje op de grond en had een complete paniekaanval achterin de winkel. Ik zei dingen zoals: “IK WIL NIET MEER” “EINDIG DIT” “STOP! STOP! STOP!” Ik had daarna een gesprek met mijn teamleider, was wel fijn maar ik voelde me als een fout. Het ging ZO GOED op die zaterdag, het lijkt alsof altijd wanneer er iets goeds met mij gebeurt dat er altijd iets slechts DIRECT DAARNA gebeurt.

En het vreemdste? Mijn moeder werkt waar ik werk, dus ze krijgt van alles mee! 


Ik vind het lastig om te vertellen dat deze baan mij prikkels geeft, veel prikkels zelfs! Ik ben gediagnosestd met autisme, en ik raak gewoon gek van deze plek.

Ik heb het gevoel dat ik me hier alleen heb aangemeld voor het geld en verder niks… ik heb daar alleen 1 of 2 goede vrienden ofzo, maar die 2 vrienden haten elkaar zo erg.

Dat gebeurt ook altijd met mij: ik maak 2 vrienden, DIE 2 vrienden krijgen ruzie, hele vriendengroep uit elkaar en ik moet een kant kiezen.

Ik weet niet meer eens of ik van mijn baan kan genieten, ik focus altijd op de fouten en op de dingen die niet goed gaan. Ik associeer mijn werk soms vaak (gaan we weer) met wat gebeurd is met mij in 2023, omdat ik me direct daarna heb aangemeld daarvoor.

Weet iemand wat ik moet doen?

 

 

 

Hoi, ik zou als antwoord op je vraag willen zeggen: dit allemaal vertellen aan je moeder! Zo kun je niet prettig werken en je voelt je ontzettend oncomfortabel daar, en dat is niet goed voor je. Er is geen schuldige ofzo, dat is hier niet aan de hand. Jij loopt gewoon tegen je grenzen aan, gaat er zelfs over omdat je het gevoel hebt dat dat moet. Maar ik denk dat je je moeder het beste kunt vertellen wat je voelt en je beleving is. Als ik vader was en mijn kind zou mij dit vertellen zou ik meteen liefde en begrip hebben en samen gaan zoeken naar een ander baantje. Iedereen kan weer andere dingen en niet iedereen houdt van drukte en hectiek in zo'n winkel. Volkomen begrijpelijk! Je beschrijft het hier heel goed, dus als je dit aan je moeder of beide ouders verteld gaan ze vast met je aan een oplossing cq ander baantje denken. 

Groetjes liefs Tartan X


@Tartan14 

Het dingetje is gewoon dat ik het lastig vind om dingen aan mijn moeder te vertellen. De volgende keer dat ze mij vraagt of ik van mijn bijbaantje geniet ga ik zeggen dat het me soms spanning geeft.

En als ze doet zo van “maar het ging ZO goed?”

Ja inderdaad, het ging goed maar nu niet meer. Niet alle dingen kunnen goed gaan en dat is soms beter. Denk eens erover na: Wat als alles lukt?

Maar bedankt


Hoi @Lucienne 

Je kunt er nog eens met je teamleider over praten over hoe je je voelt, ik snap dat het echt vervelend kan zijn. Ik heb ook een bijbaantje, maar ik kan het opzich wel aan, verschilt wel een beetje per winkel.

Je kan ook proberen om meer in de ochtend te werken als het dan wat rustiger is (als je vrij bent van school dan). Probeer ook een beetje te focussen op je beloning: het geld 🙂 Je doet je werk dus echt niet voor niks en onthoud ook dat je andere mensen (heel jou team) gewoon helpt met je bijbaantje.

Mocht je het echt niet fijn vinden, zou je kunnen proberen om ergens anders te helpen, ik denk dat je moeder dat wel zou kunnen begrijpen. Ik denk dat je nu bij een supermarkt werkt, maar je zou ook bijvoorbeeld kranten kunnen bezorgen, en ik zag ook laatst een folder dat je eieren kunt bezorgen voor een prima salaris (ik denk zelfs meer dan een supermarkt): …..

Was best een leuke tip maar commerciele links mogen niet, regel 8. Reclame maken is niet toegestaan. de Kindertelefoon.

Ik geloof dat je er wel uit komt
Liefs ItzJustin


@ItzJustin 

Hey!

Inderdaad, ik kan dat wel proberen met mijn teamleider erover praten.

Ik kan niet in de ochtend werken want dan heb ik school. En ik vind veel dagen achter elkaar werken vermoeiend ook al is het het geld wel waard.

Ik kan misschien inderdaad iets anders proberen maar ik moet gewoon een goed gesprek hierover hebben met mijn moeder.

Ik kan misschien ook wel een rustigere winkel proberen zoals een juwelier! Ik weet alleen niet of ik oud genoeg ben om bij een juwelier te werken want 1 van mijn familieleden heeft ooit (weet niet zeker of die daar nog steeds werkt) bij een juwelier gewerkt.

Ook al kan ik hard trappen op een fiets met kranten bezorgen, ik ben niet zo van de regen. En ik weet niet of mensen willen dat ik eieren bezorg. 
Maar bedankt voor de aanbevelingen!


Lijkt me vervelend dit! Misschien een andere baan proberen? Want het lijkt me niet echt fijn als ik een baan heb waar ik me niet fijn voel

Groetjes mij @Anoniemxv 


@Anoniemxv 

Het is moeilijk, het zijn gewoon agressieve jonge klantjes en ik ben bang dat ik iedereen in de steek laat als ik weg ga.
Er zijn 2 leuke mensen weggegaan toen ik daar kwam werken door wat… ja… soms had ik paniekaanvallen waar ze bij waren en het voelt alsof de paniekaanval de reden daar achter is ook al zeg ik tegen mijzelf dat dat niet waar is.


@Anoniemxv

Het is moeilijk, het zijn gewoon agressieve jonge klantjes en ik ben bang dat ik iedereen in de steek laat als ik weg ga.
Er zijn 2 leuke mensen weggegaan toen ik daar kwam werken door wat… ja… soms had ik paniekaanvallen waar ze bij waren en het voelt alsof de paniekaanval de reden daar achter is ook al zeg ik tegen mijzelf dat dat niet waar is.

Maar het is toch je eigen keus? Kleine kans dat je ze later weer ziet. Of heb je hun nummer/snap?

 


@Anoniemxv 

Ik heb geen snap of hun nummer, maar ik zal eraan denken dat ik ze later weer zie.


Reageer