Hoi ik ben een 14 jarige jongen.
Ik voel mij de laatste tijd echt niet meer goed en kan amper nog lachen, ik denk ook soms aan wat er zou zijn na de dood en of dat misschien beter is, maar ik wil dit niet maar soms voel ik me zo slecht dat ik het bijna doe.
Ik had 3 vriendengroepen waarmee ik super gelukkig was. Alleen in mijn hoofd begon er steeds meer om te gaan: “Mogen ze mij wel.” “Waarom zei ik dat, nu mogen ze mij niet meer.” Ik begon aan alles te twijfelen (en doe het nog steeds). Ik heb het gevoel alsof niemand mij meer mag en dat ik alles kwijt ben.
Bij 1 van mijn vriendengroepen, dat was van een sport, kreeg ik een relatie met een meisje dat het middelpunt is van de groep (dus als zij weg zou gaan dan zouden er allemaal groepjes komen). Ik heb het alleen laatst uit gemaakt en nu gaat het daar niet meer zo goed, ik word niet meer gebeld enzo.
Bij de 2e vriendengroep dat was nog vorig schooljaar, ik was de enige jongen en ik had altijd het gevoel alsof ik de laagste was. Dus dat ze mij niet mochten en liever mij weg zouden willen hebben. Ik werd voelde mij toen een tijdje heel erg kut, maar na het schooljaar ben ik met 1 iemand van die groep hele goede vrienden geworden en ga ik niet meer om met die anderen. Dit vind ik wel jammer omdat ik ze wel mocht.
Nu word het allemaal wat ingewikkelder.
De 3e vriendengroep:
In de 1ste (ik zit nu in de 3e) was ik beste vrienden met 2 andere jongens (we deelden echt alles en deden af en toe ook wel wat ‘rare’ dingen) toen aan het eind van het jaar ging 1 van die jongens naar een ander niveau, waardoor ik en de andere overbleven. Aan het begin dacht ik dat het nog goed zou zijn en dat we nog met zijn 3en om zouden gaan, maar na een paar weken was de contact eigenlijk al weg. Ik weet dat de andere vriend nog omging met hem, maar ik niet. Ik had daar op het begin nog geen problemen mee, totdat er een half jaar voorbij was. Ik had amper nog contact met de vriend die in mijn klas zit en ik ging toen alleen nog maar om met de vriendengroep die ik hierboven heb beschreven. Ik begon de jongen die een niveau lager was heel erg te missen, ik snapte niet wat dit betekende. Ik huilde mijzelf elke nacht in slaap en ik voelde mij echt niet goed. Ik heb mijzelf er doorheen gezet en aan het einde van het jaar joinde ik hem in een spel. Wij waren namelijk nog ‘vrienden’ op een spelplatform waardoor ik hem nog kon joinen, maar we hadden geen contact ofz. Dus ik ging erin en hij was eigenlijk al gelijk helemaal aardig, hij was met een paar andere mensen. Hij vroeg de dag daarna of ik mee kon bellen met hem en de groep, en dat had ik gedaan.
Het werd super leuk en ik had heel veel plezier, ik was ook super blij dat ik weer contact had met hem. Alleen al snel kwamen weer die gedachten: “Ik ben er pas net bij, hun kenne elkaar al heel goed, ik ben weer de buitenstaander.” “Ze mogen mij niet.” Ik weet niet waarom, maar ik kan die gedachten niet stoppen.
Nu een jaar later heb ik dus niet echt meer contact met vriendengroep 1, alleen nog contact met 2 mensen van vriendengroep 2, en ik heb nog contact met vriendengroep 3, maar daar heb ik nog een probleem.
Ik weet niet hoe ik dit moet zeggen maar ik heb denk ik gevoelens voor die jongen uit die 3e groep. Hij weet dat ik Bi ben maar ik weet niks van hem. Ik denk dat hij Hetero is en dit geeft mij een heel erg kut gevoel.
Ik vind van mijzelf dat ik niet mag klagen omdat ik het thuis super goed heb en andere mensen met problemen veel ergere problemen hebben dan ik. Maar de laatste tijd krijg ik steeds meer het gevoel dat het niet meer goed gaat komen. Ik heb het gevoel dat ik alles opfok en niemand mij mag.
Ik wil super graag vrienden blijven met de 3e vriendengroep, maar ik heb nog steeds het gevoel dat ik een ‘buitenstaander’ ben.
Heeft iemand een idee hoe ik mijzelf gelukkiger kan maken? Ik wil mij niet meer zo voelen.
Klaag ik te veel?
