Zeggen, dat gaat je het meeste helpen, maar als je te bang bent voor je moeder kan je ook altijd even met de Kindertelefoon bellen, gratis en anoniem…. dus hoef je je er niet voor te schamen… groetjes,
-flopflop13
Ja weet ik maar ik heb het gevoel dat die stap te groot is en soms denk ik acht meid stel je niet zo aan en oe niet zo kinderachtig mar het blijft terug komen
Hee
Vervelend zeg.
Het is inderdaad wel een goed idee om het met iemand te bespreken. Als je het eng vindt om tegen je moeder te zeggen zou je het misschien ook op kunnen schrijven voor haar, of een appje naar haar sturen. Ook kan je er natuurlijk met iemand anders over praten: je mentor, een docent, familielid, vriend(in), huisarts of inderdaad zoals @Flopflop13 als zei met De Kindertelefoon.
Ik vind het zo fijn dat jullie me willen helpen♡♡.
Ik wil het echt graag tegen m'n moeder zeggen en ze betekend echt alles voor me enzo maar toch weerhoud me er iets van om het niet te doen. Hebben jullie tips hoe ik dit kan aanpakken. Het liefst zou ik er met een psycholoog over praten denk ik gewoon een buitenstaander waarbij je je ei kwijt kan zeg maar. Maar ja dan moet ik het wel vertelen
Sorry voor al dit gedoe....
ik snap dat je niet met je moeder erover wilt praten. En ook met een psycholoog kan erg spannend zijn maar zij hebben ook beroepsgeheim dus zij zullen het nooit zonder jouw toestemming doorvertellen.
je kan idd ook met de kindertelefoon bellen of chatten, ook zei zullen het niet doorvertellen en ze zouden je nooit veroordelen, of zeggen dat je je aanstelt.
En het lijkt soms waarschijnlijk of je je aanstelt maar dat is zeker niet zo! het is een serieus probleem en daar kan jij niks aan doen jij hebt gewoon de pech dat jij dat hebt, je stelt je echt niet aan.
Hoe eng het ook is je kan het dus maar beter toch gaan vertellen, ik heb hier zelf ook nog heel veel moeite mee (ik heb een depressie) maar het kan gewoon heel erg helpen.
veel liefs sillie78
Bedankt hoe heb jij het verteld ? Als je dat wil zeggen natuurlijk xx
tot nu toe eigenlijk alleen online op een paar sites, maar ik ga het ook nog wel binnenkort aan mijn vriendinnen vertellen. en ik twijfel er nog over om met een vertrouwenspersoon te praten.
En mijn vader is een psycholoog daardoor durf ik eigenlijk niet met een psycholoog te praten. Want ik zou het raar vinden als hij er dan achter komt en ik zou liever nog niet met mijn ouders het over hebben.
ik weet dat ik beter het zo snel mogelijk kan zeggen maar ik durf dat gewoon niet daarom begin ik nu en ik heb mijzelf voor gehouden om het voor het einde van volgende week te zeggen. En dan gewoon stapje voor stapje tegen meer mensen zeggen
heyyyyy
nou ik zou ff rustig tegen je moeder een klein dingetje zeggen wat jij hebt van een dwangstoornis en dan langzaam steeds meer en laat haar uiteindelijk zelf ontdekken dat jij een dwangstoornis hebt. En ik zou jezelf echt niet en dan ook echt echt echt niet dwingen om het zo snel mogelijk duidelijk te maken. Neem gewoon lekker de tijd daarmee en voorkom stress ookal duurt het een maand if een jaar neem gewoon lekker de tijd joh het gaat je lukken!!!!
groetjes,
i.love.sushi <3
